UYDURMA HADİSLERDEN BİR DEMET!

1) "Ölmeden önce ölünüz." Aliyyu'l-Karî şöyle

der: "Askalânî, sâbit olmadığını söylemiştir. Aslında bu, tasavvuf ehli

sofilerin sözüdür. Ölmeden önce nefis ve şehvetlerinizin esiri olmaktan

kendinizi kurtarınız, demektir." (Aliyyu'l-Kari, Zayıf Hadisleri Öğrenme Metodu,

Çev. Ahmet Serdaroğlu, İst. 1986, s. 122; Aclûnî, Keşfu'l-Hafâ, c. 2, s. 291,

no: 2669). Ölmeden önce ölmek, ölü gibi yaşamak yerine; öldükten sonra

yaşamanın, ölümsüzleşmenin, şehâdet ehli şehid olmanın yolu bulunmalıdır.

2) "Mü'minin artığı (mü'mine) şifâdır." Aclûnî:

"Necm (uddin el-gâzî), ‘İtkan' adlı eserinde: ‘Bu, hadis değildir' demiştir." (Aclûnî,

a.g.e. c. 1, s. 458, no: 1500; Aliyyu'l-Kari, a.g.e. s. 70)

4) "İki günü eşit olan aldanmıştır. Bu günü,

dününden kötü olan mel'undur." Aliyyu'l-Kari: "Abdülaziz'in rüyada aldığı bir

öğüttür. Hatta Beyhakî'nin rivâyetine göre: ‘iyiliklerini arttırmayanlar

zarardadır' ilâvesi de vardır.' Bostî de: ‘Kişinin, dünyalıktaki ilerleyişi

noksanlık, hayırlı olmayan kazancı ise, hüsranlıktır' dedi." (Aliyyu'l-Kari,

a.g.e. s. 110). Aclûnî: "Irâkî, tahkîkatında şöyle diyor: ‘Bu hadisi, Abdulaziz

bin Ebî Revad'ın rüyası olarak biliyoruz..." (Aclûnî, a.g.e. c. 2, s. 233, no:

2406)

5) "Düşmanın silâhıyla silâhlan!" Bu söz, sahih

veya zayıf hiçbir senedinin olmadığı ve lafzının hiçbir mûteber kaynak hadis

kitabında bulunmadığı, yapılan araştırmalar sonucunda ortaya çıkmıştır.

6) "Şeyhi olmayanın şeyhi şeytandır." Halk

arasında dillerde hadis diye dolaşan ve Rasûlullah'ın hadisiyle hiçbir ilgisi

olmayan bu söz, Bayezid Bistamî'ye âit olup Kuşeyrî Risâlesi'nde şu şekilde yer

almaktadır: "Üstâdı bulunmayanın imamı şeytandır." (Abdülkerim Kuşeyrî, Kuşeyrî

Risâlesi, çev. Süleyman Uludağ, İst. 1991, s. 592). Halk arasında ise, ilk

şekliyle şöhret bulmuştur. Yine benzer bir uydurma hadis şöyledir: "Şeyhi

olmayanın dini de olmaz." Akşemseddin, bu rivâyeti kaynak belirtmeden Makamatu'l-Evliyâ

adlı eserinde şeyhin önemini anlatırken zikretmiştir (A. İhsan Yurd-Mustafa

Kaçalin, Akşemseddin'in Hayatı ve Eserleri, s. 332). Kaynakların hiçbirinde yer

almayan bu rivâyet uydurmadır (208). Hadis diye nakledilen benzer bir uydurma da

şudur: "Kavmi içindeki şeyh, ümmeti içindeki peygamber gibidir." (191)

7) "Zaman sana uymazsa, sen zamana uy!" Ne yazık

ki, halk arasında, hatta okumuş kesim arasında bile hadis olarak dolaşan bu

sözün, hadis ile uzaktan yakından hiçbir ilgisi olmadığı gibi, anlamı da;

İslâm'ın rûhuna ve insanın yaratılış gâyesine tamamen aykırıdır. Hiçbir mûteber

kaynak kitapta izine rastlanmamış, mevzû hadislerden bile kabul edilmediği için

tahkik ehli ulemâ, ondan söz bile etmemiştir. Bu, kim tarafından uydurulduğu

bilinmeyen bomboş bir sözdür.

8) "Haksızlığa karşı susan, dilsiz şeytandır."

Ebû Ali Dakkak'ın sözü olup ‘Kuşeyrî Risâlesi'nde şöyle kayıtlıdır: "Hak

çiğnenirken susan, dilsiz şeytandır." (Abdülkerim Kuşeyrî, a.g.e. s. 258)

9) "İnsanlar helâktedir, âlimleri hâriç..."

Hadis olarak uydurulan bu söz için Sâğânî: "İftirâ edilmiş bir sözdür, demiştir

(Aclûnî, Keşfu'l-Hafâ, c. 2, s. 312, no: 2796). Hasan el-Basrî şöyle demiştir:

"İlim sahipleri dışında olan insanların hepsi, helâke uğramışlardır. İlim sahibi

olanların da amel edenleri dışındakileri helâke uğramışlardır. Amel edenlerinin

de ihlâslıları dışında kalanlar, helâke uğramışlardır. İhlâslıları ise, büyük

bir tehlike ile karşı karşıyadırlar." (Said Havvâ, El-Esas fi's-Sünne, -İslâm

Akaidi- çev. M. Ahmet Varol ve heyet, İst. 1992, c. 10, s. 11)

10) "İşlerinizde darlığa düştüğünüz zaman, kabir

ehlinden yardım isteyiniz." Bazı tasavvuf kitaplarında, meselâ İbn Kemal

Paşa'nın Erbaîn'inde geçmektedir. Allâme Âlûsi, bu konuda şunları söylemektedir:

"Bu hadis, Rasûlullah'ın hadisleri hakkında ârif olanların icmâı ile

Rasûlullah'a yapılan bir iftirâdır. Ulemâdan hiç kimse bu hadisi rivâyet

etmemiştir ve bu hadis, itimad edilen hiçbir hadis kitabında bulunamamıştır.

Şüphesiz Rasûlullah (s.a.s.), kabirleri mescid edinmeyi yasakladı ve kabirleri

mescid haline getirenlere lânet etti (Bkz. Buhârî, Salât 82-83; Müslim, Mesâcid

22; Ebû Dâvud, Cenâiz 70-72, hadis no: 3227). Rasûlullah'ın bu tavrına rağmen,

kabir ehlinden yardım talep etmeyi emretmesi nasıl tasavvur edilebilir? Her

türlü noksanlıktan münezzeh olan Allah'a yemin olsun ki, bu hadis, bir buhtân-ı

azîmdir (büyük bir iftirâdır)." (Şihâbuddin Mahmud el-Âlûsi, Rûhu'l-Meânî, Fî

Tefsîri'l-Kur'ânî ve's-Seb'i'l-Mesânî, Beyrut, 1405/1985, c. 6, s. 127-128)

12) "Kalp, Rabbin (Allah'ın) Evidir." Aclûnî:

Aslı yoktur. Zerkeşî: Aslı yoktur. İbn Teymiye: Mevzûdur, demiştir. Aliyyu'l-Kari:

"Sehavî, merfû olarak aslı olmadığını söyledi" der. (Aliyyu'l-Kari, a.g.e. s.

87)

13) "Mü'minin kalbi (gönlü) Allah'ın Arşıdır."

Aclûnî: "Sâğânî: ‘Mevzûdur' diyor." (Aclûnî, a.g.e. c. 2, s. 99, no: 1886)

14) "Allah Teâlâ şöyle buyurur: ‘Ben, yeryüzüne,

göğe, Arş'a ve Kürsiye sığmam. Ancak müttakî mü'min kulumun kalbi, Beni içine

alır (kalbine sığdım)." Aclûnî: "İhyâ hadislerinden. Irâkî, Tahcic'de: Aslı

yoktur, diyor. İbn Teymiye ve Zerkeşî, İsrâiliyattan olduğunu söylemişlerdir.

Rasûlallah'a ulaşan bir senedi bilinmemektedir (Aclûnî, a.g.e. s. 195, no: 2256;

Aliyyu'l-Kari, a.g.e. s. 104).

16) "Allah Teâlâ'nın ahlâkı ile ahlâklanınız."

Suhreverdî, bu revâyeti şeyhlik makamını anlatırken zikretmiştir (Suhreverdi,

Avârifu'l-Meârif, s. 323). Elbânî, bu rivâyetin ne sünnet kitaplarında, ne de

Suyûtînin el-Câmiu's-Sağîr adlı eserinde aslının olmadığını belirtmektedir

(Suyûtî, el-Câmiu's-Sağîr bi şerhi'l-Akaidi't-Tahâviyye, s. 123 -Elbânî'nin

tahrîciyle-). Hadis olmadığı, uydurma olduğu açıktır. (195)

17) "Allah yeri Cumartesi, o yerdeki dağları

Pazar, ağaçları Pazartesi, sevilmeyen şeyleri Salı, nuru Çarşamba günü yaratmış.

Yerin üzerine hayvanları Perşembe günü yaymıştır. Âdem'i de Cuma günü ikindiden

sonra yaratılanların en sonunda ve Cuma saatlerinin sonunda, ikindi ile akşam

arasında yaratmıştır." İmam Buhârî, bu sözün hadis değil, Kâ'bu'l-Ahbâr'ın sözü

olduğunu ve merfû olarak rivâyetinin hata olduğunu belirtmektedir (İbn Teymiye,

Mecmû Fetâvâ, I/256-257) İbn Teymiye gibi İbn Kayyım da aynı kanaattedir.

Ayrıca, bu rivâyet, Kur'ân-ı Kerim âyetlerine terstir. Bu rivâyet, yaratmanın

yedi günde olduğunu belirttiği halde; Allah Kur'an'da yeri ve göğü altı günde

yarattığını belirtmektedir (7/A'râf, 54; 10/Yûnus, 3; 57/Hadîd, 4). (A.

Yıldırım, a.g.e. s. 99-100

18) "Allah'ın yarattığı ilk şey akıldır. Allah

ona 'öne doğru yürü!' dedi, o da öne doğru yürüdü; 'geriye doğru yürü!' dedi, o

da geriye doğru yürüdü. Bunun üzerine Allah şöyle dedi: 'İzzetime ve celâlime

yemin olsun ki, katımda senden değerli hiçbir şey yaratmadım. Seninle alır,

seninle veririm; seninle ödüllendirir, seninle cezâlandırırım." Mutasavvıflardan

Ahmet Avni Konuk, Suhreverdi, İsmail Hakkı Bursevi, hadis diye zikretmişlerdir.

Hadisin ittifakla mevzû olduğu kabul edilmektedir (Sâğânî, s. 35; Sehâvî, 163;

Aclûnî, I/263 vb.). Kur'an'ın yaratılışla ilgili anlatımlarıyla bağdaşması

mümkün olmayan bir telâkki olduğunu belirtmektedir. Rivâyetin uydurma olduğu

açıktır.

21) "Fakirlik, benim iftihârımdır ve ben onunla

övünürüm." Aliyyu'l-Kari: "Askalânî, bâtıl ve mevzû olduğunu, İbn Teymiye de,

yalan olduğunu söylemiştir." (Aliyyu'l-Kari, a.g.e. s. 85-86; Aclûnî, a.g.e. c.

2, s. 87, no: 1835) "Fakirlik küfür olayazdı" hadisi çok zayıftır. Sahîh olması

halinde, mânayı kalbî fakr'a hamletmek gerekir. Yani, kişiyi sızlanma ve korkuya

atan, Allah'ın hükmüne rızâsızlığa, sema ve arzın Rabbince yapılan taksime

itiraza sevkeden fakirliğe hamledilmesi gerekir. İşte bu sebeplerdir ki

Rasûlullah (s.a.s.): "Çok malla zengin olunmaz. Gerçek zenginlik kalb

zenginliğidir" (Buhârî, Rikak 15; Müslim, Zekât 120, hadis no: 1051;

Tirmizî, Zühd 40, h. no: 2374) buyurmuştur.

22) "Âdem su ile çamur arasında iken ben nebî

idim." Hallâc, Suhreverdi, Ahmet Avni Konuk gibi tasavvuf ehli insanlar bu sözü

hadis diye nakletmişlerdir. İbn Teymiyye, bu rivâyetin aslının olmadığın, bu

lafızla rivâyeti ilim ehlinden kimsenin görmediğini ve bâtıl olduğunu

söylemektedir (İbn Teymiyye, Hakikatu Mezhebi'l-İttihâdiyyûn, s. 126-127).

Zerkeşî, bu lafızla aslının olmadığını belirtir (Zerkeşî, Tezkire, s. 172). Bu

rivâyetin kaynağı bakımından dayanağı yoktur. Elbânî bu tür hadisleri uydurma

kabul etmiştir (Muhammed Nâsıruddin Elbânî, Silsiletu'l-Ehâdîsi'd-Daîfe

ve'l-Mevzûa ve Eseruhâ's-Seyyiu fi'l-Ümme, I/473-474) Hemen hemen aynı bilgilere

Aclûnî ve eş-Şeybânî gibi müellifler de eserlerinde yer vermişlerdir. Rivâyetin

uydurma olduğu açıktır (A. Yıldırım, s. 125)

23) "Ben, yaratılışta nebîlerin ilki, peygamber

olarak gönderilme yönünden sonuncusuyum." Elbânî, rivâyeti zayıf kabul etmiştir

(Elbânî, a.g.e. II/115, no: 661). Rivâyet, mûteber kabul edilen kaynaklarda yer

almamaktadır. Zayıf veya uydurmadır. (126)

24) "Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: 'Kim benim

velîme eziyet ederse Bana açıkça harp ilân etmiş olur. Ben yapmasını istediğim

hiçbir şey hakkında mü'minin ölümü karşısındaki tereddüdüm gibi tereddüt

etmedim. Fakat bunda, kulum ölümden hoşlanmıyordu. Kulum Bana yaklaşabilmesi için, kendisine farz kıldığım şeylerin mislini yapması gerekir. Kulum Bana nâfile ibâdetlerle de yaklaşmaya devam eder. Nihayet Ben onu severim. Ben kulumu sevince de artık onun işiten kulağı, gören gözü ve tutan eli olurum..." Ebû Nuaym, hadisin garib olduğunu söylemiştir. İbnEbi'd-Dünya 'nın muhakkıkı isnâdının zayıf olduğunu belirtmektedir. Elbânî ise isnâdının zayıf olduğunu söylemektedir (Sahîha, IV/189-193, A. Yıldırım, 145) Benzer iki rivâyet

şöyledir: "Allah Teâlâ buyurur ki: 'Kim benim velîlerimden birini hafife alırsa

(küçültür ve hakaret ederse); Benim karşıma düşman olarak çıkmış olur." ;

"Riyânın en basiti bile şirktir. Kim Allah'ın velî kuluna düşmanlık ederse

Allah'a karşı harp ilân etmiş olur. Allah muttakî ve gösterişsiz gizli amel

işleyen kullarını sever. Ki onlar, ortada yok iken hiç kimse tarafından sorulup

araştırılmaz. Eğer bir toplulğun yanında iseler, çağrılıp fikirleri alınmaz.

Onlar tanınmazlar. Kalpleri hidâyet lambalarına benzer. Bütün müşkil ve muğlak

işlerin altından çıkarlar. Uhdesinden gelirler." İhyâ'nın tahricini yapan Irâkî,

"bu rivâyet sahih değil, zayıf hadistir denildiğini, çünkü senedinde İsa bin

Abdirrahman zayıf, hatta metruk bir râvîdir" der (Irâkî, el-Muğnî, III/406, 10

nolu dipnot). Rivâyet sahih olamaz. Çünkü rivâyette belirtilen velîlerin, sahâbe

dışında olduğu ve sanki onlardan da daha faziletli oldukları hissedilmektedir.

Sahâbenin derecesi mâlumdur. Bunun aksi, kabul edilen bir durum değildir (146).

26) "Düşmanlarının arasında en azılı olan düşmanın, iki yanın arasında ve içinde bulunan nefsindir." Hadis kitaplarında bulunmayan bu rivâyet, Gazzâlî'nin İhyâ'sında (III/10) zikredilir. Irâkî, rivâyetin senedinde bulunan Muhamed bin Abdirrahman bin Gazvân'ın hadis

uydurucularından birisi olduğunu kaydeder. Rivâyetin uydurma olma ihtimali yüksektir. (228)

28) Hz. Peygamber'in hayâli gözünün önünden

hiçbir zaman gitmeyen Hz. Ebû Bekir, bir gün Rasûlullah (s.a.s.)'a gelerek, 'Ey Allah'ın Rasûlü! Her zaman hayâlin gözümün önünde duruyor. Hatta kazâ-i hâcet ânında bile sizi hayal ediyorum' demişti. Rasûlullah (s.a.s.) ona: "tahayyül etmeyin" diye buyurmamışlardır. Bu rivâyeti Mevlânâ Hâlid, râbıtanın delillerinden bahsederken zikretmiştir (Hâlidiye Risâlesi, s. 16). Mevlânâ Hâlid, bundan şu sonucu çıkarır: "O halde râbıta ve büyüklerin örnek yaşayışlarıyla tahayyül edilmeleri her zaman mümkündür." Kaynağı bulunamamıştır.

Kaynaklarda yer almayan bu rivâyetin uydurma olduğu açıktır. (259)

29) "Beş şey ibâdettendir; az yemek, mescidlerde oturmak, Kâ'be'ye bakmak, okumadan da olsa mushafa bakmak, âlimin yüzüne bakmak." Deylemî, Firdevsu'l-Ahbâr, II/309, no: 2791; Suyûtî, el-Câmiu's-Sağîr, I/613, no: 3966. Buradaki dipnotta hadisin zayıf olduğu belirtilmektedir.

Rivâyet mûteber kaynaklarda yer almamakta, ayrıca Asr-ı Saâdette "mescidler" denecek kadar mescid olmaması, belirtilen zamanda Kur'an'ın mushaf haline getirilmemesi ve bugünkü anlamda âlim tâbirinin o dönemde kullanılmaması rivâyetin uydurma olduğunda tereddüde yer bırakmamaktadır. İbnu'l-Cevzî, bunu şöyle değerlendirir: "Hz. Peygamber'in zamanında mushaf mı vardı ki, ona baksın." (Bkz. Ebû Şehbe, Difâ', s. 42) (267-268)

30) "Hz. Âdem (a.s.) cennetten çıkarılmasına sebep olan hatayı işledikten sonra affedilmesi için (Nebî'nin hakkı ile tevessülde bulunarak) yaptığı duâda: 'Allah'ım! Beni Muhammed'in hakkı için Senden beni affetmeni istiyorum' diye yalvarmış. Cenâb-ı Hak: 'Ey Âdem! Henüz yaratmadığım halde Muhammed'i sen nasıl tanıdın?' diye sorunca, Hz. Âdem (a.s.): 'Yâ Rabb! Sen beni elinle yaratıp bana ruhundan üflediğinde başımı kaldırıp arşa baktığımda, arşın sütunlarında 'Lâ ilâhe illâllah Muhammedün Rasûlullah' cümlesinin yazılı olduğunu gördüm. Bildim ki Sen, ismine ancak mahlûkatın en sevimlisini izâfe edersin!' dedi. (Bundan dolayı onun ismiyle tevessül ettiğini söylemiş.) Bunun üzerine Allah: 'Doğru söyledin Ey Âdem! Gerçekten o, Bana yaratılmışların en sevimli olanıdır. Onun hakkı için (mâdem ki) Bana duâ ettin (tevessülde bulundun) Ben de seni affettim. Şâyet Muhammed olmasaydı seni halk etmezdim' buyurdu." (Kadı Iyaz, Şifâ, I338). Zehebî tarafından mevzû kabul edilen bu rivâyet, İbn Hacer tarafından bâtıl bir rivâyet diye nitelendirilmiştir. Heysemî, isnâdında tanınmayan kişiler olduğunu, belirtmiştir. İbn Teymiyye bu mevzûda nakledilen tüm hadislerin zayıf hatta mevzû olduğunu söylemiştir. Elbânî de rivâyetin Kur'an'a ters, bâtıl ve uydurma olduğunu tesbit etmiştir. Rivâyetin uydurma olduğu açıktır. (274-1755)

32) "Gizli bir ilim nevi vardır. Allah hakkında mârefet sahibi olanlardan başkası bunu bilmez. Bu ilimden bahseden ârifleri, Allah hakkında aldanış halinde olanlardan başkası inkâr etmez." Hadisi Deylemî rivâyet etmiş, ancak buradaki dipnotta isnâdının zayıf olduğu belirtilmiştir

(Deylemî, Firdevsu'l-Ahbâr, I/258, h. no: 799). Mûteber kabul edilen kaynaklarda

yer almayan ve isnâdı zayıf olan rivâyetin uydurma veya en azından zayıf olma

ihtimâli büyüktür. (310)

33) "Kim bildiği ile amel ederse, Allah Teâlâ, ona bilmediklerini de öğretir; amelinde muvaffak kılar, sonuçta kul cenneti hak eder (ve oraya girer). Kim de, bildiği ile amel etmezse, bildiğinde de şaşırır,

Allah onu amelinde muvaffak kılmaz, sonuçta cehennemi hak eder (ve oraya girer)." Rivâyeti Ebu Nuaym Enes tarîkıyla merfû olarak rivâyet etmiş, rivâyet senedinin uydurma olduğunu söylemiştir (Ebû Nuaym, Hilye, 10/15). Irâkî de Ebû Nuaym'ın ifadelerine aynen katılmıştır. Elbânî de mevzû olduğuna hükmetmiştir (Daîfe, I/611). Rivâyetin uydurma olduğu açıktır. (311)

34) "Bir zikir meclisinde bulunmak, bin rekât (nâfile) namaz kılmaktan daha faziletlidir. Bir ilim meclisinde bulunmak, bin hasta ziyaretinden ve bin cenâzeye iştirak etmekten daha faziletlidir."

Oradakiler: ‘Yâ Rasûlallah! İlim meclisinde bulunmak, Kur'an kırâatinden de faziletli midir?' diye sorduklarında, Allah Rasûlü (s.a.s.), "Kur'an okumak, ilimle olursa ancak o zaman (asıl) faydayı verir." buyurdu. Mutasavvıflardan Ebû Tâlib el-Mekkî bu rivâyeti Allah'ın kalbe koyduğu ilimle kalbin açılması hususunda zikretmiştir (Ebû Tâlib el-Mekkî, a.g.e. I/149). Kaynağı

bulunamamıştır. Kaynağı belli olmayan rivâyetin mevzû olma ihtimali büyüktür. (313)

35) "Mü'minin firâsetinden sakının. Çünkü o baktığında Allah'ın nûru ile bakar." Zehebî ve İbnu'l-Cevzî'nin çok zayıf ve münker diye tanıttıkları bu rivâyete Elbânî de zayıf demiştir. Rivâyetin zayıf

olduğu açıktır. (318)

36) "Kırk gün süreyle Allah'a ihlâs ile amel edenin hikmet pınarları kalbinden lisânına akar." İbnu'l-Cevzî, rivâyetin illetli olduğunu belirtmiştir. Zerkeşî, senedinde zayıflık olduğunu ifade eder.

Elbânî de zayıf olduğuna hükmetmiştir. Rivâyetin zayıf olduğu anlaşılmaktadır. (319-320)

37) "Bâtın ilmi Allah'ın sırlarından bir sır ve Allah'ın kullarından dilediği kimselerin kalbine attığı hükümdür." İbnu'l-Cevzî, sahih olmadığını ve râvîlerinin hepsinin bilinmediğini belirtmiş, Elbânî ise

mevzû olduğuna hükmetmiştir. Uydurma olduğu açıktır. (324)

38) "Şeriat sözlerim, tarikat davranışlarım, hakikat hallerim, ma'rifet ise, her şeyim olan ana sermâyemdir." Hiçbir hadis kaynağında yer almamaktadır. Kaynağı belli olmayan bu rivâyetin uydurma olduğu açıktır. Çünkü Hz. Peygamber (s.a.s.) zamanında tarikat ve tasavvufî bir terim

olan ma'rifet kavramları kullanılmıyordu. (325)

39) "Allah, âşıkları, kendilerinden sâdır olan (şatâhat gibi) kusurlarından dolayı muâheze etmez." Sûfiyyenin hadis diye rivâyet ettiği sözdür (M. Zeki Pakalın, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri

Sözlüğü, III/310). Hiçbir hadis kaynağında bulunmayan bu rivâyetin uydurma

olduğu açıktır. (356)

40) "Mü'minin dünyadaki hediyesi fakirliktir." [Tasavvuf büyüklerinden Ebû Tâlib el-Mekkî, hadisi zühd konusunu işlerken (Kuutu'l-Kulûb, I/243), Gazzâlî ise fakr bahsinde (İhyâ, IV, 287) zikretmiştir. Deylemî'nin rivâyet ettiği bu hadise, Suyûtî, zayıf demiş, Deylemî de, zayıf bir

senetle rivâyet etmiştir. Bu rivâyetin metni de tenkide açıktır. (385)

41) "Fakirlik, mü'mine atın yanağındaki dizgin ve alnındaki beyazdan daha süslüdür." [Ebû Tâlib el-Mekkî, hadisi zühd konusunu işlerken (I/243), Gazzâlî ise fakr bahsinde (İhyâ, IV, 287)

zikretmiştir.] Taberânî'nin Mu'cemu'l-Kebir'inde (VII, 294-295) zayıf bir

isnadla rivâyet ettiği hadisi, Irâkî, senenidini zayıf kabul etmiştir. (385)

42) "Peygamberlerden en son cennete girecek olan, zenginliği sebebiyle Süleyman (a.s.)'dır..." [Ebû Tâlib el-Mekkî, hadisi zühd konusunu işlerken (I/243), Gazzâlî ise fakr bahsinde (İhyâ, IV, 287)

zikretmiştir.] Taberânî, Evsat'ta ferd bir isnadla rivâyet etmiştir. Bunda, Irâkî'nin de dediği gibi, münkerlik vardır. Mevzû olma ihtimâli çok yüksektir. (385)

43) Bir hadis rivâyeti, "Hz. Peygamber, Allah Teâlâ, dünyayı Âdem oğlundan çıkana benzetti" şeklindedir. Bu rivâyeti, Ebû Tâlib el-Mekkî zühd konusunu işlerken zikretmiştir (I/244). Rivâyeti Ahmed bin Hanbel (Müsned, V/136) ve Taberânî rivâyet etmişlerdir. Fakat isnaddaki Ali bin

Cud'ân hakkında ihtilâf edilmiştir. Rivâyet metnindeki nezâket ve üslûptaki

düşüklük sebebiyle rivâyete ihtiyatla yaklaşmak gerekir. Hadis zayıftır. (389)

44) "Karnınızı aç bulundurunuz. İhtirâsı terkediniz, bedeninizi çıplak bırakını, emellerinizi kısa tutunuz, ciğerlerinizi susuz bırakınız, dünyayı terkediniz; umulur ki bu sâyede Rabbinizi kalplerinizle görürüsünüz." Hucvîrî, bu hadis rivâyetini açlık bahside zikretmiştir

(Hakikat Bilgisi, s. 467). Irâkî, aslını bulamadığını söylemektedir. (el-Muğnî,

III/214; Zebîdî, İthâf, VII/288). Rivâyetin aslı olmadığı anlaşılmaktadır,

uydurmadır. (391)

45) "Dünya sevgisi, bütün hataların başıdır." Bu rivâyeti, Ebû Tâlib el-Mekkî, zühdün vasfı ve fazileti konusunu işlerken (I/254), Gazzâlî ise dünyanın zemmi konusunda zikretmiştir. Aclûnî, İbn Teymiye ve Sâğânî, rivâyetin mevzû hadisler içinde yer aldığını belirtmiştir. Rivâyet,

uydurmadır. (392-393)

46) "Allah Teâlâ, dünyadan yüz çeviren kimsenin kalbine hikmet yerleştirir, dilini konuşturur, dünyanın dert ve dermanını ona bildirir. Ve onu sâlim olarak dünyadan çıkarıp selâmete ulaştırır." Bu rivâyeti Ebû Tâlib el-Mekkî, zühdün vasfı ve fazileti konusunu işlerken (I/255),

Gazzâlî ise zühdün fazileti mevzuunda (IV/322) zikretmiştir. İbnu'l-Cevzî,

Mevdûâtında almıştır. Rivâyetin uydurma olduğu bellidir. (393)

47) "Allah Teâlâ, giydiğine aldırış ve itibar etmeyen insanları sever." Bu rivâyeti Ebû Tâlib el-Mekkî, zühdün vasfı ve fazileti konusunu işlerken (I/258), Gazzâlî ise zühdün açıklanması mevzuunda

(IV/338) zikretmiştir. Irâkî'nin aslını bulamadığı rivâyeti (IV/336) Beyhakî rivâyet etmişti, Subkî de İhyâ'da isnâdını bulamadığı hadisler arasında zikretmiştir (VI/372) Rivâyetin uydurma olduğu açıktır. (394)

48) "Hz. Peygamber'in gömleği, zeytin yağcının gömleği gibi idi." Bu rivâyeti Ebû Tâlib el-Mekkî, zühdün vasfı ve fazileti konusunu işlerken (I/259), Gazzâlî ise zühdün açıklanması bölümünde

(IV/337) zikretmiştir. Irâkî, Tirmizî'nin bu hadisi zayıf bir senetle rivâyet ettiğini söylemektedir (IV/337). Rivâyetin uydurma olduğu anlaşılmaktadır. Çünkü Hz. Peygamber (s.a.s.)'in meşhur sünneti olan nezâfet/temizlik özelliğine ters düşmektedir. (395)

49) "Allah'ım, beni fakir olarak vefat ettir, zengin olarak vefat ettirme. Beni miskinlerle haşret." Bu rivâyeti Ebû Tâlib el-Mekkî, zühdün vasfı ve fazileti konusunu işlerken (I/263) zikretmiştir. Rivâyeti, Beyhakî Ebû Saîd el-Hudrî'den rivâyet etmiş, ancak rivâyetin isnâdında bulunan Hâlid bin Yezid bin Abdirrahman hakkında İbn Adî ve Zehebî, zayıf ve güvenilir olmadığını haber vermişlerdir. Rivâyetin uydurma olma ihtimali açıktır. (398)

50) "Zengine zengin olduğu için tevâzu gösterenin dininin üçte ikisi gider." Bu rivâyeti Kuşeyrî fakir konusunda zikretmiştir (Kuşeyrî Risâlesi, s. 445). Mûteber kaynaklarda yer almayan bu meşhur rivâyetin mevzû olduğu açıktır. (401)

51) "Yüz seksen senesi olduğu zaman, size gurbeti (yurdundan uzaklaşmayı) ve dağların tepelerinde ibâdete çekilmeyi helâl kıldım." Eşref Ali, evlenmeyi terketme ve uzlet bölümünde (s. 251) rivâyete yer verir. Ebû Tâlib el-Mekkî'nin Kuutu'l-Kulûb adlı eserinde rivâyet

şu biçimi almıştır: "İki yüz senesinden sonra ümmetime bekârlık helâl

kılınmıştır. Sizden birisinin o zamanda bir enik (köpek yavrusu) yetiştirmesi

çocuk yetiştirmesinden daha hayırlıdır." ((II/239), Başka bir rivâyet de şu

şekildedir: "İki yüz yılında sizin en hayırlınız ailesi ve malı olmayan bekâr

kimsedir." Bu tür rivâyetler genelde mevzûât (uydurma hadisler) kitaplarında

yer almaktadır. Bu rivâyetler, kesinlikle uydurmadır. (405)

52) "Allah'ım, Beni miskin olarak yaşat, miskin olarak öldür, miskinler zümresinde haşret." Tirmizî ve İbn Mâce, zayıf senedlerle rivâyet etmişlerdir. Hadis, zayıftır. (410)

53) "Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya, yarın ölecekmiş gibi âhiret için çalış." Bu lafızla uydurmadır.

54) "Kanaat, tükenmeyen bir hazinedir." Bu rivâyet, bazı kaynaklarda hadis olarak geçer. Meselâ, bkz. Kurtubî, el-Kifâf ve'l-Kanâah, Kahire, 1408/1988, s. 14. Ancak İbn Hıbbân'ın, Muhammed bin

Münkedir'in babasına nisbet ettiği bir sözdür (İbn Hibbân, Ravzatu'l-Ukalâ, Beyrut, 1397/1977, s. 150). Bu söz, kanaat hakkında güzel bir ifâde olsa da hadis değildir.

55) "Şüphesiz rüyâ; Allah'ın, uykusunda iken kulu ile yaptığı bir konuşmadır." Hiçbir hadis kaynağında yer almayan bu rivâyetin uydurma olduğu anlaşılmaktadır. (113)

56) "Kınalanın, çünkü melekler, mü'minin kınasını hayra işâret kabul ederler."

57) "Abdest aldığınız zaman suyu gözlerinizin içine sokmaya çalışınız. Ellerinizi silkelemeyiniz. Çünkü o, şeytanın yelpâzesidir."

58) "Hanım, eşinin çamaşırını yıkadığı zaman, Allah ona bin sevap verir. Bin hatasını affeder. Yeryüzündeki her şey o hanım için istiğfâr eder ve âhiretteki derecesini bin kat yükseltir."

60) "Gecelerin en büyüğü dörttür: Recep ayının ilk gecesi, Şa'bân ayının on beşinci gecesi, Ramazan ve Kurban Bayramı geceleri."

61) "Bir ibrik suyun fiyatı bir dinar (altın lira) olmuş olsa da Cuma günü banyo yapınız."

62) "Amellerin en faziletlisi en zor olanıdır."

63) "Bana çok salevât getirin; çünkü kabirde ilk soru benimle ilgili olarak sorulacaktır."

64) "Bana dünyada en çok salevat getiren, cennette en çok zevceye sahip olur."

65) "Kibirli insana karşı kibirli görünmek sadakadır."

66) Hz. Ömer bir gün Peygamber (s.a.s.)'in huzuruna geldi. Ağladığını görünce sebebini sordu. Efendimiz (s.a.s.) şöyle cevap verdi: "Cebrâil (a.s.)'in bana haber verdiğine göre, Allah (c.c.) müslüman olarak ihtiyarlayan kimseye azab etmekten hayâ etmektedir. Acaba, ihtiyar

müslüman günah işlerken Allah'tan utanmaz mı?"

67) "Akîk yüzük takının. Çünkü o, taş değil; mübârek bir maddedir."

68) "Zümrüt yüzük takınmak, fakirliği giderir."

69) "Âlim meclisinde bir saat oturmak, Allah katında bin yıllık ibâdetten daha sevimlidir."

70) "Hayvanın otu yiyip bitirmesi gibi, mescide konuşma da iyilikleri yer bitirir."

71) "Beş şey orucu bozar: Yalan, gıybet, koğuculuk, yalan yere yemin ve şehvetle bakmak."

72) "En hayırlı ticâret, tuhafiyecilik; en hayırlı sanat da terziliktir."

73) "Babanın evlâdına duâsı, Peygamber'inümmetine duâsı gibidir."

74) "Gözlerini kaybetmek, günahlar için mağfirettir. İşitme duyusunu kaybetmek de günahlar için mağfiret sebebidir. Bedendeki diğer noksanlıklar da böyledir."

75) "Yahûdi ve hıristiyanlara selâm veriniz. Ama ümmetimin yahûdilerine selâm vermeyiniz." Dediler ki: ‘Onlar kimdir ey Allah'ın Rasûlü?' Buyurdu ki: "Ezanı ve ikameti duyup da cemaate gitmeyenlerdir."

76) "Hayret edilecek bir şey olmadan gülmek ahmaklıktır."

77) "Bir söz söylerken aksırmak, o sözün doğruluğu için âdil bir şâhiddir."

78) "Kurbanlarınızı büyük kesiniz. Çünkü onlar sırat üzerinde binek hayvanlarınız olacaktır."

79) "Mercimek yemenizi tavsiye ederim. O, mübârek bir yiyecektir. Kalbi yumuşatır, gözyaşlarını çoğaltır."

80) "Gıybet, zinâdan daha kötüdür." Sahâbîler,‘bu nasıl olur, ey Allah'ın Rasûlü?' diye sorunca Efendimiz (s.a.s.) şöyle cevap verdi: "Adam zinâ eder. Sonra tevbe eder ve Allah (c.c.) tevbesini kabul edebilir. Ama, gıybet eden kimse, gıybet ettiği arkadaşı onu affetmedikçe, mağfiret edilmez."

81) "Allah Rasûlünün, kabzası gümüşten bir kılıcı vardı. Adı zülfikârdı."

82) Peygamber (s.a.s.) patlıcanı yerdi ve faziletini de şu sözlerle anlatırdı: "Kim onu dert olarak yerse ona dert olur. Şifâ olarak yiyene de şifâ olur."

83) "Yeni doğan çocuklarınızı, ağladıklarından dolayı bir sene dövmeyiniz. Çünkü onlar, dört ay kelime-i şehâdet söylerler, dört ay bana salât u selâm ederler, son dört ayda da ana-babalarına duâ

ederler."

84) "Melekler, karnı dolu kimsenin yanına girmez."

85) "Zemzem suyu ile cehennem ateşi, bir kulda ebediyyen bir araya gelmez."

86) "Kim bir kerre salevât-ı şerîfe okursa, onun zerre kadar günahı kalmaz."

87) "Kim bir ihtiyacını gidermekte güçlük çekerse, Bana salevât-ı şerîfe getirsin. Çünkü o, keder, üzüntü ve sıkıntıları giderir ve rızkı çoğaltır."

88) "Kim, abdest aldıktan sonra bir kerre Kadr sûresi okursa, sıddîklerden olur. İki kerre okursa şehidler dîvânına yazılır. Üç kerre okuyanı ise Allah (c.c.) peygamberlerle haşreder." (Sehâvî: "Abdestten sonra Kadr sûresi okumakla ilgili rivâyetin aslı yoktur" demektedir.

89) "Ey Ali! Hayrı, güzel yüzlülerden iste. Çünkü onlar cömerttir. Hayrı hayâ sahibi kimselerden talep et."

90) "İtaatkâr bir evlât, ana-babasına rahmet nazarıyla bakarsa, Allah (c.c.) ona kabul edilmiş bir hac sevâbı verir." Dediler ki: ‘Her gün yüz kerre baksa?' Buyurdu: "Evet, Allah en büyük ve en güzeldir."

92) "Kim bir âlimi ziyâret ederse Beni ziyâret etmiş olur. Kim bir âlimle musâfaha ederse, Benimle musâfaha etmiş olur. Kim bir âlimle oturursa, dünyada Benimle oturmuş gibi olur. Allah (c.c.) onu kıyâmet günü cennette Benimle oturacaktır."

93) "Kim, cehennemden âzâd edilmiş kişileri görmek isterse, talebelere baksın. Allah'a yemin ederim ki, bir âlimin dersine devam eden talebenin her adımına ve öğrendiği her harfe Allah (c.c.) bir senelik ibâdet sevabı verir. Her adımına cennette bir şehir inşâ eder. Yeryüzünde yürürken ona istiğfâr edilir. Affedilmiş olarak sabahlar ve akşamlar. Ayrıca melekler onlar için şâhitlik ederek şöyle derler: â€˜İşte bunlar, Allah'ın cehennemden âzâd ettiği kimselerdir."

94) "Kim bir âlime ikramda bulunursa, yetmiş peygambere ikramda bulunmuş olur. Kim bir talebeye ikram ederse yetmiş şehide ikram gibidir. Kim âlimi severse yaşadığı sürece hataları yazılmaz."

95) "Âlimin yüzüne bakmak ibâdettir."

96) "Mushaf'a bakmak ibâdettir."

97) "Gözlerini seven kişi, ikindiden sonra yazı yazmasın."

98) "Allah Teâlâ buyuruyor: ‘Kim abdest bozar da abdest almazsa Bana eziyet etmiş olur. Kim abdest alır ve iki rekât namaz kılmazsa Bana cefâ etmiş olur. Kim namazı kılar da Benden bir şey istemezse Bana cefâ etmiş olur. Kim de namazdan sonra Bana duâ eder de Ben ona istediğini

vermezsem Ben ona cefâ etmiş olurum. Ben ise, cefâ eden bir Rab değilim."

99) "Kim, kaşlarını devamlı tarakla düzeltirse, belâlardan kurtulur."

100) "Kim, saçını ayakta tararsa, borç altında kalır."

101) "Kim, sarı ayakkabı giyerse, onu giydiği müddetçe sevinci artar."

102) "Kim, besmeleyi güzelce yazarsa mağfiret olunur."

103) "Kim, üzerinde besmele yazılı bir kâğıdı, besmeleye hürmet ve onu kirlenmekten korumak için yerden kaldırırsa, Allah (c.c.) katında sıddîklar arasına girer ve müşrik bile olsalar, ana-babasının

azâbı hafifletilir."

104) "Yemeğe üflemek bereketi giderir."

105) "Kadın zayıf olarak yaratılmıştır. Onun zayıflığını sükûtla karşılayın. Evlerde onların ırzlarını koruyun. Kadın, salona oturmasın. Ve ona yazı yazmayı öğretmeyin."

106) "Bir hanım, eşinin izni olmadan evden çıkarsa, güneş ve ayın üzerine doğduğu her şey, eve dönünceye kadar ona lânet eder."

107) "Şâyet ben, bir insanın başka bir insana secde etmesini emredecek olsaydım, kadına, kocasına secde etmesini emrederdim."

108) "Eğer kocanın tepesinden ayağına kadar bütün bedeni irinler içinde kalıp hanımı o irinleri diliyle silerse, yine de ona karşı teşekkür etmek vazifesini edâ etmiş sayılmaz."

109) "Uğursuzluk üç şeydedir: At, kadın ve evde."

110) "Erkeğe, hanımını ne sebeple dövdüğü sorulmaz."

111) "Kadınlara itaat, pişmanlıktır."

112) "Kadınlara danışın, fakat onların dediklerinin tersini yapın."

113) "Kadınları Allah Teâlâ geride bıraktığı gibi siz de geride bırakın."

114) "Benden sonra erkeklere kadınlardan daha zararlı fitne-fesat olarak hiçbir şey bırakmadım"

115) "Kadınların akılları şehvetlerindedir."

116) "Kadınları göze çarpan mevkilere oturtmayın, yazıyı da öğretmeyin. Dikiş öğretin ve Sûre-i Nûr'u da iyi öğretin."

117) "Havvâ olmasaydı, hiçbir kadın kocasına ihânet etmezdi. İsrâiloğulları da olmasaydı (bekleyen) et bozulmazdı." İsrail oğullarından önce demek et bozulmuyordu.

118) "Cennet sâkinlerinin en azı kadınlardır."

119) "Kadınların cehennemde çoğunluğu teşkil ettiğini gördüm Aklı ve dini eksik olanlar arasında akıl sahibi erkeklere galebe çalan kadınlardan başkasını görmedim."

120) "Kadın üzerinde en fazla hakkı olan kişi kocasıdır; erkek üzerinde en fazla hakkı olan kimse ise annesidir."

121) "Ey kadınlar! Eğer kocalarınızın size olan haklarını bilseydiniz, ayaklarının tozunu yüzlerinize silerdiniz."

122) "Hangi kadın, kocası kendisinden râzı olarak vefat ederse, cennete girer."

123) "...Kadınların dinleri ve akılları eksiktir."

124) "Şüphesiz kadın, karşınıza bir şeytan sûretinde gelir ve bir şeytan sûretinde gider."

125) "Kadın avrettir, dışarı çıktımı şeytan ona istişrâf eder/muttalî olur."

126) "Kadınlar arasında sâliha kadın, yüz tane karga arasında alaca bir karga gibidir."

127) "Doksan dokuz kadından biri cennette, diğerleri ise cehennemdedir."

128) "Kadınlara danışmayın, onlara muhâlefet edin. Kadınlara muhâlefet edin, zira kadınlara muhâlefet berekettir."

129) "Kadınları önünüze geçirmeyin, onların üç adım önünden yürüyün."

130) "Kadınları yüksek yerde oturtmayın."

131) "Kadınlar için kabir daha hayırlıdır."

132) "Kadınların hayırlı işi, yün eğirmektir."

133) "Kadın, kocasından izinsiz evden çıkarsa, her şey onu lânetler."

134) "Kadınları aç ve çıplak bırakın."

135) "Kadınlar (muhâlefette ve istediklerini yapmada erkeklerden) baskındırlar."

136) "(Namaz kılanın önünden geçen) kadın, köpek ve eşek (ve domuz), namazı keser."

137) "...Cehennem ehlinin çoğunluğunun kadınlar olduğunu gördüm. 'Neden ey Allah'ın Rasûlü?' diye sordular. (Cevâben:) "küfürlerinden dolayı" buyurdu. 'Allah'ı mı inkâr ediyorlar?' (diye tekrar)

sordular. "Kocalarına karşı nankörlük ederler; iyiliğe karşı nankörlük ederler.

İçlerinden birine dünya durdukça iyilik etsen, sonra, senden bir şey görse,

(hemen) 'senden asla hiçbir hayır görmedim ki!' der."

138) Amr bin el-Âs'dan diyor ki: "Biz Rasûlullah (s.a.s.) ile birlikte bir dağ yolunda bulunurken, ansızın şöyle dedi: "Bakın! Bir şey görüyor musunuz?" Biz dedik ki: 'Kargaları görüyoruz. İçlerinde, gagası ve ayakları kızıl renkli, alaca bir karga var.' Rasûlullah şöyle buyurdu: "Kadınlardan cennete girebilecek olanlar, ancak şu (siyah) kargalar içindeki alaca karga gibi olanlardır."

(Tasavvufî eserlerde

hadis diye nakledilen zayıf veya uydurma rivâyetler hakında geniş bilgi almak

için, bkz. Ahmet Yıldırım, Tasavvufun Temel Öğretilerinin Hadislerdeki

Dayanakları, T.D.V. Y. Ank, 2000; Muhittin Uysal, Tasavvuf Kültüründe Hadis

-Tasavvuf Kaynaklarındaki Tartışmalı Rivâyetler-, Yediveren Y. Konya, 2001;

Mahmut Yeşil, Va'z Edebiyatında Hadisler, T. Diyanet Vakfı Y.Ank. 2001; Hasan

Cirit, Halkın İslâm Anlayışının Kaynakları, Çamlıca Y. İst. 2002; Hatice

Kelpetin Arpaguş, Osmanlı Halkının Geleneksel İslâm Anlayışı ve Kaynakları,

Çamlıca Y. İst. 2001)

Halk arasında meşhur nice kitaplardaki kaynağı belirtilmeyen hadis rivâyetleri ele alınırsa, örnekler maalesef ciltlerle kitapları dolduracaktır. Özellikle tasavvufla, tasavvufî ahlâk ve ahlâkla ilgili eser ve konuşmalarda, yer yer vaaz, nasihat türü konuşma ve eserlerde bu tür

örnekleri duyup görüyoruz. Din, sağlam kaynaklara, sağlam delillere dayandırılmalı, Kur'an ilkeleri, zayıf veya uydurma rivâyetlerle zedelenmemelidir. Dinle ilgili konularda güncel siyasal ve sosyal problemlere karşı uyanık olunması kadar;

Kur’an’a ilave bir sevap veya günah kavramını ileri sürmek ayetlerle çelişir. Bu yüzden herhangi bir hadis Kur’an’dan anlaşılmayan bir şeyi ifade ediyorsa veya hadisin yorumuyla Kur’an’dan anlaşılmayan bir farz, sevap, yasak, günah, sünnet, mekruh kavramı çıkartılıyorsa Kur’an’ın her şeyin detaylı açıklayıcısı olmasına binaen bu hadisler veya yorumlar peygamber efendimiz adına uydurulmuş demektir. Kur’an’da geçmeyen bir uygulamayı dine ilave eden hadisler reddedilir buna aşağıdaki rivayetleri örnek verebiliriz.

1- Hadis: “Sol elinizle yemeyiniz, içmeyiniz. Çünkü Şeytan sol eliyle yer, içer. ” [Müslim, Eşribe 106,

“Resûlullah`ın yanında bir adam sol eliyle yemek yemişti. “Sağınla ye!” ferman buyurdu… Adam: “Yiyemiyorum!” dedi. Bunun üzerine “Yiyemez ol!dedi [Müslim, Eşribe 107

Kur’an’da sol elle yemeyi ve içmeyi yasaklıyan bir emir omadığı halde bunun yasak gösterilmesi hem Kur’an’a ters hemde Resulullah efendimize iftiradır. Nasıl olurda Allah’ın, alemlere rahmet olarak gönderdiği peygamber efendimiz, dinin bir emri olmadığı halde sağ eliyle yiyemiyen solak bir müslümana sağ eliyle yemek yiyemediği için beddua edecek. O rahmet peygamberi ki taifte hemde dini bir konuda kendisini kana bulayanlara beddua etmemiş tam tersine bunları helak etme diye Allah’a yakarmıştı.

2- Hadis: “Tüm kara köpekleri öldürünüz. çünkü onlar Şeytandır. ” Hanbeli4/85, 5/54 İbn-i Kuteybe- Hadis Müdafası 24. hadis. sayfa 181. kayahan yayınları

Kur’an’daki Kehf suresinde gençler ve köpekleri anlatılır. Bu gençler övülmekte ve köpeklerin aleyhinde hiçbir şey söylenilmemektedir. Bu hadisi ve köpekler aleyhindeki diğer hadisler uydurma olduğunu anlayabilirsiniz. Bu tarz hadisler yüzünden köpeğin abdesti bozduğu gibi uydurmalar üretilmiş Aslında hayvanlar alemiyle ilgili uydurma hadisler çok fazladır. Örneğin bir hadiste horozun melek gördüğü için öttüğü, eşeğin şeytan gördüğü için anırdığı söylenir. Karganın sapkın(fasık) olduğu da hadistir. Farenin aslında Yahudi olduğu, bu yüzden deve sütü içmediği başka bir hadistir.. (Bakınız Buhari, bedül-halk 15-16. Müslim Zühd 61. Hanbeli Müsned 2/52) Devenin şeytandan yaratıldığı biyolojiye (!) ışık tutacak bir hadistir! (Bakınız Hanbel Müsned 4/85) hastanın iyileşmesi için Resulullahın devenin sidiğini içmesini emrettiği de başka bir uydurma hadistir. Hem Devenin şeytandan yaratıldı söylenecek hemde sidiğinin içilmesi emredilecek. (Buhari, Vudu 66)Kedinin aslanın aksırığından, domuzun filin aksırığından yaratıldığını iddia eden hadisler de vardır. (Bakınız El Mecruhin1/101)

Yukarıdaki uydurma hadislerin çoğunda Ebu hureyrenin imzası var. Tüm bu uydurma hadisler dinin mantıksız sanılmasına sebep olmuştur.

3- Hadis: “Bir kadının parmaklarını kesmenin cezası, deve cinsinden tazminat olarak şöyledir; bir parmak için on deve, iki parmak için yirmi deve, üç parmak için otuz deve, dört parmak için yirmi deve………. ” Muvatta 43/Diyetler Kitabı 11/ Parmaklar diyeti. Beyan yayınları 4. cilt

1- Erkek olsun, kadın olsun birinin parmağını kasten istiyerek kesmeninin cezası kısastır. Yani kesenin de parmaklarının kesilmesidir.

2-Erkek olsun, kadın olsun birinin parmağını istemiyerek yanlışlıkla kesenin ceza olarak tazminat vermesinde bir gariplik yoktur. Fakat Kur’an’da yukarıdaki gibi bir tazminat belirlenmemiştir. Yani insanlar içlerinde bulundukları devir ve şartlara göre tazminatları belirleyebilir. Belli bir devirde buna benzer bir tazminat verilmiş olabilirse de bu tazminatın evrensel olduğu ve her dönemde deve üzerinden yapılması gerektiği yorumu uydurmadır, dine ilavedir. üstelik yukarıdaki tablo mantıklı da değildir. Nasıl üç parmağı kesmenin tazminatı otuz deve iken dört parmağı kesmenin tazminatı yirmi deve olur?

4- Hadis: “Cennette bir ağaç vardır ki binekli onun gölgesinde yüz yıl gider. ” İbn-i Mace Züht 39, Müslim Cennet 6, Tirmizi Cennet 19

Kur’an’da geçmeyen bu anlatımlar, cenneti ve cehennemi anlama hususunda gaybi ilavelerdir. Kur’an’ın dışındaki tüm gelecekle ilgili ğaybi bilgiler, rivayetler, hadisler, peygamber efendimiz adına uydurulmuş iftiralardır. Bunlar genellikle Kıyamet alametleri Mehdi, deccal, Hz. İsa, Fitneler, Mahşer Sırat, Cennet, Cehennem, Miraç, Kudsi hadisler vesaire… Kur’an’ın açık beyanına göre, tüm insanların sorumlu olduğu Resulullaha bildirilen ğaybi bilgiler RİSALETLE(Hz. Muhammede vahyedilen Kitap / Kur’an’la sınırlıdır.

” Ve şüphesiz O (Kur’an) sana ve toplumuna bir hatırlatmadır. (Ondan) sorumlu tutulacaksınız. ” 43/Zuhruf Suresi 44. Bkz. Cin suresi 26-27-28.

 

 

 

Kim nefsini bilirse Rabbini de bilmiştir

 

 

Bu sözün aslı yoktur.

 

Hafız Es-Sehâvî şöyle der: « Ebû Muzaffer b. Sem’âni der ki: ‘Bu söz merfû olarak bilinmez, bilakis Yahya b. Muâz er-Razi’nin sözü olarak hikâye edilir.’ »

(Makâsıd, s.198)

Nevevi de buna benzer olarak bu söz için ‘kanıtlanmamıştır’ demiştir.”

( El-Mukasıd El-Hasene sy.491, no.1149 )

en- Nevevi : rivayetin sabit olmadığını söyler.

Suyûtî (Zeyl el-Muduât, s.203)de buna katılır. Bu hadisin Sahih olmadığını söyler( Haavi lil Fetaavi 2/351)

 

 

Şeyh Aliyyu’l-Kâri, (Mevduât, s.83)İbn Teymiyye’nin rivayet hakkında uydurma dediğini nakleder. (El-Esrar El-Merfuat 83)

Kamûs’un sahibi Fiyruz Abâdî ise şöyle der: « Bu Nebevî hadislerden değildir, çoğu insanlar bunu Nebi (s.a.s.)’in hadislerinden sayarlar. Ancak aslı yoktur, bilâkis İsrailiyattandır: Yani Yahudi kültüründe ‘Ey insanoğlu! Kendini bil ve böylece Rabbinide bilirsin’ diye bilinir.” (El-Red Ala El-Mutaridin 2\37)

ElBani “Bunun aslı yoktur” demektedir

( Silsile El-Zayifa’ 1/165 no/66 )

 

 

‘Ey insan nefsini bil ki; Rabbini tanıyasın’.»

İhtisas ehlinin hadis hakkındaki hükmü budur.

 

 

حب الوطن من الإيمان

Vatan sevgisi imandandır [es-Sagâni, el-Ehadîsu’l-Mevdua sayfa.7]

 

Uydurmadır.

 

Es- Sagânî ve diğer muhaddislerde uydurma olduğunu beyan ederler. Rivâyet, mana olarak ta doğru bir manaya sahib değildir. Çünkü vatan sevgisi nefis ve mal mülk sevgisi gibi doğuştan gelmektedir, yani içgüdüseldir. Dolayısıyla bunlara olan sevgiden dolayı kişi övülmez, hele hele imanın gereklerinden hiçte değildir. Özellikle insanlar bu sevgide ortaktırlar, bunda mümin ile kafir arasında bir fark yoktur.

Nice vatanını seven dinsiz , ateist , muşrik kafirler vardır ! Yunanistanlı bir müslüman Yunanistan'ı sevmiyor diye imansız denilemez ! Seven kafirlere de imanlı denilemez.

 

 

 

 

"UMMETİMİN İHTİLÂFI RAHMETTİR."

 

("Ummetimin ihtilâfı rahmettir." el-Aclûnî, Keşfu’l-Hafâ, 1:64; el-Munâvî, Feyzu’l-Kadîr, 1:210-212.)

 

Ali el-Karî bu hadis (söz) hakkında diyor ki:

İmamların çoğu bunun aslının olmadığını zannettiler. Fakat, Hattabî bunu Garibu’l-Hadis’te istitraden zikretti ve kendi kanaatına göre aslının olduğunu bildirdi.

 

Suyutî Camiu’s-Sağir'inde şöyle demiştir: Nasr el-Makdisî Hucce’sinde onu tahriç etti ve Beyhakî Risaletu’l-Eş'ariyye’de senetsiz olarak zikretti, ayrıca Huleymi, Kadı Huseyin, İmamu’l-Harameyn ve diğerleri de hadisi zikrettiler.

Munavi, Suyuti’nin şu sözüne bağlı olarak şöyle demiştir: “Subki şöyle demiştir... (ve ondan zikrettiğimiz sözünü nakletti). Sonra da Munavi şöyle dedi: Hafız el-Iraki, bunun senedinin zayıf olduğunu söylemişdir. (Munavi, Feyzu’l-Kadir I, 212-213)

Bu hadis, hafızların bizim ulaşamadığımız bazı kitaplarında olabilir, Allahu a‘lem, dedi.

Suyutî’nin bu sözü tartışmalıdır. Nitekim, âlimlerin bu konuda açıklamaları vardır:

 

Bu asrın muhaddisi Muhammed Nasuruddin el-Elbani ise şöyle demişdir:

Bu hadisin aslı yoktur. ibni Hazm’dan nakledildiğine göre, o bu hadis batıl ve mekzubtur, demiştir (Elbani, Silsiletu’l-ahadisu’d-daife ve’l-mevzu’a, 76)

Buna göre, hadis sahih değildir veya çok zayıftır ki bunun gibisiyle delil getirilmez. Delil getirmeye elverişli de değildir.

 

Subkî de: Bu, muhaddislerce bilinen bir hadis değildir. Ben ne sahih, ne zayıf ve ne de mevzu bir senetle bu hadise rastladım, aslının olduğunu zannetmiyorum diyor. (Sabbâğ, Tahkīk ve Ta‘lik, 109, 6. dipnot.)

Ancak bu bir kimsenin sözü olabilir. Belki de birisi “ümmetimin ihtilafı rahmettir” deyip, bazıları da onu alarak, hadis zannetmiş ve peygamberin sözü saymıştır. Hala inanıyorum ki, bu hadisin aslı yoktur. Bunun asılsız olduğuna rahmetin ihtilaf etmemeyi gerektirdiğini bildiren ayet ve sahih hadislerle delil getirilmiştir (Alusi,Tefsir, IV, 24)

 

İbn Hazm, İhkâm’da: Bu, hadis değildir; bilâkis o, batıldır, mevzudur. Çünkü, eğer ihtilâf rahmet olsaydı, ittifak gazap olurdu. Bu ise, hiçbir Müslümanın söyleyemeyeceği bir şeydir, diyor.

(Muhammed b. Cemil, Fırka-i Nâciye -Kurtulan Toplum-, çev. Mehmed Alptekin, Saff Yayınları,1989, 115.)

 

Zaten, aslonan da iddianın ispatıdır. Âlimlerce senedi bile bulunamayan bir sözün Hz. Peygambere isnat edilmesi doğru değildir.

Allah, Abdullah b. Mubârak’e rahmet etsin, şöyle demiştir:

"İsnat dindendir. İsnat olmasaydı, muhakkak ki, her isteyen istediğini söylerdi." (Muslim, Mukaddime, 5.)

Yine demiştir ki:

"Bizimle (hadis nakleden) şu kavim arasında ayaklar, yani isnat vardır." (Muslim, aynı yer.)

 

Onun bu sözünü Nevevî şöyle açıklıyor:

Bunun manası, eğer sahih bir isnat getirirse hadisini kabul ederiz, yoksa terk ederiz, demektir. İsnatsız hadisi ayakta duramayan hayvana benzetti. Nikekim, ayakları olmayan hayvan da ayakta duramaz.

(Mehmed Sofuoğlu, Sahîh-i Muslim ve Tercemesi, İrfan Yayınevi, İstanbul 1972, 1/39)

 

"Ummetimin ihtilafı rahmettir" hadisinin elimizdeki kaynaklarda merfu/sahih bir senedi yoktur.

 

el-Beyhakî, İmam el-Eş'arî'yi müdafaa maksadıyla kaleme aldığı er-Risâletu'l-Eş'ariyye'sinde [İbn Asâkir, Tebyînu Kezibi'l-Mufterî, 100 vd.] bu hadisi senetsiz olarak nakletmiştir. (İbn Asâkir, Tebyînu Kezibi'l-Müfterî, 106)

 

Bu hadisi (sözü)bu lafızla zikreden kaynakların hiç birisinde sened zikredilmemiştir. Hatta es-Subkî, "Muhaddisler tarafından bilinmemektedir. Bu rivayetin ne sahih, ne hasen, ne de mevzu bir senedine rastlamadım" demiştir. [el-Munâvî, Feydu'l-Kadîr, I, 212.]

Yaygın olarak zikredilmesi dolayısıyla es-Süyûtî, "Belki önceki Hadis alimlerinin eserlerinde senedli olarak zikredilmiştir de, onların eserleri bizlere ulaşmamıştır" demiştir.[ el-Câmi'u's-Sağîr, I, 210.]

 

Bu rivayeti senetsiz olarak veren kaynaklar es-Sehâvî, el-Aclûnî ve daha birçok alim tarafından zikredilmiştir.

[ el-Makâsıdu'l-Hasene, 26-7; Keşfu'l-Hafâ, I, 66-7.]

 

ibni Dibağ eş-Şeybani de şöyle demiştir: Alimlerin çoğu bu hadisin aslının olmadığını söylemiştir. Fakat Hattabi bunu Ğaribü’l-Hadis’inde istidraden (dolaylı olarak) zikrederek kendisine göre aslının olduğunu hissettirmiştir.

(İbn Dibağ eş-Şeybani, Temyizu’t-tayyib mine’l-hadis, 85)

 

 

Hasılı "Ummetimin ihtilafı rahmettir" hadisinin(sözünün) aslı (senedi) bulunamamıştır. Bu sebeble onu Efendimiz (s.a.v)'e izafe ederek nakletmek doğru değildir.

 

 

"UMMETİMİN İHTİLÂFI RAHMETTİR." uyduruk sözünü sahih hadis kabul eden rasul iftiracaılarına aşağıya koyacağım ümmetin ihtilafıyla ilgili hadisi değerlendirmeye davet ediyorum .

 

"Andolsun ki siz, kendinizden önceki milletlerin yoluna kulacı kulacına, arşını arşınına ve karışı karışına muhakkak tıpatıp uyacaksınız. Hatta onlar daracık bir keler deliğine girseler bile, siz de muhakkak o deliğe gireceksiniz."

Ashâb-ı kiram: "Yâ Rasulellah! O milletler yahudiler ve hıristiyanlar mı?"

"Bunlar olmayınca başka kimler olur?" buyurdu.

(İbn-i Mâce: 3994)

 

 

 

_İbnu Amr İbni'l-As (radıyallahu anhuma) anlatıyor: "Rasûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

 

"Beni İsrail üzerine gelen şeyler, aynıyla ummetimin üzerine de gelecektir. Öyle ki onlardan aleni olarak annesine gelen olmuşsa, ümmetimden de bu çirkin işi mutlaka yapan olacaktır. Nitekim, Beni İsrail yetmişiki millete (dine, fırkaya) bölünmüştü. Benim ummetim de yetmişüç millete bölünecektir. Bunlardan bir tanesi hariç hepsi ateştedir."

 

"Bu fırka hangisidir?" diye soruldu.

"Benim ve ashabımın üzerinde olduğu şeyden ayrılmayanlardır!" buyurdular."

(Tirmizi, İman 18, (2643); kutub-i sitte 4743)

 

 

- Muaviye (radıyallahu anh) anlatıyor:

"Rasûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) (bir gün) aramızda doğrulup buyurdular ki:

"Haberiniz olsun! Sizden önce Ehl-i kitab, yetmişiki millete (dine) bölündüler. Bu ummet ise yetmişüç fırkaya bölünecek. Bunlardan yetmişikisi ateşte, sadece biri cennettedir. Bu da (Ehl-i Sünnet ve'l) cemaattir."

(Ebu Davud, Sünnet 1, (4597); kutub-i sitte 4742)

 

 

‘Sen olmasaydın Ya Muhammed! evreni yaratmazdım’

 

( لما اقترف آدم الخطيئة؛ قال: يا رب! أسألك بحق محمد لما غفرت لي. فقال الله: يا آدم! وكيف عرفت محمدا، ولم أخلقه؟ قال يا رب! لما خلقتني بيدك، ونفخت في من روحك؛ رفعت رأسي، فرأيت على قوائم العرش مكتوبا: لا إله إلا الله محمد رسول الله، فعلمت أنك لم تضف إلى اسمك إلا أحب الخلق إليك. فقال الله: صدقت يا آدم! إنه لأحب الخلق إلي، ادعني بحقه، فقد غفرت لك، ولولا محمد ما خلقتك)

 

 

''Hz Adem günah işlediğinde şöyle dua etti:

Ya Rabb! Muhammed'in hakkı için benim günahımı bağışlamanı diliyorum.

Allahu Teala dedi ki: Ey Adem! Sen Muhammed'i nereden biliyorsun, ben onu daha yaratmadım.

Adem: Ey Rabbim, Sen beni yarattığında ve ruhundan bana üflediğinde başımı kaldırdım ve arşın sütunları üzerinde 'Lailahe İllallah Muhammedun Rasulullah' yazılı olduğunu gördüm. Ve bildim ki, Sen kendi adının yanına ancak en çok sevdiğin kişinin ismini ilave edersin.

Allahu Teala dediki: Doğru söylüyorsun ey Adem, o (Hz. Muhammed sav) benim en sevdiğim kulumdur. Sen Benden onun (Hz Muhammed sav) hakkı için istedin, Ben seni bağışladım. Muhammed olmasaydı Ben seni yaratmazdım''

(Hakim Mustedrak 2/615 Hz Ömer (ra)'dan merfu olarak ; İbn Asâkir (2/323), el-Beyhâki, Delâil’un-Nubuvve (5/488) )

 

Uydurmadır.

 

Râvilerinden olan Abdurrahm an b. Zeyd b. Eslem hakkında İbn Hibbân şöyle der: «Hadis uydurmakla itham olunmuş, Leys, Malik ve İbn Lehi’a üzerine hadisler uydurmuştur. Dolayısıyla imâm ez-Zehebî rivâyet hakkında uydurma ve batıl derken, İbn Hacer el-Askalânî de ona katılır.

Zehebi, bu hadis hakkında: ''Hadis uydurmadır. Abdurrahman yalancıdır. Ve Abdullah İbni Meslem el-Fahri'nin kim olduğunu bilmiyorum'' demektedir.

 

İmam Zehebî "Mizanu'l-İ'tidal" isimli eserinde bunun "batıl ve uydurma bir haber" olduğunu söyledi, İbnu Hacer el-Askalânî de "Lisanu'l-Mizan" isimli eserinde ona muvafakat etti.

 

Elbânî, Abdurrahman bin Zeyd bin Eslem’in zayıf olduğu konusunda ittifak vardır. Ahmed bin Hanbel, Ebû Zur’a, Ebû Hatemi, En-Nesâî, ed-Dârâkutnî ve başkaları onu zayıf görmüştür.

Elbânî: ...“Bana göre ...Zehebî el-Mîzân’da “el-Fiherî”ye yer vererek ona hadis isnad ettikten sonra bunun batıl bir haber olduğunu söyler.” dedi.

İbn Hacer de, el-İsabe’de 3/360’ta aynısını söylüyor ve ilaveten el-Fiherî hakkında şöyle diyor: “Emsali olduğundan muhtemelen bu ondan önceki kişi olabilir. Bu kişi Abdullah bin Muslim bin Ruseyid’tir. İbn Hacer diyor ki: “İbn Hibban onu hadis uydurmakla itham” etti.

 

Hâkim’in bu hadisle ilgili rivâyeti, onu red nedenlerinden biridir. Zira kendisi "el Medhulu İlla Ma’rifeti’s-Sahih-i Mine’s-Sakîm” adlı kitabında (uydurma) hadisler rivâyet ettiğini söyler.

Bu işin erbabından olan ve düşünebilen bir insan, bu yaptığının onun aleyhinde olduğu konusunda zorluk çekmez.

Elbânî der ki: Hâkim, el-Mustedrak’te kendi kendine çelişkiye düşmüştür. Zira (cilt 3 sh. 332)’de adı geçen Abdurrahman’dan rivâyetten başka bir hadis sahih görmediği halde bunu rivâyet etmiştir. Ayrıca Buhârî ve Muslim’in, Abdurrahman bin Zeyd’i Huccet olarak kabul etmediklerini de söyler.

 

Değişik yollarında merfu mu? Yoksa mevkûf mu? olduğunda çelişkilik derecesinde farklılık vardır.

Bu hadisi Kur’ân-ı Kerîm’e ters düşmesinden hadisin batıl ve uydurma olduğunu söyleyen âlimlerin tesbitini güçlendirmektedir.

 

Şeyhulislam İbn Teymiyye dedi ki:

"el-Hâkim'in, bu hadisle ilgili rivayeti, onun rededilme nedenlerinden biridir. Çünkü bizzat kendisi "el-Medhal ile Ma'rifeti's-Sahihi mine's-Sakim" isimli eserinde -hadisin ravilerinden- Abdurrahman b. Zeyd b. Eslem'in babasından mevdu -yani uydurma- hadisler rivayet etiğini söyler, bu işin erbabından düşünebilen bir kimse için böyle bir rivayetin kabul edilemez olduğu aşikardır. Ben derim ki, Abdurrahman b. Zeyd b. Eslem, hadiscilerin ittifakınca zayıf bir adamdır ve söylediği şeyleri çokça karıştırır. Ahmed b. Hanbel, Ebû Zur'a, Ebû Hatim, Nesâî ve Darakutnî ve daha başkaları onun zayıf olduğunu söylediler. Ebû Hatim İbn Hıbban dedi ki: Farkında olmadan haberleri öyle ters yüz ediyordu ki rivayetlerinin çoğunda murselleri merfu, mevkufları musned haline getiriyordu. Bu sebeble onun rivayetleri terkedilmeyi hak etmişlerdir (Şeyhu'lİslam İbn Teymiyye, Kaidetun Celiletün fi,t-Tevessuli ve-l-Vesile, s. 168-169)

 

 

Beyhaki Delail Nubuvve'de ''Abdurrahman İbni Zeyd İbni Eslem zayıf ravilerdendir'' der.

 

 

Muhammed Nasıruddin el-Elbânî dedi ki: "Sözün özü, bu hadisin aslı yoktur. Çünkü iki büyük hadis alimi Zehebî ve Askalânî bunun geçersizliğine kesinlikle hükmetmişlerdir. Nitekim yukarıda onlardan bu husus nakledildi (Silsiletu,l- Ehadisi'z-Zaifeti ve,l-Mevdua no : 25 et-Tevessul Envauhu ve Ahkamuhu s.115)

 

 

 

El-Sagani “uydurulmuş” dedi. ( El-Sagani El-Hadis El-Mevzuat sy.7)

El Acluni Uydurma olduğunu söylemiştir( el-Aclûnî, Keşfu'l-Hafâ, II, 214.)

 

Şeyh Molla Aliyyul Kari ’Zayıftır ama anlamı doğrudur…” (Aliyyul Kari El-Esrar El-Merfuat sy 67-68) der ve şu iki hadisi bu görüşüne delil getirir:

 

 

 

a. İbn Esakir tarafından nakledilen hadis ”sen olmasaydın dünya yaratılmazdı.” İbni Cevzi bunu nakletti ve şöyle dedi ”uydurulmuştur” (İbni Cevzi El-Mevzuat 1/288) ve Suyuti’de aynı şeyi söylemiştir. (Suyuti El-Laai 1/272)

 

b. Deylemi’den nakledilen bir hadis ”Ya Muhammed! Sen olmasaydın Bahce (cennet) yaratılmış olmazdı ve Sen olmasaydın ateş (cehennem) yaratılmış olmazdı

ElBani derki ”Deylemi’den hadisin sahih olduğunu ortaya koymadan gerçekliğini onaylamak doğru olmaz ki Hiç bir alimin bu konu üzerinde durmuş olmasına rastlamış değilim… Deylemi’nin bunu aktaran tek kişi olması benim için bu hadisin zayıf olduğuna inanmak için yeterlidir, dahası Musned’inde (Deylemi Musned 1/41/2) rastladığımda zayıf olduğuna inandım.

(El Elbani; Silsile El-Zayıf, 1/451 no. 282)

 

Yukarıdaki sözün uydurma olduğuna bir delil de yine başka bir rivayetten ! Akıl sahiblerini çelişkiyi görmeye davet ediyorum :

 

Adem (a.s.)’ın Nebî (s.a.v.)’i, kendi yaratılışından sonra cennette iken yer yüzüne inmesinden bilmesidir. Halbuki zayıf, ancak daha iyi bir senedle gelen başka rivayette:

Adem (a.s.) Hindistana iner ve yanlızlık hisseder, bunun üzerine Cebrâil inerek; Allâhu Ekber, Allâhu Ekber, Eşhedu En Lâ İlâhe İllallâh(iki defa), Eşhedu Enne Muhammeden Rasûlullâh (iki defa) deyip ezan okur. Adem şöyle der: «Muhammed de kim»? Cebrâil: «Peygamberlerden son oğlundur» der.

İbn Asâkir (1/323/2).

 

Râvilerinden Ali b. Behrâm bilinmemekte, diğer bir râvi olan Muhammed b. Abdullâh b. Süleyman aynı şekilde bilinmemektedir.

Bir önceki rivâyette Âdem (a.s.) daha cennette iken peygamber (s.a.v.)’i tanıyordu, bu ikinci rivayette ise, Âdem (a.s.) yer yüzüne indiği halde Muhammed (s.a.v.)’i tanımamıştır.

Menfaatları için birbirinden habersizce Panik halinde hadis peydahlayanların düştüğü bu trajikomik durum tam ibretlik !

 

 

Bir üstteki sözün benzeri olan ;

 

"Ben gizli bir hazineydim ve ben bilinmeyi diliyordum bundan dolayı ben yaratılmış olanı (insanoğlunu) yarattım sonra kendimi onlara bildirdim ve onlar beni tanıdı”. sözü

 

 

Sehavi (905 , İbni Hacer El-Askalani’nin öğrencisi) dedi ki “İbni Teymiyye derki “İbni Teymiyye derki ‘bu Peygamberin (s.a.v.) hadislerinden değildir ve sahih yada zayıf oluşuna dair bilinen hiç bir isnad yoktur.’ Zerkaşi ve Şeyhimiz (İbni Hacer) onu (bu kararında) desteklemiştir.” ( Sehavi, el-Makasıdu’l-hasene, no. 838 )

 

 

Suyuti (911) dediki “bunun aslı yoktur” (Suyuti, Durural Muntasar, no. 330 )

 

El Acluni (1162) dediki “bu söylem genellikle ona itimat eden ve bazı temellerini onun üzerine kuran sufilerde vuku bulur.” (El-Acluni, Keşfu’l-hafa, no. 2016)

 

el- Elbani derki “bu hadisin aslı yoktur” (Muhammed Nasiruddin El-Elbani, Silsile El-Zayıf, 1/166 )

"kuntu kenzen mahfiyye" diye başlayan bu gizli hazine uyduruk hadisi de bir benzeri gibi "men arafe nefsehu fe kad arafe rabbehu" yani "kim kendini bilirse rabbini de bilir" rivayeti gibi "gizli kardeşlik" tarafından uydurulmuş bir sözdür. Bu tarz sözleri uydurmanın amacı vahdeti vücüd akidesine sözde islami dayanak hazırlamaktır.

Buna göre güya Allahu teala gizli bir hazineyken kendisinden bir parçayı yani kainatı yaratıp kendisini açığa vurmuştur. Buna göre kainat allahtan sudur etmiştir, doğmuştur.(sudur teorisi)

Alemlerin rabbini sofilerin bu tarz iftiralarından tenzih ederiz.

 

zariyat 56- Ben cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.

 

İşlerinizde ne yapacağınızı şaşırdığınızda kabir ehlinden yardım isteyiniz (İsmail b. Muhammed el-Aclûnî, Keşf’ul-hafâ, Beyrut 1988/1408, c. I, s. 8)

 

 

 

إِذا تَحَيَّرْ تُم فِي اْلأمُورِ فاَسْتَعِينُوا بِأَهْلِ اْلقُبُورِ

 

إِذا أَعْيَتْكُمْ الأمُورُ فَعَلَيْكُمْ بِأهْلِ الْقُبُورِ ، أوْ فاَسْتَعِينُوا بِأَهْلِ اْلقُبُورِ

 

“İşlerinizde ne yapacağınızı şaşırdığınızda kabirlerdeki ölülerden yardım isteyiniz”

(İsmail b. Muhammed el-Aclûnî, Keşf’ul-hafâ, Beyrut 1988/1408, c. I, s. 8. ; Mahmut USTAOSMANOĞLU (Mahmut Efendi) başkanlığında bir heyet, Ruhu’l-Furkan Tefsiri, İstanbul 1992, c. II, s.82.)

 

Halbuki İbn Teymiye’nin de belirttiği gibi “Peygamberimizin hadislerini iyi bilen ulemanın ittifakıyla bu söz yalandır, Peygamberimize yapılmış bir iftiradır. Hadis ulemasından hiçbiri bunu hadis diye rivayet etmemiştir. Güvenilir hadis kitaplarının hiçbirinde bulunmamaktadır. (İbn Teymiye, Mecmu-u Fetâvâ, c: 1, s: 356) Şirk kapısını açan biri tarafından yapılmış bir uydurmadır.” (Mecmu-u Fetâvâ, c: 11, s: 293)

 

İbn-i Kemal Paşa, el-Erbeûn, v. 360.

Süleymaniye Kütüphanesi, Esad Efendi, 1694. İbn-i Kemal, Yavuz Sultan Selim’in meşhur Şeyhulislamı’dır. 1469′da Tokat’ta doğmuş, 1534′te İstanbul’da ölmüştür. Peygamberimizle arasında 900 seneden fazla bir zaman varken hiçbir kaynak göstermeden ve anlamı da Kur’an’a taban tabana zıt olan bir sözü hadis olarak önümüze sürmesi kabul edilemez. İbn-i Kemal bu eserinde, kaynak gösterme yerine, bu sözün hadis olduğunu ispat için hiçbir dini dayanağı olmayan felsefi izahlara girmiştir

 

 

 

1. Bölüm

" Alimlerin mürekkebi şehidlerin kanından daha faziletlidir" sözü

 

el-Mekasıd'da , bunun el-Hasan el-Basri'nin sözü olduğu söylenir. İbn Abdilberr bunu , Ebu'd-Derda'dan merfu olarak şu lafızıla rivayet eder :

"Kıyamet günü alimlerin mürekkebi , şehidlerin kanıyla tartılır".

el-Hatib bunu , İbn Ömer'den şöyle rivayet eder: "Alimlerin mürekkebi , şehidlerin kanıyla tartılır ve alimlerin kanı ondan ağır gelir." İsnadında hadis uydurmakla suçlanan biri vardır.

ez-Zeyl'de bu hadis "uydurma"dır denilmiştir.

Senedinde İsmail İbn Muhammed İbn Ziyad vardır. O İsmail İbn Müslim'dir. Musul Kadısı'dır , yalancıdır.

 

(İmam Şevkani ; El-Fevaid El-Mecmua Fi'l-Ehadis El-Mevdua -MEVZU HADİSLER, sayfa 405, Medarik yayınları)

 

" Benim Ümmetimin Ömrü 1500 Seneyi Pek Geçmeyecektir" Sözü

Suyuti, el-Keşfu an Mücavezeti Hazihil Ümmeti el-Elfu, el-havi lil Fetavi, Suyuti. 2/248, tefsiri Ruhul Beyan. Bursevi ; Said Nursi Sikke-i Tasdik-i Gaybi, s. 46; Kastamonu Lahikası, s. 33)

 

UYDURMADIR

 

Said Nursinin talebelerinden Ahmet Feyzi Kul’un ümmetin ömrü ile ilgili zikrettiği hadisi inceleyelim:

Suyutî, dünyanın ömrünün yedi bin yıl olduguna dair bir çok hadis rivayet etmistir. O, bu ümmetin ömrünün bin yıldan fazla olacagını ve bu fazlalıgın da beş yüz yıla

ulaşmayacağını zikreder.

Suyutî, buna delil olarak el-Kesf an Mucavezeti hazihe’l-Ümmeti’l-Elf adını verdigi risalesinde yer verdiği hadisleri gösterir.

( Mahmud Ebu Reyye, Adva alâ es-Sünneti’l-Muhammediyye: Muhammedî Sünnetin Aydınlatılması, çev.

Muharrem Tan, Yöneliş Yayınları, İstanbul 1988, 257.

Çeviride "O, bu ümmetin ömrünün bin yıldan fazla olmayacagını (...)" seklindedir ki, dogrusu "olacagı"dır.)

Dünyanın ömrünü yedi bin yılla tahdit eden ve Hz. Peygamber’in altıncı bin yılın sonunda geldiğini bildiren haberlerden sadece birisi merfu olarak rivayet edilmis, ancak

ibnu’l-Cevzî ve diğer hadis uzman ve sarrafları bunun da uydurma olduğuna hükmetmislerdir.

Madem bu haberlerin herhangi bir kıymeti yoktur, öyleyse hadislere dil uzatmak için bize bir sebep teskil edemez. Bunlardan bazıları mevkuf olarak sahabeden ve tâbiundan rivayet edilmistir. Sabit oldukları kabul edilse dahi, husn-u niyetle Müslüman olan ehl-i kitaptan aldıkları, batıl israiliyattan oldukları muhakkaktır. Maazallah merfu olmaları mümkün degildir.

Dünyanın ömrünü 7000 yılla tahdit etmek; Allah’a, yaratıklara ve ilme iftara eden Yahudilerin cehaletindendir.

(...) İmam Suyutî’nin içtihadı, onu bu israilî haberlerin bir kısmını kabul etmeye götürmüsse, bu süphesiz bir hatadır.

İsmet sıfatını haiz olmayan hangi insan hata etmez ki?

İsmet sadece Allah’a ve Rasulune aittir.

İmam Suyutî bu haberlere güvenmişse, öte yandan onun dışında bir çok hadis imamı, onları tenkit etmiş ve batıl olduklarını ortaya çıkarmıştır.

Dünyanın ömrünün bu haberlerde belirtilenden kat kat fazla oldugu kat'î delillerle ortaya çıkmıştır ki, bu da rivayetlerin batıl olduklarını kesinleştirmistir.

( Ebû Sehbe, Sünnet Müdafaası, 1/329-330.

Çeviride "Dünyanın ömrünü yedi bin yılla tahdit eden ve Hz. Peygamber’in altıncı yüzyılın (...)" ve "Dünyanın ömrünü 700 yılla tahdit etmek (...)" seklindedir ki, dogrusu "altıncı bin yıl" ve "7000 yıl"dır.)

 

Uydurma hadisi tanıma yollarından biri de hadisin Kur'an’ın sarahatine muhalefetidir;

tıpkı dünyanın ömrünün yedi bin sene olup, bizim de bu yedinci bin (yılın) içinde bulunduğumuz hakkındaki hadis gibi. Bu, çok açık bir yalandır. Çünkü, bu hadis doğruysa, kıyamete 251 sene vaktimiz kaldıgını herkes bilir. Allah Tealâ ise söyle buyurmustur:

"Sana kıyametin ne zaman gerçeklesecegini soruyorlar. De ki: 'Onun ilmi ancak Rabbimin katındadır.' (...)" (A’râf, 187.) ( Aliyyu’l-Karî, Esrâru’l-Merfû‘a, 431; ibn Kayyım, Menâru’l-Munîf, 79 )

Şevkânî, "Nebi (s.a.v.)’nin vefatından sonra kıyamet gününe kadar bin sene geçmeyecegi" hadisi hakkında İmam Nevevî’nin, "Batıldır, aslı yoktur." dediğini

zikreder. ( Şevkânî, Fevâidu’l-Mecmû‘a, 509.)

Reşid Rıza da söyle demektedir:

Bazıları da, "Hz. Âdem (a.s.)’den Peygamberimize gelinceye kadar 5500 sene geçtigini, dünyanın ömrü 7000 yıl olduğundan, bu ümmetin ömrü de 1500 senedir"

demişlerdir. Dünyanın ömrünün 7000 yıl olduğuna dair nakledilen haberler İsrailiyattan başka bir şey değildir; israiloğullarının bu kabil haber ve kıssalarına itimat edilemez. Bu mevzuda güvenilecek bilgi kaynagı jeolojik araştırmaların vardığı neticelerdir ki, bu da milyonlarca sene ile ifade edilmektedir. (Rızâ, Muslih ve Mukallid, 58 )

Hadis olduğu ileri sürülen haberlerin, Kur'an’a ve sahih Sünnete muhalefeti sebebiyle kolayca tanınması mümkündür. Dünyanın ömrünü tayin eden bir uydurmada Hz. Peygamber’in, "Dünyanın ömrü yedi bin senedir. Biz yedinci binin içinde bulunmaktayız." dediği iddia edilmektedir.

Rasul-u Ekrem (s.a.v.)’in vefatından bu yana bin dört küsur sene geçmis olmasına rağmen, dünyanın hâlâ ayakta durması, her şeyden önce bu sözü yalanlamaktadır. Kaldı ki, bu söz, hem ayetlere, hem de sahih hadise muhaliftir.  Kur'an-ı Kerim’de: "Senden kıyametin ne zaman vukua gelecegini sorarlar. De ki: 'Onun ne zaman gelecegini Rabbim bilir.' (A‘râf, 186)

"Kıyametin ne zaman gelecegini bilmek Allah’a mahsustur." (Lukmân, 34) buyurulmakta,

Hz. Peygamber diliyle de "ben gaybı bilmem" (En'âm, 50) denmektedir.

Yine, "Cibril Hadisi" diye meşhur olan hadis-i serifte ise Hz. Peygamber, kıyametten bahisle:

"bu meselede kendisine sorulan, sorandan daha fazla bir bilgiye sahip degildir" (Buhârî, İman 1; Muslim, İman 1) buyurarak kıyametin ne zaman vuku bulacağını bilmediğini söylemektedir.

Şu hâle göre, yukarıdaki haber hem Kitaba, hem de sahih Sünnete muhalif oldugu için uydurmadır. ( Kandemir, Mevzû Hadisler, 181-182. )

Uydurma haberleri kitaplarına alıp, bu rivayetlerin gerçeklige de uygun olduğunu (!) kanıtlamak amacıyla zorlama yorumlarla milletin imanını kurtardığını sanan ve bununla da iftihar eden bu zihniyet (Nurcu); gerçekte bu suretle, bilimsel bulgulardan haberdar olanları imanlarında şüpheye düşürmektedir.

Sapkın itikatlerini Allaha ve Rasulune rağmen muhalefet edercesine fikir yürütenleri Allahın kitabına davet ediyoum:

Allah ve Rasulu bir işe hükmettiği zaman, gerek mumin bir erkek ve gerekse mumin bir kadın için, o işlerinde başka bir tercih hakkı yoktur. Her kim de Allah ve Rasulune âsi olursa açık bir sapıklık etmiş olur. Ahzab 36

 

" Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için çalış, yarın ölecekmiş gibi de ahiret için çalış" sözü

 

( اعمل لدنياك آأنك تعيش أبدا، واعمل لآخرتك آأنك تموت غدا )

 

Merfû olarak aslı yoktur. Ancak son zamanlarda halk arasında şöhret bulmuştur.

 

Şeyh Nasıruddin Albani

"Silsiletul Daifa Vel mevdua" cilt: 1 (muhtasar)

 

Hadîs dilinde "meşhur" deyince Rasululah (s.a.v.)`tan itibaren her devirde en az üç ravinin rivayet etmiş olduğu hadis anlaşılır.(Abdullah AYDINLI, Hadis Istilahları Sözlügü 97)

Bahsi geçen söz ise hakkındaki meşhurluk, halk arasında yaygın anlamındadır.

Aslında uydurma olan bir söz, sonradan halk arasında yaygın, yani meşhur hale gelebilir: Bu onun "sahih" olduğunu göstermez.

Önce bu "söz" altı değil, meşhur dokuz hadis kitabında da yoktur.

Hadis kitaplarından 2. ve 3. dereceden olan hadis olan Beyhakî ve İbn Kuteybe bile zayıf senetlerle rivayet etmişlerdir. Yine “Hiç ölmeyeceğini zanneden biri gibi çalış, yarın ölecek biri gibi de tedbirli ol.” (Câmiu’s-Sagîr, 2:12, Hadis No:1201.) şeklinde zayıf bir rivayette vardır.

 

Asrımızın muhaddislerinden Elbanî "Bu hadisin Rasulullah (sav)'a varan bir aslı bilinmemektedir" demektedir.

(Silsiletu'1-ehadîsid-Dâife, I/20 (H. 8) Ali İRFAN'ın yazdığı Mufassal Ahlak-i Medenî (Ist.1329) adlı kitabın baş tarafında Hz: A1i'nin sözü olarak verilmiş, kaynak gösterilmemiş)

Yani bahsi geçen söz rivayet yönünden çok şaibelidir.

 

Dirayet yönüne gelince:

Hadis zannedilen sözün arabçası fasîh değil, yapma bir Arabçayı andırır.

İkinci ve daha önemli olarak, ma'nâsi en az iki Kur'ân ayetiyle zıtlık arzeder:

 

1. Geçmiş milletlerin hatalı tutumları kınanırken onlara "hiç ölmeyecekmiş gibi yüksek köşkler, kaleler mi ediniyorsunuz?" (Şu'arâ 129) denir.

Demek ki, hiç ölmeyecekmiş gibi çalışmak yerilen, kınanan bir vasıftır.

 

2. Kârun kıssası münasebetiyle: "Allah (cc)'ın sana verdiği (varlıkta) Ahiret yurdunu ara. Dünyadan da nasibini unutma" buyurulur. (Kasas 77)

 

Demek ki, esas olan ahiret yurdunu aramaktır. Dünya Ahirete nisbetle ne ise önem derecesi de o olacaktır.

Görüldüğü gibi sözü edilen hadis(söz), en azından çok zayıf olmuş olur (uydurma olmaya daha yakındır) ve buna hiç bir hüküm bina edilemez .

 

"ALLAH’IN İLK YARATTIĞI ŞEY NURUMDUR"

 

Allah’ın ilk olarak Peygamber Efendimizin (s.a.v.) nurunu yaratmış olduğu, sabit bir gerçek olmadığı gibi, bunu belirten hiçbir sahih rivayet de yoktur. Bilâkis, Allah’ın ilk yarattığı şeyin "kalem" olduğuna dair hadisler vardır.  Ebu Davud’un Sünen’inde  Ubade b. Samit’ten naklen Rasulullahın şu hadisi zikredilir:

"Allah’ın ilk yarattığı şey kalemdir. Kaleme 'Yaz!' dedi.

Kalem: 'Ya Rabbi, ne yazayım?' dedi.

Allah: 'Kıyamet kopuncaya kadar olacak her şeyin kaderini yaz!' buyurdu"

( Ebû Dâvud, Sünnet, 17/4700.)

Hadisin son kısmı Tirmizî’de:

"Kaderi, olanı ve ebede kadar olacak olanı yaz!" şeklindedir.

( Tirmizî, Kader, 16/2244; Tefsîr, 66/3537. Tirmizî, hadis için "hasen-sahîh-garîbtir" demiştir.)

İlk yaratılan şeyin "akıl" olduğu yönünde rivayetler varsa da, bunların hepsi asılsız, yalan ve uydurmadır.

( Aliyyu'l-Karî, Esrâru’l-Merfû‘a, 143-144; 154-155, Suyûtî, Leâli’l-Masnû‘a, 1/129-130.)

 

Ebu Zer (ra)’dan:

“Rasulullah (sav) bir gün şöyle dedi:

“Bu güneş nereye gider bilir misiniz?”

Oradakiler: “ALLAH ve Rasulû bilir” dediler.

Bunun üzerine Rasulullah (sav) şöyle buyurdu:

“Güneş, arşın altındaki yerine gidinceye kadar döner. Oraya varınca secdeye kapanır ve o şekilde kalır. Sonra Ona: Kalk! Çıktığın yere dön, denilir. Çıktığı yere döner ve oradan doğar. Bu durum insanlara farklı gelmeyecek şekilde devam eder. Ve yine arşın altındaki yerine gelir. Ona : Kalk! Geldiğin yoldan geri dön, denilir. Bunun üzerine o da batış yerinden doğar.”

Rasulullah (sav): “Biliyor musunuz bu ne zaman olur? Bu önceden iman etmemiş yada imanında bir hayır kazanmamış olan kimseye artık imanının bir fayda sağlamayacağı zaman da olur”dedi.”

[Muslim, İmân (2/195-196 Nevevi Şerhi). Buhari özet olarak, Tefsir (8/541 Fethu’l-Bâri), Tevhid (13/404 Fethu’l-Bâri).

 

îbnu Abbas'tan mervî konu ile ilgili rivayet:

Bidayette Cenabı Hakkın Argı suyun üzerinde bulunuyordu. ALLAH yarattıklarından hiç birini (su)'dan önce yaratmış değildir. Cenabı Hak, diğer varlıkları yaratmayı arzu edince sudan bir duman çıkardı. Duman suyun üzerinde yükseldi; ALLAH bu yükselen varlığa sema (gök) adını verdi. Bundan sonra ALLAH suyu kurutarak onu tek bir yer haline getirdi. Bundan sonra yeri parçalara ayırdı, onu yedi parça yaptı. Bunları pazar ve pazartesi olmak üzere iki gün içinde yarattı.

 

ALLAH, yeri balık üzerinde yarattı. Bu balık Cenabı Hakkın: "Nûn ile kaleme ve (erbâb-ı kalemin) yazmakta oldukları şeylere andolsunki..."[El-Kalem, 68/1]. âyetinde belirttiği "Nûh" dur. Balık suyun içinde (üzerinde) dir. Su da, düz ve yalçın bir kaya üzerinde yaratılmış*tır. Bu yalçın kaya, bir meleğin sırtmdadır. Melek, kaya üzerindedir. Kaya, rüzgârın üstündedir. Bu kaya, Lokman (a.s.)'ın anlattığı kayadır ki, gökte ve yerde değildir.

 

(Birbirinin üzerine bindirilerek yekdiğerine irtibatlı bir şekilde yaratılan bu varlıklardan) balık hareket etti ve oynadı. Balığın bu hareketinin tesiriyle yer sallandı. Bunun üzerine Cenabı Hak yerin üzerinde dağları sabit kıldı. Bundan dolayı dağlar yere karşı iftihar etmektedirler..." [36].

 

Bu uzun rivayeti eserine alan Taberî sened hakkında şüpheli olduğunu, binâenaleyh buna fazla itimad etmediğini söyler (Tefsîr, I. 156; A- Muhammed Şâkir tahkiki).

 

îbnu Kesîr habere öz olarak değindikten sonra bunun "isrâîliyyat' tan olduğu ihtimalini tasrîh eder (tefsir, V. 385).

 

Eserlerine isrâîliyyatı almamak için titizlik gösteren bazı îslâm bilginleri ise bu tür haberlere —(ilgili âyetleri tefsîr ederken)— katiyyen ehemmiyet vermemişlerdir

[En-Nesefî, et-Teysîr, varak 17Ob; Îbnu 'Atiyye, el-Muharrav,varak 49b; Mekkî îbn Hammûg, tefsîr,302a]

 

Tıbkı Îbnu Kesîr gibi İbnu 'Atıyye de rivayetleri eserine aldıktan sonra; bunların zayıf haberler olduğunu, mevcut senedlerle bunları isbata imkân olmadığını tenbîh eder

[El-Muharrar, IV. varak 49b.]

 

[36] Yahya İbn Sellâm, tefsir, S3a; Tefsîru Abdirrazzak, Varak 71a; Taberî, I. 194; XXI. 72; Taberî, tarih, I/l. 64, 65, 6&, 67; Tefsîru Mukatil, varak 234b; îbnü 'Atıyye, tefsir, IV. varak 49b; en-Nesefî, et-Teysîr, varak 170b; el-Beğavî, M. Tenzil, II. 12, 134.-35; el-Keşgaf, m. 52, 496; Tâcu'l-Kurra', Kitâbu Lubâbi Tefsîri'l-Kur'ân, varak 222a; el-'Udfuvî, el-lstignâ' fî 'Ulûmi'l-Kur'ân, varak 226a-b (beş numaralı nüsha); tbnü Tayfur es-Secâvendî, 'Aynil'l-me'ânî, varak 174b; el-Mehdevî, et-Tahsîl, varak 144b; Mekkî İbn Hammûş, tefsir, varak 302a; et-Tabressî, IV. IV. 319; et-Tibyan, VHI. 251; Z. Mesîr, VI. 321; el-Kurtubî, XTV. 68; ibnu Kesîr, V. 385; I. 118; ed-Dürru'1-Mensûr, I. 42-43; eş-Şevkânî, tef-sîr, I. 61; izmirli, S.C. Nebeviyye Mukaddemesi, s. 101.

 

"ÜMMETİMİN ALİMLERİ BENİ İSRAİL’İN PEYGAMBERLERİ GİBİDİR"

 

Hadis (söz) için Demirî ve Askalânî; Aslı yoktur, dediler.

Zerkeşî de böyle sükut etmiştir. ( Aliyyu’l-Karî, Esrâru’l-Merfû‘a, 247; Şevkânî, Fevâidu’l-Mecmû‘a, 286. )

es- Sehâvî şöyle der: "Hocamız (İbn Hacer) ve ondan önce de ed-Demîrî ve ez-Zerkeşî, "Aslı yoktur" demişlerdir. Bazıları buna, "Herhangi bir muteber kitapta mevcudiyeti bilinmemektedir" ifadesini de eklemiştir."  [ es-Sehâvî, el-Makâsıdu'l-Hasene, 286; krş. a.mlf. el-Ecvibetu'l-Mardıyye, I, 248; ez-Zerkeşî, et-Tezkire, 167; el-Aclûnî, Keşfu'l-Hafâ, II, 83.]

 

_Said Nursî, bu uydurma sözü diğerleri gibi kaynak vermeden kitabına koymustur (Şuâlar, 80, Altıncı Şua/İkinci Suâl/Birinci Cihet; 486, Onbeşinci Şua/Elhüccetü’z-Zehra/Üçüncü Medrese-i Yûsufiye’nin Tek Bir Dersinin Üçüncü Kısmı/Dokuzuncusu;

Kastamonu Lâhikası, 9, Yirmiyedinci Mektubdan/ Azîz, Sıddık Kardeşlerim ve Hizmet-i Kur'aniyede Kuvvetli, Dirayetli Arkadaşlarım; Barla Lâhikası, 385,Yirmiyedinci Mektubdan/Risale-i Nur’un ehemmiyetli bir şâkirdi olan Yusuf’un bir fıkrasıdır.) )

 

Bir başka kitaptan Aynı Uydurma söz :

 

İsmail Hakki Bursevi ; Ruh’ul Beyan isimli tefsirinde söyle der:

“Peygamber efendimiz Miracda iken Musa aleyhisselam ile görüşür.

Hz. Musa, “Ümmetimin alimleri Israil ogullarina gelen peygamberler gibidir” buyuruyorsunuz. Bir alim nasil olur da peygamber gibi olur diyor.  Peygamber efendimiz, bir alim çagirir. Hz. Musa gelen alime sorar:

- Senin adin ne?

- Muhammed bin Muhammed bin Muhammed Gazali…

Hz. Musa sorar:

- Ben sana adin ne dedim, sen ta dedelerinin adini bile söyledin? Böyle söylemek uygun mu? Sadece sorulana cevap vermek gerekmez miydi?

- Efendim Allahu teala, (Ya Musa elindeki ne) diye sordugunda siz, Asa deyip birakmadiniz. (Bu elimdekini yere vurunca su çikar, bununla düsmanlarin oyunlarini bozarim, gerektiginde bu ejderha olur, sihirbazlarin sihirlerini yok ederim, yürürken dayanirim. Bu Asanin bana çok faydalari vardir) demistiniz. Öyle degil mi?

- Evet öyle demistim.

- Maksadiniz Allahü teala ile daha fazla konusmak degil miydi?

- Evet.

- Ben de sizin gibi ulülazm büyük bir peygamberi bulmusken konusmayi uzatmak için dedelerimin de ismini söyledim.

Hz. Musa, Peygamber efendimiz aleyhisselama der ki:

- Simdi anlasildi, gerçekten de senin ümmetinin alimleri Beni Israilin peygamberleri gibi imis.”

(Ruh’ul Beyan: c.2, s. 568)

Hadisin aslı olmadığından haberi de yoktur. Hadis, sadece sika imamların kitaplarından alınır. Hangi hadisin zayıf, hangisinin merdut, hangisinin makbul olduğu kendisine müracaat edilen alınır.

Bu imamların koydukları kaidelerden birisi şöyledir: Bir hadis rivayet açıkça belirtmek ya da kim tahriç etmişse ona isnat etmek zorundadır. (Ebû Şehbe, Sünnet Müdafaası, 1/190.)

 

Peygambere iftira atmanın dehşetini bilmeyen kimseler arasında bu tür uydurma sözler hadis diye oldukça yaygındır. Kaynağa itibar etmeyen kimseler olduklarından dolayı ; kendi aralarında bu tür sözlerin senedi , ravi zinciri , muhaddislerin bu söz hakkında hükümlerinin pek kıymeti harbiyesi yoktur. Çünkü bunları kabul etmek işlerine gelmektedir. Böylece alim bildiklerini kutsamış , alim bilinenler ise kendilerini peygamber seviyesinde kabul ettirebildiklerinden dolayı her türlü talimatları ve emirlerine körü körüne itaat ettirebileceklerdir. Bu tür kişilerden delil sorulduğunda kınanırsınız. Onlar Allah dostlarıdır ! denilerek hatadan münezzeh itibarı verilmek istenerek söylemlerinin sıhhat derecesi sahih ! olduğu vurgulanmak istenir . Fakat ehli sünnet için delil edille-i şeriyyedir. Bu tür safsatalara itibar edilmez . Bakınız aşağıdaki iki hadis sahihtir .

 

_Hz. Ali radıyallahu anh anlatıyor:

"Rasulullah aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki: "Benim hakkımda yalan söylemeyin. Zira benim üzerime yalan uyduran cehenneme girer."

Buhâri ,İlm38; Muslim, Mukaddime1, (1); Tirmizi, İlm 8, (2662)Kutub-i sitte: 5176

 

_Muğire İbnu Şu'be radıyallahu anh anlatıyor:

"Rasulullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:

"Benim üzerime söylenen yalan, bir başkası üzerine söylenen yalan gibi değildir. Öyleyse kim bile bile bana yalan nisbet ederse cehennemdeki yerini hazırlasın

 

Buhâri, Cenâiz 34; Muslim, Mukaddime 4, (4); Tirmizi, İlm 9,(2664). Kutub-i sitte :5178

 

 

Kabirdeki Ölülere ve Fail-i Meçhul Dirilere Tevessul

 

Kabirsevici tasavvuf ehli, Kabirdeki ölülere ve nerde olduğu bilinmeyen diri kullara dua edilip seslenilebileceğine dair ebu Ya'la, Taberani ve ibnu's-Sunni'den gelen bir rivayeti delil olarak göstermektedirler.

Bu rivayetlere göre Peygamber s.a.v. in şöyle dediği iddia edilmektedir:

 

"Birinizin hayvanı ıssız bir yerde bağı çözülüp kaybolduğunda , "Ey Allahın kulları , tutun ! Ey Allahın kulları tutun! disye seslensin. Çünkü Allahın yeryüzünde hazır bulunan kulları vardır. Hayvanınızı sizin için tutarlar"

(Zayıf Hadis : Ebu Ya'la "el Musned" No 5269 ; Taberani "el Mu'cemu'l Kebir" 10/ No : 10518; İbnu's-Sunni "Amelu'l Yevm ve'l-Leyle" No: 508 : Abdullah b. Mesud r.a.'dan ; Heysemi "Mecmu'u'z-Zevaid" 10/132; İbn Hacer "el Metalibu'l-Aliye" 3/239, No:3375; el-Elbani "Silsiletu'l Ehadisi'd-Da'ife" No 655 ; Da'ifu'l-Cami'is's-Sağir No:404; El Kelimeu't-Tayyib Tahkik," No 177; Amr Abdulmun'im "Hedmu'l-Menair limen Sahhaqha Ehadise't-Tevessuli ve'z-Ziyara" s.177-178)

 

Bu rivayetin senedinin üzerinde dönüp dolaştığı ravi Ma'ruf b. Hassan olduğundan dolayı hadis sahih değildir.

Söz konusu ravi hakkında Ebu Hatim er-Razi "meçhul" derken (İbn Ebi Hatim er-Razi "el-Cerh ve't-Ta'dil" (8/232), İbn Adiyy "munkeru'l Hadis" demiştir. (İbn Adiyy "el Kamil fi Du'afai'r-Rical" (6/2326) ; Zehebi "Mizanu'l-İ'tidal" (4/143-144, No: 8654) ; İbn Hacer "Lisanu'l Mizan" (6/61 No: 231)

 

(Ebû Ya’lâ “el-Musned” (No:5269); Taberânî “el-Mu’cemu’l-Kebîr” (10/No:10518); İbnu’s-Sunnî “‘Amelu’l-Yevm ve’l-Leyle” (No: 508) Abdullah b. Mes‘ûd radiyallâhu anh’den:

İsnadinda Maruf b. Hassan es-Semerkandi adlı ravi var…… ibn Bureyde ile ibn Mesud arasında da kopukluk var! (el Albani: S. Daife : No: 655)

 

Ma'ruf b. Hassan, İbn Adiyy'in dediği gibi munkeru'l Hadistir. Bunun sonucu olarak bu rivayet zayıftır. Bunun neticesinde de reddedilir.

 

Ashab-ı kiram ne bu tür bir uygulamada bulunmuş ne de böyle bir şeyi emretmiştir.

Tabiin ve imamların da bu şekilde uygulamada bulundukları, bunu emir ve tavsiye ettikleri konusunda sahih bir nakil yoktur. Rasulullah s.a.v. in zamanında da kaybolan devesini uzun bir müddet bulunamamış , Rasulullah ta zikredilen hadiste böyle bir söz söylememiştir!

Böyle bir bilgiye selefin değil de daha sonra gelen tasavvuf ehline ulaşması oldukça manidardır...

 

 

2. Bölüm

NEFİSLE CİHAD EN BÜYÜK CİHADDIR (!) (sözü)

 

 

"Rasulullah (s.av) bir gazveden dönüyordu. Rasulullah (s.a.v) onlara şöyle dedi:

“ Hayırlı bir yerden döndünüz, küçük cihaddan büyük cihada döndünüz”

“Büyük cihad nedir , Ey Allah’ın Rasulü? “ dediler.

“Kulun nefsiyle mücadelesidir.” dedi.

 

Senedinde Halef b. Muhammed b.İsmail el Hayyam var.

 

Hakim “onun hadisi sakıttır” derken , Ebu’l Yala el Halil’de “o karıştırmış , o çok zayıftır, bilinmeyen metinleri rivayet etmiş “ demiştir.

İmam-ı Ahmed "o yalancıdır, hadis uydurur" derken, Amr b. Ali, Nesai ve Darekutni de "hadisleri metruktur" derler.

(Tehzibu't-Tenzib: 11-261-262.)

 

 

İmam İbn Teymiye şöyle der:

“Bazılarının Tebük seferi dönüşünde , Rasulullah’ın ; “küçük cihaddan büyük cihada döndük” şeklinde söylediğini rivayet ettikleri hadisin aslı yoktur. Nebi’nin (s.a.v) söz ve fiillerini bilen hiç kimse bunu rivayet etmemiştir. Kafirlerle cihad ,amellerin en büyüğü , hatta insanın yapacağı en büyük iyiliklerdendir. Tüm bunlardan sonra sonra hadisin mevzu olduğu hususunda şüphe edecek değilim”

(El Farku Beyne Evliya-i Rahman ve Evliya-i Şeytan s. 44-45)

 

 

 

Aynı hadisin ! başka varyantında ise şöyle geçer ;

 

Az güvenilir ve tabii olan İbrahim b. Ebi Able’den şöyle rivayet edilmiştir:

"Gazadan dönenlere (rasulullah) şöyle demiştir:

“ Şüphesiz küçük cihaddan döndünüz, bundan sonra büyük cihada , kalp cihadına ne yapacaksınız?

(Siyer-u Alamu’n Nubela: 6/324 )

 

Darekutni der ki : “İbrahim b. Ebi Able kendi nefsinde güvenilirdir.Ona giden yollar safi değildir.

“Derim ki , bu sözü bu imama sözün zayıflığını beyan etmeden isnad etmek caiz değildir” diye düşünüyorum.

 

lrakî (806/1403)'nin verdiği bilgiye göre, Beyhakî (458/1066) onu "Kitabu'z'Zühd" adlı eserinde "zayıf bir senedle rivayet etmiştir. İkinci ve farklı bir tespit de, îbn Hacer (852/1448)'e aittir. O da "Tesdîdu'l-Kavs" adlı,eserinde, sözün hadis değil, ibrahim b. Able'ye ait, dillerde dolaşan bir söz olduğunu söylemiştir. îbn Hacer'in bu tespitine bir çok ilim adamı eserinde yer vermiştir.

 

Beyrûti (1276/1859) ve Elbânî ona "zayıf kaydı düşerlerken" îbn Teymiyye (728/1328), hadisin aslının olmadığını söylemiştir.

Bu konudaki görüşünü ayetler ve başka hadislerle destekleme yoluna giden alim, hadisin, anlam bakımından bu ayet ve hadislere aykırı olduğuna dikkat çekerek, hiç bir kimsenin, onu rivayet etmediğini söylemiştir.

 

Bunun ondan geldiğinin sıhhatini varsaydığımızda dahi o bir beşerdir ; doğru da yapar , yanlış ta.

Mucahidlere hitab etmesine rağmen masum değildir. Kafirlerle savaştıklarında kalple olan cihada ne yapacaklarını soruyorlar?

Çünkü nefis, hayatta kalabilmek için mücahidi firara yöneltebilir, yahut bunun dışında bir şeye , mesela infak etmemeye sevk edebilir. O takdirde kafirlerle mücadele ettiği bir esnada , nefsiyle de mücadele eder.

İbrahim’in görüşünde büyük ve küçük cihad , kafirlerle mücadelededir. Aynı anda iki cihadı bir araya getirdiğinden dolayı büyük cihad demiş olabilir.

Bunun itibara alınması ihtimali vardır.

Ancak kendi ibadethanelerinde oturup , insanlardan el- etek çeken kişi aslında ne büyük ne de küçük cihad içerisindedir. Hakikatte o nefsinin arzusuna tabidir. Çünkü nefsi ona bunu sevdirmiştir. Şeytan da ona bunu süslemiştir. Sonra eğer bu büyük cihad ise , o zaman , insanlardan ayrı olarak hayatlarını ağaç yapraklarını yemekle idame eden rahipler sınıfı ile hayatlarını oruç ve kulluğa veren Budistlerin yaptıkları bu işle , dünyanın en mutlu ve bahtiyar insanları olmaları gerekir. Halbuki bunu hiçbir akıllı söyleyemez.

 

Dikkat ederseniz yukarıdaki uyduruk söz , ne kutub-i sitte de , ne sahih buhari , muslim , ebu Davud ,tirmizi , nesai , ibn mace , Ahmed bin halbelin musnedinde ne de İmam Malikin Muvattası vs. gibi hiç bir sahih hadislerde yoktur !!

 

Tüm bunlar zayıf ve mevzu hadislerin hayırsızlığındandır. Bu hadis uydurmacısının İslam ve ehline karşı kindar oluşundan şüphemiz yoktur. Sofular bunu rahatlıkla aldılar. Allah hepimizi bağışlasın. Sonra bu alçalış ve gerileme döneminde o kültüre mensup bazı kişiler bunu kabul etmiş ve risaleler halinde de İslami kitab evlerine sürmüşlerdir. Kitaplarında bu hadisi savunup , onu zayıf gören veya derecesini az görenlere körü körüne saldırıyorlar. Allah (c.c.)bizleri ve onları doğrı yola hidayet etsin. Allah yolunda cihada denk gelecek hiçbir şey yoktur. Bu delil itirazlara yeter.

 

 

Şimdi Allah yolunda canla-malla cihad etmenin önemini bahseden birkaç sahih hadis okuyalım :

 

Ebu Hureyre'den (r.a) rivayetle Nebi'ye (s.a.v) soruldu:

"Allah yolunda cihad etmeye denk ne var?"

"Güç yetiremezsiniz" dedi. Üçüncüsünde :

"Allah yolunda cihad edenin misali , Allah yolunda cihad edenin , evine dönünceye kadar gündüzleri oruçla , geceleri de ibadet ve kıyamla geçiren adamın misali gibidir" dedi.

(Muslim, İmare: 29 ; Tirmizi , Cihad : 1)

 

Ebu Hureyre'den (r.a) rivayetle Nebi'ye (s.a.v) bir adam sordu :

"Ey Allah'ın Rasulu! Cihada denk gelebilecek bir ameli bana göster " dedi . Rasulullah (s.a.v) :

"Bulamıyorum" dedi . Sonra şöyle devam etti: "Mucâhid sefere çıktığı zaman sen mescide girip de (o geriye dönünceye kadar) hiç gevşemeden devamlı namaz kılmaya; hiç iftar etmeden devamlı oruç tutmaya gücün yeter mi?"buyurdu.

(Adam) : "Kim bunu yapabilir?" dedi.

(Buhari ,Cihad: 2)

 

Ebû Hureyre'den: Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuş¬tur:

«Eğer ümmetime meşakkat yüklemiş olmasaydım Al¬lah yolunda hiç bir seriyyeden geri kalmazdım. Fakat onları bindirecek binek bulamadım, onlar da bundan sonra binecek vasıta bulamaz. Benden sonra benim gibi her sefere çıkamamak onlara ağır gelir. Halbuki Allah yolunda savaşıp öldürülmeyi, sonra diriltilip tekrar öl¬dürülmeyi, sonra diriltilip tekrar öldürülmeyi ne kadar çok isterdim.

(Buharı, Cihad, 56/119; Muslim, İmaret, 33/103- 106. Muvatta ; cihad :40)

 

Fukaha cihadın önce işgal edeilen topraklarda yaşayan müslumanlara farz oldugu , savaşlar birkaç günden fazla sürerse daha sonra tedrici olarak halkanın genişleyecegi görüşündedir.

 

Ebu Davud'un rivayet ettiğ bir hadisinde

"savaş , Allah ın beni rasul olarak göndermesinden ümmetimin deccalla savaşmasına kadar devam eder. Onu ne zalimin zulmu , nede adilin adaleti ortadan kaldır.

(mucemul-feteva.28/506-508)

 

Bir hadisde Rasul s.a.v. Zeyd bin Eslem babasından rivayet ediyor. Rasulullah s.a.v buyurdu:

''Gökten yağmur yağdıkça cihad tatlı ve hoştur. İnsanlar üzerine Kur'anı çokça okuyanların,''Bu zaman cihad zamanı değildir'' dedikleri bir zaman gelecektir. Kim bu zamana ulaşırsa, bilin ki bu ne güzel cihad zamanıdır.

Dediler ki; 'Ya Rasulallah bunu söyleyecek kimse var mı dır?'

'Rasulullah s.a.v buyurdu ki, ''Evet bu kimse Allah'ın , meleklerin ve bütün insanlığın lanetlediği kimsedir.''

( İmam Nevevi;Tagribul Tezhib,Şifa-i Essudur,Meşariul Eşvag ila Mesari El Uşşag )

 

_ Ebu Hureyre (r.a)'den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

"Ümmetime zor gelmeyeceğini bilsem hiçbir müfrezeden geri kalmazdım fakat ümmetim savaş için binit bulamıyorlar, Ben de onları bindirecek binit bulamıyorum. Hem benden ayrı kalmak ta onlara güç geliyor. Allah yolunda şehid olup tekrar dirilmeyi tekrar şehid olup tekrar dirilmeyi ve üçüncü sefer tekrar şehid olmayı çok isterim"

(Buhârî, Cihad ve Siyer: 7; Muvatta', Cihad: 14 , sunen-i Nesai :3100 )

 

- Ebu Hureyre (r.a) şöyle demiştir:

Rasûlullah (s.a.v)'den işittim şöyle diyordu:

"Canım elinde olan Allah'a yemin olsun ki mu'minlerden bir kısmının benden ayrı kalmalarına üzülmeyeceklerini bilsem ve onları bindirebilecek binitler temin edebileceğimi bir bilsem. Allah yolunda savaşa giden hiçbir müfrezeden geri kalmazdım. Canım elinde olan Allah'a yemin olsun ki Allah yolunda ölüp dirilmeyi sonra diriltilip tekrar öldürülmeyi ve yine öldürülmeyi isterdim."

(Buhârî, Cihad ve Siyer: 7 , sunen-i Nesai :3101)

 

- İbn Ebî Amîra (r.a)'dan rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

"Müslümanlar arasında hiçbir Müslüman yoktur ki Rabbi onun ruhunu aldıktan sonra tekrar size geri dönmek istemez, dünya ve içindekilerin hepsi kendisine verilse bile. Ama şehid böyle değildir" (O tekrar dirilip yine tekrar şehid olmak ister)

 

İbn Ebî Amîra diyor ki:

Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

"Allah yolunda şehid olmayı göçebe ve yerleşik hayat yaşayanların elde ettikleri her şeye tercih ederim"

(Musned: 17221 , sunen-i Nesai :3102)

 

İbn Hasasise'den ( O Beşir b. Mabet'tir. Onun Zeyd b. Mabed es-Sedusi olduğu da söylenmiştir. İbn Hasasiye olarak meşhur olmuş )

Rasulullah'a (s.a.v.) İslam üzeri¬ne biat etmek için geldim. Bana Allah'tan başka ilah olmadığına, Muhammed'in onun kulu ve Rasulü olduğuna şahidlik etmeyi, beş vakit namaz kılmayı, ramazan orucunu tut¬mayı, zekat vermeyi, hac etmeyi ve Allah yolunda cihad et¬meyi şart koştu.

Ey Allah'ın Rasulu! İkisine gelince, ben onlara güç getiremem. Benim malım on tane devedir. Onlar da çoluk ço¬cuğumun sütü ve merkebidir. Dolayısıyla zekatı veremem. Cihada gelince, arkasını dönenin Allah'ın gazabına uğraya¬cağını söylüyorlar. Bu nedenle savaşa girdiğimde ölümü is¬tememekten ve nefsimin korkmasından korkuyorum.

" Rasulullah ellerini açıp hareket ettirdi ve:

Sadaka yok, cihad da yok, o zaman ne ile Cennete gi¬receksin ?"

Sahabi dedi ki "Ey Allah'ın Rasulü sana biat ediyorum."

Bunun üzerine tüm onlar üzerine benden biat aldı.

( Sunen'ul-Kubra Kitabu's-Siyer Babu Asli Farzı '1 Cihadi: 9/20.)

 

Beyhaki Suneni Kubra'sında Abdullah b. Cafer , o da Ubeydullah b. Amr , o da Zeyd b. Enise'den, o da Cebe¬le b. Suhaym'den ona da Ebu'l Musni el-Abidi ibn Hasasiye'den işittiği ve hadisi rivayet etmiş.

 

 

Seleme b. Nufeyl'den (r.a) şöyle rivayet edilmiştir. Der ki:

Ben Rasulullah (s.a.v.) ile otururken bir adam girip şöyle dedi:

Ey Allah'ın Rasulu! Atlar salıverilmiş ve silah bırakıl¬mış. Bazıları savaşın artık olmayacağını, savaşın bittiğini id¬dia ediyorlar."

Rasulullah (s.a.v.) dedi ki:

Yalan söylüyorlar. İşte şimdi savaş zamanı geldi. Ümmetim bir grup Allah yolunda cihad etmeye devam edecektir. Muhalif olanlar, onlara zarar vermez. Allah onlarla bir kavmin kalplerini kaydırır ki, onlarla onla¬rı rızıklandırsın. Kıyamet kopuncaya kadar savaşırlar. İyilik daha atların kaküllerine Kıyamet gününe, savaş bi¬tinceye ve Yecuc ve Mecuc çıkıncaya dek bağlıdır.

[Nesai rivayet etmiş. Nesai benzerleriyle hasen bir isnad ile rivayet etmiş. Kitabu'1-Hayl (Atlar): 1, Ahmed: 4/104.]

 

İbn Hibban Cubeyr b. Nefir, Nevvas b. Seman tarikiyle rivayet etmiş.

Der ki; Rasulullah'a bir fetih nasip oldu. Ona varıp dedim ki: Ey Allah'ın Rasulu! Atlar salıverildi... hadisi. Nesai'nin rivayetine benzer bir şekilde rivayet etmiş.

Mevarid'uz-Zeman, el-Cihad Babu devami'I-Cihad s. 389-90.

 

Bu rivayetle Seleme'nin rivayetinde geçen müphem adamın Nevvas olduğunu da öğrendik. Konudaki hadise Cabir'in rivayeti de şahidlik etmekte¬dir. Ümmetimden bir grup kıyamete dek hak üzere sava-şacaktır.

(Muslim İmare: 53.)

_Ebu Said el Hudri (r.a)'den rivâyete göre, şöyle demiştir:

Tebük savaşı olduğu yıl Rasûlullah (s.a.v), sırtını devesine dayayıp insanlara bir konuşma yaparak şöyle buyurdu:

"Size insanların en hayırlısı ile en şerlisini haber vereyim mi? En hayırlı kimse ölünceye kadar atının veya devesinin sırtında veya yaya olarak Allah yolunda gayret eden kimsedir. En şerli kimse ise; Allah'ın Kitabını okuyup da gerekenleri yerine getirmeyen kimsedir" (Musned: 11124 , sünen-i Nesai 3055)

 

- Ebu Hureyre (r.a)'den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

"Allah'ın azabından korkarak gözyaşı döken bir kimse süt memeye tekrar girinceye kadar ateş o kimseyi yakmaz. Allah'ın dinini yeryüzünde hâkim kılmak için gayret eden kimsenin çıkardığı toz ile Cehennem dumanı bir araya gelmez"

(Tirmizî, Fedailul Cihad: 8; Dârimi, Cihad: 8 ,sunen-i Nesai 3057 )

 

Yine Ebu Hureyre (r.a)'den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

"Bir kafiri öldürüp sonra da Müslümanca yaşamaya devam edip, Müslümanca ölen kimse; o kafirle beraber Cehennemde olmaz. Allah yolunda gayret ederken çıkarılan toz ile Cehennem ateşi bir araya toplanmaz. Kulun kalbinde iman ile hased bir arada olamaz."

(Tirmizî, Fedailul Cihad: 8; Dârimi, Cihad: 8 ,sünen-i Nesai 3058)

 

"Her ümmetin ruhbanlığı vardır , benim ümmetimin ruhbanlığı cihaddır"

(Ahmed bin Hanbel)

 

 

Rasulullah'ın (s.a.v) ashabından bir kişi tatlı su kaynaklarının bulunduğu bir vadiden geçti.

"İnsanlardan el etek çekip bu vadide kalsam ? Ancak Rasulullah'tan (s.a.v) izin almadan bu işi yapmam" diye düşündü. Bunu Rasulullah'a (s.a.v) söyleyince , Rasulullah (s.av) :

 

"Yapma ! Şüphesiz Allah yolundaki birinizin (yaptığı cihad) fazileti , evindeki yetmiş yıl namazından daha efdaldir. Allah'ın sizi bağışlamasını ve cennetine koymasını istemez misiniz? Allah yolunda cihad ediniz .Devenin iki süt arası müddeti kadar Allah yolunda savaşanlara cennet vacib olmuştur"

Tirmizi ,Cihad:17

 

Bu son hadiste , cihadı ekber iddialarını tamamen çürütmektedir. Çünkü bu sahabe Rasulullah’tan (s.a.v) insanlardan ayrılıp nefsiyle cihad etmek için istekte bulunmuş, Rasulullah onu bundan men etmiş ve ondan daha iyisine irşad etmiştir. Sonra bu hadiste dikkat edilmesi gereken başka bir espiri de var.

 

Rasulullah'ın (s.a.v):

"Kim devenin iki süt arası kadar Allah yolunda cihad ederse Cennet ona vacip olur.." sözünün genelinden hareketle , Allah yolunda cihad edenler , öldürülse de , öldürülmese de cennetle müjdelenmiştir.

Hadiste geçen "fukava nakati" ,iki süt arası dönem veya sütün sağılıp tekrar sütün memelere dönünceye kadar ki zamandır.

( El-Misbahul Munir s. 484)

 

Bununla bahsedilen o hadisin mana ve sened bakımından batıl olduğunu öğrendik. Ondan başka ibadete layık ilah olmayan Allah'a hamd oldun. Klavyeyi bırakmadan önce şunu söylemek istiyorum. Bu düşünce (nefis ile cihad) tamamıyla sofuca bir düşüncedir. Kökeni İslam düşmanlarına dayanmaktadır. Onu bırakıp arkamıza atmalıyız. Nebi'nizin (s.a.v) nasihatine dönünüz:

"Cihad , şüphesiz ona hiçbir şey denk gelemez."

Bu nasihatta, sizin için tüm kötülükleri isteyen (bu kötülükler ona dönsün) komplocu düşmanınızın ithal düşüncelerinden sizleri müstağni kılacak güzellikler var.

Dolayısıyla cihad hususunda yazılmış eserlerde çağdaş bazı yazarların bu hadisten etkilenerek yaptıkları gibi "büyük cihad" ya da "nefsle cihad" diye isimlendirmelerinden etkilenmemek gerekir.

 

Buradan benim nefisle mücadeleyi inkar ettiğim veya ona değer vermediğim kesinlikle anlaşılmasın. Aksine bu konu cihada teşvik, Allah yolunda ölme sevgisine has olup , iki şey arasında zihni bulandırmaktan uzak tutmak gerekir. Onu cihadın iki çeşidini söylediğimizde, sanki onlardan birini seçme serbestliğini veriyoruz. Acaba birini diğerine tercih ettiğimizde durum ne olur?

 

Siz hacılara su dağıtma ve Mescid-i Haram'ı imar etme işiyle Allah'a ve ahiret gününe iman edip, Allah yolunda cihad edenlerin yaptığı işi bir mi tutuyorsunuz? Bunlar Allah katında eşit olamazlar. Allah zalimler topluluğuna hidayet ihsan etmez. TEVBE 19

 

 

 

3. Bölüm

 

 

1. Din akıldır, dini olmayanın aklı da yoktur [en-Nesâi, el-Kunâ]

( الدين هو العقل، ومن لا دين له لا عقل له )

Hadis bâtıldır.

Nesâ’î « bu bâtıl ve münker bir hadistir » demiştir.

Hafız b. Hacer; aklın fazileti konusunda otuzdan fazla hadis olduğunu ve tümünün de uydurma olduğunu belirtir.

İbn Kayyım’da[Menar el-Munif], akılla ilgili bütün hadislerin yalan olduğunu söyler.

 

2. Kişilerin azmi, dağları yerinden oynatır

( همة الرجال تزيل الجبال )

Hadis değildir.

Aksine Gazzâlî’nin kardeşi olan Ahmed el-Gazzâli’nin sözüdür.

 

3. Mescidde konuşmak, hayvanların yeşilliği yedikleri gibi sevabları yer

( الحديث في المسجد يأآل الحسنات آما تأآل البهائم الحشيش )

Bunun aslı yoktur.

Gazzâlî İhyâ’da[1/136.] nakleder, Hâfız el-Irâkî rivâyetin aslını bulamadığını, es-Subki ise, isnadını bulamadığını söyler.

Rivâyetin dillerde meşhur olan şekli ise; Mescidde ki mubâh söz ateşin odunu yediği gibi sevabları da yer.

 

4. Ebediyen yaşayacakmış gibi dünyan için çalış, yarın ölecekmiş gibi de ahiretin için çalış

 

( اعمل لدنياك آأنك تعيش أبدا، واعمل لآخرتك آأنك تموت غدا )

 

Merfû olarak aslı yoktur. Ancak son zamanlarda halk arasında şöhret bulmuştur.

 

Şeyh Nasıruddin Albani

"Silsiletut Daifa Vel mevdua" cilt: 1 (muhtasar)

 

 

Hadîs dilinde "meşhur" deyince Rasululah (s.a.v.)`tan itibaren her devirde en az üç ravinin rivayet etmiş olduğu hadis anlaşılır.(Abdullah AYDINLI, Hadis Istilahları Sözlügü 97)

Bahsi geçen söz ise hakkındaki meşhurluk, halk arasında yaygın anlamındadır.

Aslında uydurma olan bir söz, sonradan halk arasında yaygın, yani meşhur hale gelebilir: Bu onun "sahih" olduğunu göstermez.

Önce bu "söz" altı değil, meşhur dokuz hadis kitabında da yoktur.

Hadis kitaplarından 2. ve 3. dereceden olan hadis olan Beyhakî ve İbn Kuteybe bile zayıf senetlerle rivayet etmişlerdir. Yine “Hiç ölmeyeceğini zanneden biri gibi çalış, yarın ölecek biri gibi de tedbirli ol.” (Câmiu’s-Sagîr, 2:12, Hadis No:1201.) şeklinde zayıf bir rivayette vardır.

 

Asrımızın muhaddislerinden Elbanî "Bu hadisin Rasulullah (sav)'a varan bir aslı bilinmemektedir" demektedir.

(Silsiletu'1-ehadîsid-Dâife, I/20 (H. 8) Ali İRFAN'ın yazdığı Mufassal Ahlak-i Medenî (Ist.1329) adlı kitabın baş tarafında Hz: A1i'nin sözü olarak verilmiş, kaynak gösterilmemiş)

Yani bahsi geçen söz rivayet yönünden çok şaibelidir.

 

Dirayet yönüne gelince:

Hadis zannedilen sözün arabçası fasîh değil, yapma bir Arabçayı andırır.

İkinci ve daha önemli olarak, ma'nâsi en az iki Kur'ân ayetiyle zıtlık arzeder:

 

1. Geçmiş milletlerin hatalı tutumları kınanırken onlara "hiç ölmeyecekmiş gibi yüksek köşkler, kaleler mi ediniyorsunuz?" (Şu'arâ 129) denir.

Demek ki, hiç ölmeyecekmiş gibi çalışmak yerilen, kınanan bir vasıftır.

 

2. Kârun kıssası münasebetiyle: "Allah (cc)'ın sana verdiği (varlıkta) Ahiret yurdunu ara. Dünyadan da nasibini unutma" buyurulur. (Kasas 77)

 

Demek ki, esas olan ahiret yurdunu aramaktır. Dünya Ahirete nisbetle ne ise önem derecesi de o olacaktır.

Görüldüğü gibi sözü edilen hadis(söz), en azından çok zayıf olmuş olur (uydurma olmaya daha yakındır) ve buna hiç bir hüküm bina edilemez .

 

 

 

5. Gerçekten Allah kulunu helâl şeyin talebinde yorgun olarak görmeyi sever [ed-Deylemi, el-Firdevs.]

( إن الله يحب أن يرى عبده تعبا في طلب الحلال )

Uydurmadır.

Ravilerinden olan Muhammed b. Sehl el-Attâr hadis uyduran birisidir.

 

6. Ümmetimden iki sınıf salâha ererse, insanlar da salâha erer: yöneticiler ve âlimler

( صنفان من أمتي إذا صلحا صلح الناس: الأمراء والفقهاء، [وفي رواية: العلماء])

Uydurmadır.

Râvilerinden olan Muhammed b Ziyâd el-Yeşkurî hakkında Ahmed b Hanbel; yalancı olup hadis uydurduğunu söyler. Buna rağmen Gazzâlî İhyâsın darivâyeti Allâh Rasûlû (s.a.s)’e nisbet eder!

 

7. Her kim günah işlerken gülerse, ateşe ağlayarak girer

( من أذنب وهو يضحك دخل النار وهو يبكي )

Uydurmadır.

Bu rivayette yukarıda geçen Muhammad b. Ziyâd adında yalancı ve hadis uyduran birisi kanalından gelmiştir.

 

8. Hâlimi bilmesi, istememe gerek bırakmaz

( حسبي من سؤالي علمه بحالي )

Bunun aslı yoktur.

Bazıları bunu İbrâhim (a.s)’ın sözü olarak aktarırlar, söz isrâiliyattandır.

Rivâyete göre, İbrâhim (a.s) mancınık ile ateşe atıldığında Cebrâil kendisine gelerek; «Ey İbrâhim bir isteğin varmı?» dediğinde, İbrâhim: «Sana ihtiyacım yoktur» der. Cebrâil: «Rabbinden dile» der.

Bunun üzerine İbrâhim (a.s) yukarıdaki sözünü söyler. Rivâyeti el-Bagavî tefsirinde Ka’b el- Ahbâr’a nisbet etmiştir.

Tasavvuf anlayışına göre hikmet hakkında yazanlardan bir tanesi;

«Allah’tan istemen O’nu itham etmendir!» der.

Çünkü Allâh her şeyi duyup gördüğünden, Ondan isteme O’nun duymadığı görmediği anlayışına götürdüğü için Onu itham etmektir!!!

Böyle bir anlayış büyük bir sapıklıktır. Çünkü başta İbrahim (a.s) olmak üzere bütün Peygamberler Allah’tan istemişler O’na yalvarmışlardır. Kur’an ve Sünnette bunun örnekleri çoktur.

Ebu Davud’un tahriç ettiği sahih bir hadiste : Duâ ibadettir diyen Allâh Rasûlû (s.a.s) ardından şu âyeti okur; «Rabbiniz şöyle buyurdu: Bana duâ edin, kabul edeyim. Çünkü bana ibâdeti bırakıp büyüklük taslayanlar aşağılanarak cehenneme gireceklerdir»)[Gâfir 60.]

Duâ ile kul, Allâh’a olan kulluğunu ve O’na olan hâcetini izhâr eder. Dolayısıyla her kim Allah’a dua etmez ise, sanki ona olan kulluktan yüz çevirmiş gibidir. el-Hâkim’in[el-Mustedrek 1/491] tahrîç edip ez-Zehebî’nin de muvafakat ettiği hasen bir hadiste

( Kim Allah’a dua etmez ise Allah ona gazab eder) buyurulmaktadır.

 

9. Câhım (makamım) ile tevessül edin, çünkü cahım Allah’ın indinde büyüktür

( توسلوا بجاهي؛ فإن جاهي عند الله عظيم )

Bunun aslı yoktur.

Hiç şüphesiz Allâh Rasûlû (s.a.s)’in yeri ve makamı Allah’ın indinde büyüktür. Ancak bunun ile tevessül arasında fark vardır, ikisinin karıştırılmaması gerekir. Câhı ile tevessülde bulunulup kabule daha şayan olduğu inancının akıl ile bilinmesi imkansızdır. Gaybi bir konu olduğu için delil olabilecek sahih bir nakil ile sabit olması gerekir. Bu konu hakkında da sahih bir hadis yoktur. Bilâkis Ebû Hanîfe şöyle der:

« Hiç kimsenin Allah’tan başka biriyle Allah’a duâ etmesi gerekmez. Musâade edilen ve emredilmiş olunan dua, Allah’ın şu, (Allah ait güzel isimler vardır. O’nu o isimlerle çağırınız) âyetinden yararlanılarak yapılandır. »[Durrul-Muhtâr 2/630]

Ebû Yusuf ise şöyle der:

« Falanın hakkı için veya peygamberlerden birisinin hakkı için Harem-i Şerîf yahut Meş’ar-i Harâm hakkı için duâ edilmesini kerih görürüm.» [el-Kudûri, Şerhu’l- Kerhi, Kerâhet Babı.]

Tevessülle ilgili batıl bir rivâyette Şâfii şöyle der:

« Ben Ebû Hanîfe ile teberrukte bulunurum, her gün kabrine gelir ve bir ihtiyacım olduğunda iki rekat namaz kılarım, böylelikle kabrin yanında Allah’tan ihtiyacımı isterim, uzun zaman geçmeden ihtiyacım giderilir » Ravilerinden olan Umer b. İbrâhîm bilinmemektedir.

Rivayetin yalan olduğu gün gibi açıktır.

Çünkü Şâfii Bağdat’a geldiğinde duâ için nöbetleşe olarak ziyaret olunan hiç bir kabir yoktu. Bu hâl Şâfii döneminde bilinmezdi. Şafii, Hicâz, Yemen, Şâm ve Mısır’da bir çok sahabi ve tabiin ve daha önemlisi Medine de Peygamber (s.a.s)’in kabrini görmüştür. Şaşılacak bir haldir ki, Şâfii buralarda dua yapmamıştır.

Sonra Ebu Hanîfe’nin öğrencilerinden olan Ebû Yûsuf, Muhammed, Züfer, Hasan b. Ziyâd, ne Ebû Hanîfe’nin ne de başkasının kabrine böyle bir duâ için gitmemişlerdir.

 

10. ...Peygamberinin ve benden önceki Peygamberlerinin hakkı için... [Taberânî (24/351-352)]

( ... بحق نبيك والأنبياء الذين من قبلي ...)

Hadis zayıftır.

Râvilerinden olan Ravh b. Salâh, münker hadisler rivayet etmiştir.

 

11. Adem (a.s.) günahı işlediğinde şöyle der: « Ya Rabbi, Muhammedin hakkı için beni affetmeni istiyorum ». Allah, « Ey Adem onu yaratmadığım halde Muhammedi nasıl tanıdın » deyince, « Ey Rabbim! beni elinle yaratıp, ruhundan bana üflediğinde başımı kaldırdım ve arşın sütunlarında Lâ ilâhe illallâh Muhammedun Rasulullâh yazılı olduğunu gördüm. Bildim ki, Sen Kendi ismine en sevgili yaratığını izâfe ettin ». Bunun üzerine Allah; « Doğru söyledin ey Adem! Çünkü o beşer içerisinde bana en sevgili olanıdır. Bana onun hakkı ile dua ettiğinde seni bağışlarım, eğer Muhammed olmasaydı seni yaratmazdım » der. [el-Hâkim, Mustedrek (2/615); İbn Asâkir (2/323), el-Beyhâki, Delâil’un-Nübuvve (5/488)]

( لما اقترف آدم الخطيئة؛ قال: يا رب! أسألك بحق محمد لما غفرت لي. فقال الله: يا آدم! وآيف عرفت

محمدا، ولم أخلقه؟ قال يا رب! لما خلقتني بيدك، ونفخت في من روحك؛ رفعت رأسي، فرأيت على

قوائم العرش مكتوبا: لا إله إلا الله محمد رسول الله، فعلمت أنك لم تضف إلى اسمك إلا أحب الخلق

إليك. فقال الله: صدقت يا آدم! إنه لأحب الخلق إلي، ادعني بحقه، فقد غفرت لك، ولولا محمد ما خلقتك)

Uydurmadır.

Râvilerinden olan Abdurrahman b. Zeyd b. Eslem hakkında İbn Hibbân şöyle der: «Hadis uydurmakla itham olunmuş, Leys, Malik ve İbn Lehi’a üzerine hadisler uydurmuştur.

Dolayısıyla imâm ez-Zehebî rivâyet hakkında uydurma ve batıl derken, İbn Hacer el- Askalânî de ona katılır.

Rivâyetin batıllığına delil olan bir yönüde, Adem (a.s.)’ın Nebî (s.a.s.)’i, kendi yaratılışından sonra cennette iken yer yüzüne inmeden bilmesidir.

Halbuki zayıf, ancak daha iyi bir senedle gelen başka rivayette:

(Adem (a.s.) Hindistana iner ve yanlızlık hisseder, bunun üzerine Cebrâil inerek; Allâhu Ekber, Allâhu Ekber, Eşhedu En Lâ İlâhe İllallâh (iki defa), Eşhedu Enne Muhammeden Rasûlullâh (iki defa) deyip ezan okur. Adem şöyle der: «Muhammed de kim»? Cebrâil: «Peygamberlerden son oğlundur» der.)

[İbn Asâkir (1/323/2).]

Râvilerinden Ali b. Behrâm bilinmemekte, diğer bir râvi olan Muhammed b. Abdullâh b. Süleyman aynı şekilde bilinmemektedir.

Bir önceki rivâyette Âdem (a.s.) daha cennette iken Peygamber (s.a.s.)’i tanıyordu, bu ikinci rivayette ise, Âdem (a.s.) yer yüzüne indiği halde Muhammed (s.a.s.)’i tanımamıştır.

 

12. Ezan okuyan kâmet getirsin [Ebû Davûd, et-Tirmizî, Ebû Nu’aym]

( من أذن ؛ فليقم )

Hadis Zayıftır.

Hadis Abdurrahmân b. Ziyâd el-Afrîkî yoluyla rivayet edilmiştir. et-Tirmizî akabinde, Abdurrahmân’ın hadis ehli indinde zayıf olduğunu söyler.

Hadisin el-Bagavî [Şerh es-Sunne (2/302)], en-Nevevi [el- Mecmu (3/121)] ve el-Beyhakî[Sunen el- Kubra (1/400)] zayıf olduğunu belirtmişlerdir.

Bu zayıf hadisin kötü etkilerinden biri de namaz kılanların anlaşamamalarına sebebiyet vermesidir. Meselâ müezzin bir özürden dolayı geç kaldığında, bazı hazır bulunanlar ikâmet getirmek ister, ancak cemaatten birisi engel olmak için hemen bu hadisi getirir, görüldüğü gibi hadis zayıftır. Dolayısıyla zayıf hadis dinde delil olmadığı gibi Allâh Rasûlu (s.a.s.)’de nisbet olunması caiz değildir.

 

13. Vatan sevgisi imandandır [es-Sagâni, el-Ehadîsu’l-Mevdua sayfa.7]

( حب الوطن من الإيمان )

Uydurmadır.

Es-Sagânî ve diğer muhaddislerde uydurma olduğunu beyan ederler. Rivâyet, mana olarak ta doğru bir manaya sahib değildir. Çünkü vatan sevgisi nefis ve mal mülk sevgisi gibi doğuştan gelmektedir, yani içgüdüseldir. Dolayısıyla bunlara olan sevgiden dolayı kişi övülmez, hele hele imanın gereklerinden hiçte değildir. Özellikle insanlar bu sevgide ortaktırlar, bunda mümin ile kafir arasında bir fark yoktur.

 

14. Her kim Allah için kırk gün ihlaslı olursa, hikmet pınarları dilinde zuhûr eder [Ebû Nu’aym Hilye 5/189].

( من أخلص لله أربعين يوما ؛ ظهرت ينابع الحكمة على لسانه )

Hadis zayıftır.

Râvilerinden olan Haccâc b. Arta’e zayıftır, kendisi müdellis olup rivayeti an ana sigasıyla zikretmiştir.

el-Irâkî tahrîcu’l-İhyâ da hadisin zayıf olduğunu belirtmiştir.

 

15. Kim Kabe’ye hacca gider de beni ziyaret etmezse, bana eziyet etmiştir [İbn Adiy 7/2480, İbn Hibbân Duafâ 2/73]

( من حج البيت، ولم يزرني ؛ فقد جفاني )

Uydurmadır.

Râvilerinden olan Muhammed b.Muhammed b. Nu’mân güvenilir ravilere söylemediklerini nisbet eder.

Dolayısıyla ez-Zehebî [Mizân 3/237] rivayetin uydurma olduğunu söylemiştir. es-Sagâni [el- Ehâdis el-Mevdua (s .6)] ve eş-Şevkâni,[ el-Fevâid el-Mecmua fi’l-Ehâdis el-Mevdua (s.42)]uydurma hadisleri topladıkları kitablarına bu rivayeti de dahil etmişlerdir.

Bu rivayetin uydurma olduğu rivayetin metninden de anlaşılmaktadır. Çünkü Allâh Rasûlu (s.a.s.)’e yapılan kabalık eğer küfür değil ise büyük günahlardandır. Dolayısıyla (s.a.s.)’i ziyaret etmeyen büyük günah işlemiş olur. Bu da, bu ziyaretin hac gibi farz olduğunu gerektirir ki, böyle bir şeyi hiç bir müslüman söyleyemez.

Eğer Allâh Rasûlu (s.a.s.)’in ziyareti bizi Allah’a yaklaştıran bir ibadet ise, ilim ehline göre bu istihbabı geçmez. Dolayısıyla onun kabrini ziyaret etmeyen nasıl olur da ondan yüz çevirmiş ve ona karşı kaba davranmış olsun?

 

16. Her kim beni ve babam İbrahimi bir sene içerisinde ziyaret ederse, cennete girer.

( من زارني وزار أبي إبراهيم في عام واحد ؛ دخل الجنة )

Uydurmadır.

Ez-Zerkeşi [el-Lalâî el-Mensûra] rivayetin uydurma olduğunu ve hadis ehlinden hiç kimsenin bunu rivayet etmediğini söyler.

Suyûtî[Zeyl Ehadis el- Mevdûa (119)] de İbn Teymiyye ve Nevevi’nin, rivayet hakkında uydurma ve aslının olmadığına dair sözlerini aktarır.

 

17. Kim hacca gider ve ölümümden sonra kabrimi ziyaret ederse, o kişi beni hayatımda ziyaret etmiş gibidir. [et-Taberânî (3/203/2) , ed-Dârekutnî (279), el-Beyhakî (5/246)]

( من حج، فزار قبري بعد موتي ؛ آان آمن زارني في حياتي )

Uydurmadır.

Râvilerinden olan Leys b. Ebi Suleym, şuuru bozulduğu için karıştırmıştır, dolayısıyla zayıf addedilmiştir.

Hafs b. Süleyman ise, Hâfız İbn Hacer’in dediği gibi, hadisleri terkedilmiştir. İbn Ma’în onun yalancı olduğunu söyler.

Şeyhul-İslâm İbn Teymiyye [el-Kâidetü’l-Celîle (57)] şöyle der: «Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in kabrinin ziyaretine dair gelen hadislerin hepsi zayıftır, dinde bu tür rivayetlere güvenilmez. Dolayısıyla bu rivayetleri, sahih hadisleri rivayet edenler ve sünen sahibleri almamışlardır. Bunları; çokça zayıf hadis rivayetinde bulunan ed-Dârekutni ve el-Bezzâr gibileri kitaplarına almışlardır».

İbn Teymiyye yukarıdaki hadisi zikreder ve sonra da şöyle der: «Bu rivayetin yalan olduğu gün gibi açıktır. Müslümanların dinine de terstir. Çünkü mümin olarak onu hayattayken ziyaret eden, Onun sahabelerinden olur, özellikle O’na hicret eden muhacirler ve Onunla cihad eden mucahidlerden ise. Rasul (s.a.s) den sabit olan bir hadiste, şöyle der:

(Ashabıma dil uzatmayın, nefsim elinde olana yemin olsun ki, sizden biriniz Uhud dağı kadar altın infak etse, onlardan birinin ne bir avucuna ne de yarım avucuna erişir)

[Buhari ve Müslim.].

Dolayısıyla sahabeden sonra gelen bir kişi, beş vakit namaz, cihâd , hac, salât ve selâm gibi farzları yerine getirse bile, sahâbe gibi olamaz. Dolayısıyla nasıl olurda müslümanların ittifakıyla vacib olmayan Allâh Rasusu (s.a.s)’in kabrinin ziyareti amelini işleyerek kişi, böyle bir dereceye ulaşmış olsun?

Aksine o kabir için özel olarak yolculuğa çıkmak meşru olmadığı gibi yasaklanmıştır da. Ancak Allâh Rasulu (s.a.s)’in mescidinde namaz kılmak için yolculuğa çıkmak müstehabtır.»

Konu ile ilgili sahîh hadîsi Buhâri, Müslim ve diğer Sünen sahipleri tahriç etmiştir, lafzı şöyledir: « Ancak üç mescid için yolculuğa çıkılır; Mescid-i Haram, Mescid-i Rasûl ve Mescid-i Aksâ. »

Allah’a yaklaşma maksadıyla ancak bu üç mescid için sefere çıkılır. Bu üçünün dışında hiç bir peygamber ve salih kişilerin kabirleri, türbe, yatır, mubârek yer ve mescidler için sefere çıkılmaz. Sahâbe bunu böyle anlamıştır.

S ahih isnadlı bir eserde; Ebû Basra el-Gifârî Ebû Hureyre ile karşılaşır. Ebû Hureyre’ye; « nereden geliyorsun »? der, o da, « Tur’dan orada namaz kıldım » der.

Bunun üzerine Ebû Basra şöyle der: « Eğer sana daha önceden yetişseydim gitmezdin, çünkü ben Rasûl (s.a.s)’i şöyle söylerken işittim: « Ancak üç mescid için yolculuğa çıkılır; Mescid-i Haram, bu mescidim ve Mescid-i Aksâ » [Tayâlisî (1348), Ahmed (6/6)]

El-Ezraki’nin[Ahbâru Mekke (304)] tahriç ettiği sahih bir rivayette, Kaz’a şöyle der: « Tur’a doğru çıkmak istedim, bunu İbn Umer’e sordum, o da Nebi (s.a.s)’in ne dediğini duymadın mı », diyerek yukarıdaki hadisi zikreder. Ardından da; « Tur’u bırak oraya gitme » der.

 

18. ( Her kim baba ve annesinin kabrini her cuma ziyaret eder, o ikisinin veya babasının yanında Yâsin (suresini) okur ise, her âyet ve harfin sayısınca günahları affolunur.) [İbn Adiy (1/286), Ebu Nuaym, Ahbâr el-Asbahân (2/344-345)]

( من زار قبر والديه آل جمعة ، فقرأ عندهما أو عنده [ يسن ] ؛ غفر له بعدد آل آية أو حرف )

Hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Amr b. Ziyâd’ın hadis uydurduğunu ed-Dârekutnî ve İbn Adiy zikreder. Dolayısıyla İbn Adiy mezkûr rivâyet hakkında; « batıldır bu isnâd ile bir aslı yoktur » der.

İbnu’l-Cevzi [el-Mevdûât (3/239)] kitabında bu rivâyeti zikreder.

Bu rivâyet, kabirlerde Kur’ân okumanın mustahab olduğuna delil olarak getirilir. Ancak sahih sünnette bunu destekleyen hiç bir delil yoktur.

Sahih sünnete göre, kabir ziyaretlerinde meşru olan, onlara selâm vermek ve ahireti hatırlamaktır.

Müslim ve diğerlerinin rivayet ettikleri hadiste Aişe (r.a), Allâh Rasûluna (s.a.s) kabir ziyareti esnasında ne söyleyeceğini sorar, O da şöyle söyle der:

(Bu diyarın mümin ve müslüman olan ehline selâm olsun, Allâh bizden öncekileri ve sonrakileri affetsin. Allâh’ın izniyle bizler de sizlere ulaşacağız.)

Evet Aişe validemiz kabir ziyareti esnasında ne söyleyeceğini sorar, Allâh Rasûlu (s.a.s)’da ona duayı öğretir. Fâtiha, Yâsin sûrelerini veya üç tane İhlâs sûresi okuyacağını öğretmez. Bu sûrelerin okunması meşru olsaydı Allâh Rasûlu (s.a.s) bunu gizlemezdi. Çünkü ihtiyaç anında beyanın geciktirilmesi câiz değildir. Eğer Allâh Rasûlu (s.a.s) bunlardan bir şey öğretmiş olsaydı bu bizlere ulaşırdı.

Başka bir hadiste şöyle gelir:

( Evlerinizi kabirlere çevirmeyin, çünkü şeytan Bakara suresinin okunduğu evden kaçar.)

[Muslim (2/188), Tirmizi (4/42)]

Diğer bir hadiste:

( Evlerinizde namaz kılın, kabirlere çevirmeyin.)

[Muslim (2/187)]

Allah Rasûlu (s.a.s), kabirlerin Kur’ân okuma ve namaz kılma yeri olmadığını bizlere bildirmiş, onun için de evlerde Kur’ân okunmasını ve nafile namaz kılınmasını teşvik etmiştir. Evlerin, Kur’ânın okunmadığı kabirlere çevrilmesini de yasaklamıştır.

Dolayısıyla kabristanda Kur’ân okunmasını Ebû Hanîfe, Mâlik ve diğer selef alimleri kerîh görmüşlerdir.

Sunen’in sahibi olan Ebû Dâvut şöyle der: « Ahmed’e kabirde Kur’ân okunması hakkında soruldu, o da ‘okunmaz’ dedi » [Mesâil (s.158)].

Şeyhu’l-İslâm İbn Teymiyye şöyle der:

« Şafii’den bu konu hakkında bir söz sabit değildir, bu da onun kabristanda Kur’ân okunmasını bid’at saydığı içindir» [Sıratul- Mustakim (s.182)].

İmam Mâlik şöyle der; « Bunu yapan birisini bilmiyorum, dolayısıyla sahâbe ve tabii’nin bunu yapmadığı ortaya çıkar ».

Diğer taraftan Hallâl’ın rivayetinde, İbn Umer’in definden sonra kabri başında Bakara suresinin başı ve sonunun okunmasını vasiyet ettiğine dair gelen eser sabit değildir. Olsa bile, ona has bir fiildir. Peygamberimizden (s.a.s) konu hakkında böyle bir şey bize ulaşmamıştır. Bundan dolayı bu delil olamaz.

Yine İbn Ebi Şeybe’nin zikrettiği başka bir eserde, Şa’bî şöyle der: « Ensar ölünün yanında Bakara suresini okurlardı ». Senedindeki Mucalid b. Saad yüzünden rivâyet zayıftır.

Ayrıca İbn Ebî Şeybe rivayete şu başlığı koymuştur; « Ölüm döşeğinde iken hastanın yanında ne söyleneceği babı».

Diğer taraftan Hallâl ve Deylemî’nin rivâyet ettikleri uydurma bir rivayette, ( Her kim kabristana uğrar ve Kul Huvallâhu Ahad’ı on bir kere okur, ecrinide ölülere bağışlar ise, ölülerin sayısı kadar ona sevab verilir.)

ez-Zehebî, İbn Hacer, es-Suyûtî ve İbn Arrâk rivayetin uydurma olduğunu söylemelerine rağmen, Merâki’l- Felâh’ın üzerine yazdığı haşiyede Tahtâvî, bu uydurma rivayeti kabristanda Kur’an okunacağına dair delil getirir!!! Müslümanın üzerine düşen, sünnete yapışıp bid’attan kaçınmasıdır. Velev ki insanlar bid’atı güzel görselerde. Çünkü her bid’at dalâlettir.

 

19. Yaşlı kadınların dinine yapışın

( عليكم بدين العجائز )

Bunun aslı yoktur.

Buna rağmen Gazâli İhyâ [3/67] da rivâyeti Allâh Rasûlu (s.a.s)’e nisbet eder!

İhyâ üzerinde tahriç çalışması yapan el-Irakî, avamın bu rivayeti dilinde dolaştırdığını, sahih ve zayıf bir aslının olmadığını söyler.

 

20. Ümmetimin ihtilafı rahmettir

( اختلاف أمتي رحمة )

Bunun aslı yoktur.

Muhaddisler bu rivayetin senedini bulmak için çokça gayret sarfetmelerine rağmen bunda muvaffak olamamışlar.

es-Subki şöyle der: «Muhaddislerce bu rivayet bilinmemektedir, ben rivayetin ne sahih ne zayıf ne de uydurma bir senedini bulamadım.»

Ayrıca rivayet, manâ olarak da, muhakkik alimler tarafından münker görülmüştür.

İbn Hazm[İhkâm 5/64] şöyle der; « Bu söylenen en kötü sözlerdendir, çünkü eğer ihtilaf rahmet olursa o zaman ittifak ta gazab olur. Hiç bir müslüman da bunu söylemez. Çünkü ya ittifak ya da ihtilaf veya rahmet ya da gazab vardır.»

Bu rivayetin kötü izlerinden birisi de, bir çok müslümanın aslı olmayan bu hadis sebebiyle, dört mezheb arasındaki şiddetli ihtilafları kabul etmesidir. İhtilafa düştükleri konularda Kur’an ve sahih sünnet’e katiyen dönme çabasında bulunmazlar. Aslında imamları (Allah onlardan razı olsun), onlara Kur’an ve sahih sünnete dönmelerini emretmişlerdir. Ancak mukallidler dört mezhebi çeşitli şeriatlar şeklinde görmekteler. Böylece şeriat’a zıtlık nisbet etmiş olmaktalar! Bu durum bu tür ihtilafların Allah’tan olmadığını gösteren en büyük delildir. Allah’ın; ( Eğer o, Allah’tan başkası tarafından gelmiş olsaydı onda birçok ihtilâf (tutarsızlık) bulurlardı.)[Nisa 82] ayetini düşünselerdi bu tutarsızlığın, bu çelişkinin Allah’tan olmadığını anlarlardı.

Sonra nasıl olurda mezheblerin aralarındaki birbirlerine zıt ihtilaflar uyulan bir şeriat ve indirilen bir rahmet olabilir?! Aslı olmayan bu hadis sebebiyle müslümanlar, dört mezheb imamından sonra günümüze kadar, bir çok itikadî ve amelî meselelerde ihtilaf etmeye devam etmişler. Eğer onlar, bir çok Kur’an ayetinin ve hadislerin kötülediği ve İbn Mesud’un da şer olarak vasfettiği ihtilafı kötü görselerdi elbette ittifaka koşarlar, çoğu konularda da doğruyu yanlıştan, hakkı da batıldan ayırırlardı. Sonra da aralarında olabilecek bazı ihtilaflardan dolayıda birbirlerini mazûr görürlerdi. Ancak niçin uğraşsınlar ki, zaten onlar ihtilafın rahmet, mezhebleride bu ihtilaflı haliyle çeşitli şeriatler olduğunu görmekteler?!

Sözün özü şudur; dinde ihtilaf kötülenmiştir. Ondan kurtulmaya çalışmak gerekmektedir. Çünkü ihtilaf, ümmetin zayıflamasına sebebtir. Allahu Teala’nın dediği gibi: (Birbirinizle çekişmeyin, sonra korkuya kapılırsınız da kuvvetiniz gider.)[Enfâl 46]

Çekişme, ihtilaf’a rızâ göstermek ve bunun rahmet olduğunu söylemek, ayeti kerim’e ile çatışmaktadır. Bu konuyla ilgili, aslı olmayan bu rivâyetten başka hiçbir dayanakları yoktur.

 

 

21. "Ashabım yıldızlar gibidir, hangisine uyarsanız hidâyet bulursunuz" (İbn Abdi’l Berr, Camiul- İlm (2/91), İbn Hazm, İhkâm (6/82)

( أصحابي آالنجوم ، بأيهم اقتديتم ؛ اهتديتم )

Bu hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Sellâm b. Suleym yalancı olup, İbn Hibban’ın da dediği gibi uydurma hadisler rivayet etmiştir. Diğer bir râvi olan Hâris b. Gusayn ise bilinmemektedir. Buna rağmen Şa’rânî şöyle der:

«Bu hadis hakkında muhaddisler (zayıflığına dair) konuşmuş olsalar bile, keşf ehline göre sahihtir! »[Mizân (1/28)]

 

Ancak Şa’rânî’nin bu sözü hiç şubhesiz batıldır! Çünkü keşf yoluyla hadislerin tashih edilmesi tasavvufi bir bid’attır. Bunu asıl kabul etmek, biraz önceki hadis gibi aslı olmayan batıl hadislerin sahih olduğunu kabule götürmesi demektir. Keşf, sahih olarak vukû bulur ise, en iyi durumda bile, rey ile aynı derecededir. Rey ise, hata da eder isabette edebilir. Tabi ki buna heva karışmamış ise bu böyledir. Allah’ın rızası olmayan herşeyden selâmet dileriz.

El-Hatib’in[Kifâye s.48] rivayet ettiği daha uzun metinden oluşan diğer bir uydurma hadis hakkında es-Suyutî şöyle der:

«Bu hadiste bazı faideler vardır, şöyle ki ; Rasûl (s.a.v.)’in kendisinden sonra furu’da ki ihtilafları haber vermesi onun mucizelerindendir, çünkü bu gaybtan haber vermektir. Ve onun buna rızası ve onayı söz konusudur. Öyle ki bunu rahmet kılmış ve mükellefi istediğini almakta serbest bırakmıştır...»!

 

Buna cevap olarak şöyle denir; önce es-Suyutî’nin rivayetin sahih olduğunu isbat etmesi gerekir ki, sonradan da o rivayetten hükümler çıkarabilsin. Bu rivayetin uydurma olduğuna bir başka delil de; nasıl olur da Peygamber (s.a.v.) sahabeden olan her bir ferde uymamızı tavsiye edebilir? Kaldı ki sahabe arasında âlim olduğu gibi, ilimde orta seviyeli ve daha da aşağı olanlar vardı.

Konuyla ilgili gelen rivayetlerin uydurma olduğunu söyleyen İbn Hazm şöyle devam eder: « Çünkü Allah Teala Peygamberi (s.a.v)’i ( O, arzusuna göre konuşmaz. O (bildirdikleri) vahyedilenden başkası değildir)[Necm 3-4] şeklinde nitelendiriyor ise, Peygamber (s.a.v.)’in şeria’ta dair bütün sözlerinin gerçek ve şüphesiz olarak Allah’tan geldiği anlaşılır. Allah’tan gelen şeyde de ihtilaf olmaz. Çünkü ayette (Eğer o (Kur’an), Allah’tan başkası tarafından gelmiş olsaydı onda birçok tutarsızlık bulurlardı) [Nisa 82] buyurulmuştur.

Allah "Birbirinizle çekişmeyin" ayetiyle bizlere tefrika ve ihtilafı yasaklar. Dolayısıyla sahabeden her birine tâbî olmamızı Allah Rasulu (s.a.v)’in bizlere emretmesi imkansızdır. Çünkü sahabenin içerisinde birisinin helal kıldığını haram kılan bulunabilmektedir.

Eğer durum böyle olsaydı, Semure b. Cundup’a uyarak içkinin satışı helâl olurdu. Ebû Talha’ya uyarak ta oruçlunun dolu yemesi helâl olurdu (orucu bozulmazdı). Bunlar diğer sahabelere tâbî olunduğunda da haram oluyor.

İbn Hazm Allah Rasulu (s.a.v.)’in ölümünden önce ve sonraki dönemde sahabe’den sadır olan sünnete isabet edemedikleri bazı görüşleri uzunca anlattıktan sonra şöyle der; « Nasıl olurda hem hata hem de isabet eden bir kavmi taklid etmemiz caiz olur?» Konuyla ilgili diğer bir uydurma rivayette:

 

22. Ehli beytim yıldızlar gibidir, hangisine uyarsanız hidayet bulursunuz

( أهل بيتي آالنجوم ، بأيهم اقتديتم ؛ اهتديتم )

Uydurma

Ravilerinden olan Ahmed b. Kâsım er-Reyyân hakkında ez-Zehebî, yalancı olduğunu söyler.

Bu rivayet yalancı olan Ahmed b. Nubeyt nüshasındadır. Dolayısıyla İbn Arrâk [Tezih eş-Şeria’da (2/419)] rivayetin uydurma olduğunu beyan eder.

 

23. Gerçekten dolu ne yemektir ne de içecek [Tahâvi, Müşkilu’l-Âsâr 2/347; Ebû Ya’lâ, Musned K 2/191]

( إن البرد ليس بطعام ولا بشراب )

Hadis Münkerdir.

Ali b. Yezid b. Cüd’ân yoluyla, Enes (r.a) şöyle der:

( Gök yüzünden dolu yağar, bunun üzerine Ebû Talha şöyle dedi: « Bu doludan bana verirmisin », oruçlu olduğu halde ramazanda yemeğe başlar! O’na dedim ki ; « oruçlu olduğun halde dolumu yiyiyorsun »? Bana şöyle cevap verdi; « Bu dolu gök yüzünden inmiş olup onunla midelerimizi temizleriz, o ne yemek ne de içecektir»! Enes de ki; « Rasulullah’a (s.a.s) geldim ve Ona haber verdim », O da: « Bunu amcandan al », dedi )

Bu hadisin senedi zayıftır. Çünkü ravilerinden olan Ali b. Yezid zayıf olup yanlışlıkla mevkûf [46] rivayetleri merfû kılar. Bu hadisin illetide zaten budur; Sika (güvenilir) raviler, Enes kanalıyla Ebû Talha’ya mevkûf olarak rivayet ederler. Ali b. Zeyd ise, tam tersine Nebî (s.a.s)’e kadar hadisi ref eder. Dolayısıyla hadisin ref edilmesi münkerdir.

Şube, o da Katade ve Humeyd’in Enes’ten gelen rivayetinde: (Dolu yağdı, Ebû Talha oruçlu olduğu halde yemeğe başladı, ona; « Oruçlu olduğun halde mi yiyiyorsun » denilince? O da; « Gerçekten bu berekettir »! der)

[Ahmed, 3/279, İbn Asakir, 6/313/2]

Hadisin senedi Buhari ve Müslim’in şatına göre sahihtir.

Tahâvî kendi rivayetinde el-Bezzâr’ın bunu mevkûf olarak rivayet ettiğini ve şu ziyadeliği getirdiğini söyler. « Bunu Said ibn el- Museyyib’e söyledim, bunu kerih gördü ve dolunun susuzluğu kestiğini söyledi ».

el-Bezzâr da şöyle der : « Biz bu fiili ancak Ebû Talha’dan biliyoruz ». Dolayısıyla bu rivayet mevkûftur, Nebi (s.a.s)’in burada zikri geçmemektedir. Bilâkis Ali b. Zeyd hadisi ref etmekle hatâ etmiştir. Böylelikle mevkûf rivayet, yukarıdaki (Ashabım yıldızlar gibidir...) hadisinin batıl olduğuna delildir.

Eğer (Ashabım yıldızlar gibidir...) hadisi sahih olmuş olsaydı, ramazan da dolu yiyenin orucu, Ebû Talha (r.a)’ya uyulduğundan bozulmamış olurdu. Bilindiği kadarıyla bu sözü bugün hiç bir müslüman söylemez.

 

24. Kim nefsini bilirse Rabbini de bilmiştir

( من عرف نفسه ؛ فقد عرف ربه )

Bu sözün aslı yoktur.

Hafız Es-Sehâvî şöyle der: « Ebû Muzaffer b. Sem’âni der ki: ‘Bu söz merfû olarak bilinmez, bilakis Yahya b. Muâz er-Razi’nin sözü olarak hikâye edilir.’ »[ Makâsıd, s.198]

en-Nevevi rivayetin sabit olmadığını söyler.

Suyûtî [Zeyl el-Muduât, s.203] de buna katılır.

Şeyh Aliyyu’l-Kâri,[Mevduât, s.83] İbn Teymiyye’nin rivayet hakkında uydurma dediğini nakleder.

Kamûs’un sahibi Fiyruz Abâdî ise şöyle der: « Bu Nebevî hadislerden değildir, çoğu insanlar bunu Nebi (s.a.s.)’in hadislerinden sayarlar. Ancak aslı yoktur, bilâkis İsrailiyattandır:

‘Ey insan nefsini bil ki; Rabbini tanıyasın’.» İhtisas ehlinin hadis hakkındaki hükmü budur. Buna rağmen bazı son dönem Hanefî fukahâsı bu hadisin şerhi hakkında kitab yazmışlardır.

Ayrıca ileride gelecek olup aslı olmayanآنت آنزا مخفيا ( Ben gizli bir hazineydim...) rivayetinin şerhi hakkında da özel bir risâle yazılmıştır. Bütün bunlar bu fukahâ’nın maalesef, hadisçilerin sünnete olan hizmetleri ve sünnete dışarıdan sokulanları arındırma gayretlerinden istifade etmek için çalışmadıklarını gösterir. Bunun içindir ki, kitaplarında zayıf ve uydurma hadisler çoktur.

 

24. Her kim abdestten sonra (İnnâ enzelnâhu fi leyleti’l-kadri) suresini bir kere okur ise, doğrulardan olur. Her kim iki kere okur ise, şehitler

divânına yazılır. Her kim de üç kere okur ise, Allah onu Peygamberler ile haşreder.

( من قرأ في إثر وضوئه: [ إنا أنزلناه في ليلة القدر ] مرة واحدة آان من الصديقين ، ومن قرأها

مرتين آتب في ديوان الشهداء، ومن قرأها ثلاثا حشره الله محشر الأنبياء )

Bu hadis uydurmadır.

ed-Deylemî Müsnedu’l-Firdevs[4/31] te, Ebû Ubey’de kanalından rivayet eder, Ebu Ubeyde ise mechûldur. Rivayetin başka bir illeti de Hasen el-Basrî an ana sigasıyla rivayet etmiştir.

Hafız es-Sehâvî, rivayetin aslının olmadığını söyler. Bu uydurma rivayet, abdestten sonraki okunan sahih senedli duaların ihmâl edilmesine götürür.

Müslim ve Tirmizi de gelen hadis şu lafızladır:

( Eşhedu en la ilâhe illallâhu vahdehû lâ şerîke lehû ve eşhedu enne Muhammeden abduhû ve rasûluhû, Allahumme ic’alnî mine’t-tevvâbine vec’alnî mine’l-mutetahhirîne.) Veya şöyle de söyleyebilir: ( Subhâneke Allahumme ve bihamdike eşhedu en lâ ilâhe illâ ente estagfiruke ve etûbu ileyk.)

Hadisi el-Hâkim sahih bir isnad ile rivayet etmiştir.

 

25. Ensenin meshi (cehennemde) zincirlemeden korur

( مسح الرقبة أمان من الغل )

Hadis uydurmadır.

en-Nevevî [el-Mecmû, 1/465]bu rivayetin uydurma olup Peygamber (s.a.s.)’in sözlerinden olmadığını söyler.

es-Suyûtî [Zeyl el-Ahâdis el- Mevdûa, s.203] de bu sözü en-Nevevi’den naklederek ona katılır.

Konu ile ilgili başka bir rivayette:

 

26. Her kim abdest alırda ensesini meshederse kıyâmet günü zincirlenmez. [Ebû Nu’aym, Târîh Isbahân, 2/115]

( من توضأ ومسح عنقه لم يغل بالأغلال يوم القيامة )

Ravilerinden olan Muhammed b. Amr’ın zayıflığı hakkında ittifak edilmiştir.

Nitekim Muhammed b. Ahmed Ebu Bekr Mufîd de, Hâfız el-Irakî’nin de ifade ettiği gibi rivayetin mevzû sayılmasına sebebtir.

Aynı şekilde ez-Zehebî ve İbn Hacer’de bu raviyi suçlarlar. Kaldı ki bu rivayetler münker sayılır, çünkü Rasûl (s.a.s.)’in abdestinin sıfatına dair gelen hadislerin hepsine muhaliftir. Hiç birinde ensenin meshedilmesi zikredilmemiştir.

Ancak Talha b. Musarraf’ın babasın’dan onun da dedesinden gelen rivayette:

( Rasulullah (s.a.s.)’i başını bir kere meshederken gördüm, ensenin başlangıcına kadar ulaştı.)

Diğer bir rivayette :

( Başını önden başlayarak arkaya kadar meshetti, öyleki elini kulaklarının altından çıkarttı.)

Rivayeti Ebû Davûd ve başkaları tahrîç etmiştir.

Muhaddisler, zaaf, cehâlet ve râvi Musarraf’ın babasının sahabe olup olmadığı hakkında ki ihtilafla birlikte üç tane illet zikrederler. Dolayısıyla başta en-Nevevî, İbn Teymiyye ve Askalânî olmak üzere muhaddisler, hadisin zayıf olduğunu belirtmişlerdir.

 

27. Rabbim beni terbiye etti ve terbiyemi en güzel şekilde yaptı.

( أدبني ربي ، فأحسن تأديبي )

Hadis zayıftır.

İbn Teymiyye, manasının doğru olduğunu ancak rivayetin sabit bir isnadının bilinmediğini söyler.

es-Sahâvî ve es-Suyûtî de İbn Teymiyye’yi desteklerler. Daha fazla bilgi için Keşful Hafâ’ya [1/70] bakılabilir.

 

28. Müezzinin, Eşhedu Enne Muhammeden Rasulullah... dediği esnada işaret parmaklarının içiyle gözlerin meshedilmesi, bunu yapanın

(s.a.s.)’in şefaatına nail olacağı, hadisi. [ed-Deylemî, Musned el-Firdevs.]

( مسح العينين بباطن أنملتي السبابتين عند قول المؤذن: أشهد أن محمدا رسول الله ... إلخ ، وأن من

فعل ذلك؛ حلت له شفعته صلى الله عليه وسلم)

Sahih değildir.

İbn Tâhir[Tezkira.] hadisin sahih olmadığını söyler.

eş-Şevkânî [Ehâdisu’l- Mevdûa, s.9] ve es-Sahâvî [el-Makâsıd] de İbn Tâhir’e katılırlar.

 

29. Vakit geçmeden önce namazı kılmaya, ölümden önce de tevbe etmeye acele edin. [es-Sagânî, Ehâdis el-Mevdûa, s.4-5]

( عجلوا بالصلاة قبل الفوت ، وعجلوا بالتوبة قبل الموت )

Hadis uydurmadır. Ancak manası sahihtir.

 

30. İnsanların hepsi ölüdür; ancak alimler, alimler de hepsi helâk olmuştur; ancak amel edenler, amel edenlerin hepsi ise boğulmuştur; ancak ihlaslı olanlar, ihlaslı olanlar da büyük bir tehlike üzeredirler.

( الناس آلهم موتى ؛ إلا العالمون، والعالمون آلهم هلكى ؛ إلا العاملون، والعاملون آلهم غرقى ؛ إلا

المخلصون ، والمخلصون على خطر عظيم )

Hadis uydurmadır.

es-Sagânî aynı kaynakta rivayeti nakleder ve şöyle der: « Bu hadis iftiradır ve fasih değildir ».

Tasavvufcuların sözlerindendir, ancak bazı câhiller bunu Rasûl (s.a.s.)’e nisbet etmişlerdir.

31. İsa’dan başka Mehdî yoktur. [İbn Mâce (2/495); el-Hâkim (4/441); İbnu’l-Cevzî, el-Vâhiyât (1447); İbn Abdi’l-ber, Câmiu’l-İlm (1/155).]

( لا مهدي إلا عيسى )

Hadis münkerdir.

Muhammed b. Hâlid el-Cenedî hadisi; Ebân b. Sâlih’ten o da el-Hasen’den o da Enes’ten merfû olarak rivâyet etmiştir.

Bu sened zayıf olup üç tane illeti vardır.

İlki: el-Hasenu’l-Basrî hadisi an ane sigasıyla rivâyet etmiştir ve kendisi müdellistir.

İkincisi: el-Hâfiz İbn Hacerî’n de belirttiği gibi Muhammed b. Hâlid bilinmemektedir.

Üçüncüsü: Senedteki ihtilâf; bunu da el-Beyhakî belirtir. el-Beyhakî, Mehdî’nin çıkacağına dair gelen hadislerin hiç şüphesiz daha sahih olduğunu söyler.

Bu nedenle ez-Zehebî el-Mizân’da bu haberin münker olduğunu bildirir.

es- Sâgânî ise, eş-Şevkânî’nin[el-Âhâdisu’l-Mevdûa, (s.195)]naklettiği üzere, rivâyete uydurmadır der.

Hâfız İbn Hacer [Fethu’l-bâri, (6/385)]de, bu hadisin Mehdî hadislerine olan muhalefetinden dolayı bunu kabul etmediğini işaret eder.

Bu hadisi Kâdiyâniyye taifesi, iddia ettikleri peygamberlerine davet etmek için kullanırlar. Bu, sözde peygamber, kendinin peygamber olduğunu, sonrada son zamanda ineceği müjdelenen İsâ b. Meryem olduğunu iddia etmiştir.

Yukarıdaki münker hadise binaen de İsâ’dan başka Mehdî’nin olmayacağını öne sürer.

Anlayışı zayıf olan bir çok insan arasında bu kişinin daveti revaç bulmuştur. Zaten bâtıl olan her davet böyledir, ona sahip çıkıp davet eden insanlar hep bulunur.

 

32. Müminin artığı şifadır.

( سؤر المؤمن شفاء )

Bu sözün aslı yoktur.

Bunun böyle olduğunu Ahmed el-Gazzî [el-Ceddu’l-Hasis, s.168]ifâde eder.

el-Aclûnî [Keşfu’l-Hafâ, 1/458] de buna katılır.

 

32. Mehdî, amcam Abbas’ın çocuğundandır. [ed-Dârekutnî el-Efrâd, 2/26; ed-Deylemî, 4/84; İbnu’l-Cevzî el- Vâhiyat, 1431]

( المهدي من ولد العباس عمي )

Hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Muhammed b. Velîd el-Kuraşî hadisi tek başına rivayet etmiştir. İbn Adiy, onun hadis uydurduğunu söyler.

Ebû Arûbe ise onun yalancı olduğunu bildirir.

el-Munâvî, [Feyzu’l-Kadir] İbnu’l-Cevzî’den naklederek aynı illetle hadisi cerheder.

Böylece es-Suyûtî’nin bu hadisi el-Câmi’us-Sagir de nakletmesinin hata olduğu anlaşılmış oldu.

Hadisin uydurma olduğuna dâir bir başka delilde; Allâh Rasûlû (s.a.s.)’in başka bir hadisiyle çelişmesidir.

Hadis şöyledir; ( Mehdî benim zürriyyetimden, Fâtıma’nın çocuğundandır.)

[ Ebû Dâvud, 2/207-208; İbn Mâce, 2/519; el-Hâkim, 4/557.]

Bu hadisin senedi ceyyid (iyi) olup bütün ravileri güvenilirdir.

 

33. Tesbih ne güzel hatırlatıcıdır... [ed-Deylemî, Musnedu’l-Firdevs, 4/98.]

( نعم المذآر السبحة ... )

Bu söz uydurmadır.

es-Suyûtî bu hadisi el-Munhâ fis’sibha[2/141] da zikretmiştir.

eş-Şevkânî[Neylu’l-Evtâr, 2/166-167.]de ondan nakleder. Her ikiside rivâyet hakkında bir şey söylemeyip susarlar. Ancak râvilerin bir kısmı bilinmemekte ve bazılarıda yalanla ittiham edilmişlerdir.

Ayrıca hadis, mana olarak batıl manalar içermektedir, şöyleki;

İlki: Boncuklarla olan tesbih bid’attır, çünkü Peygamber (s.a.s.)’in zamanında olmayıp, O’ndan sonra icâd edilmiştir. Lugat alimleri, tesbih’in yeni bir kelime olduğunu ve Arablar’ın bu kelimeyi tanımadığını söylerler. Bu itibarla nasıl olurda, Allâh Rasûlû (s.a.s.), Ashabına bilmedikleri bir şeyi tavsiye eder.

İbn Vaddâh el-Kurtubî,[el-Bid’a ve’n-Nehyu Anhâ, (s.12)] Salet b. Behrâm’dan rivâyet ettiği bir eserde;

(İbn Mesûd boncuklarla tesbih çeken bir kadına uğrar, onları kopartıp atar. Sonrada taşlarla tesbih çeken bir adama gelir ve ayağı ile vurur. Ardından şöyle der: « Çok ileriye gittiniz! Karanlık bid’atlara daldınız! Muhammed (s.a.s.)’in Ashâbını ilimde geçtiniz! »)

Bu eserin senedi Salet’e kadar sahihtir, kendisi güvenilir bir râvi olup tabii’nin etbasındandır. Ancak sened munkatidir (kesiktir).

İkincisi: Boncuklarla tesbih çekmek Allâh Rasûlû (s.a.s.)’in yoluna muhaliftir.

Bu konuda Abdullâh b. Amr şöyle der:

( Allah Rasûlû (s.a.s.)’i sağ eliyle tesbih çekerken gördüm)[Ebû Dâvut (1/230), et-Tirmîzî (4/255) (hasen olduğunu söylemiştir), İbn Hibbân (2334), el- Hâkim (1/547), el-Beyhâkî (2/253) . ez-Zehebî’nin de ifâde ettiği gibi hadisin isnadı sahihtir]

Ayrıca Allâh Rasûlû (s.a.s.)’in bazı hanımlarına verdiği emre de uymamaktadır.

Şöyle der: ( Sizlere Subhânâllâh, Allâhu Ekber deyip Allâh’ı eksiklikten tenzih etmeyi emrederim. Gaflet edipte Lâ İlâhe İllalâh’ı unutmayın, parmaklarınızla tesbih çekin çünkü onlar sorulur ve konuşturulurlar.)

Bu hadis hasendir. Hadisi Ebû Dâvud ve diğerleri rivâyet etmişlerdir.

el-Hâkim ve ez -Zehebî hadisin sahih olduğunu söylerler. en-Nevevî ve el-Askalânî [Emâlî el-Ezkâr, 1/84.]ise hasen hükmünü vermişlerdir. Birde bu hadise şahid olan Âişe (r.anha)’ya mevkûf olan rivâyeti de Ebû Dâvud tahrîç etmiştir.

Boncuk ve benzerleriyle tesbih çekmenin meşrûluğuna dâir yukarıda es- Suyûtî’nin ismi geçen risalesinde naklettiği iki hadise gelince:

İlki: Sad b. Vakkâs’tan; Kendisi Allâh Rasûlû (s.a.s.) ile bir kadının yanına giderler, kadının önünde tesbih çektiği çekirdek veya taşlar vardır.

Allâh Rasûlu (s.a.s.) şöyle der:

(Sana bunda daha kolay veya daha faziletli olanı bildireyimmi? Diyerek şöyle buyurur; «Subhânallâhi Adede Mâ Halaka Fi’s-Semâi...»)

[Ebû Dâvut, 1/230; et-Tirmizî, 4/277-278; İbn Hibbân, 2330]

ez-Zehebî ve İbn Hacer, râvilerden olan Huzeyme’nin bilinmediğini söylerler.

Saîd b. Hilâl ise şuuru bozulduğundan hadisleri karıştırmıştır. Bazı güvenir raviler de Huzeyme’yi zikretmemişlerdir. Dolayısıyla hadis hakkında hasen hükmünü veren et- Tirmizî ile, sahih hükmünü veren el-Hâkim hata etmişlerdir.

Yukarıda zikri geçen illetleri bilmeden veya görmemezlikten gelen çağdaş bazı hevâ ehli, bu tür hakikatları bilmiyormuş gibi hareket eden şeyhleri yâni Abdullâh el- Gumâri’yi taklid ederler. Bu kişi bu hadisi Kenz’in [S.103] de nakleder, böylelikle müridlerine boncuklarla tesbih çekmeyi sonra da boyunlarına takmayı câiz kılar!

İkincisi: Safiyye Şöyle der:

(Allâh Rasûlû (s.a.s.) önümde tesbih çektiğim dört bin tane çekirdek olduğu halde yanıma geldi. Dedi ki :« Ey Huyeyye’nin kızı bu nedir»?! Dedim ki: « Onlarla tesbih çekerim ». Dedi ki: « Başında durduğumdan beri bundan daha fazla tesbih ettim ». Dedim ki: « Ey Allâh’ın Rasûlû banada öğretsene »! Dedi ki: « Şöyle de: Subhânallâhi Adede Ma Halakallâhu Min Şey’in...»)

[ et-Tirmizî (4/274), Ebû Bekr eş-Şâfii el-Fevâid (83/255/1), el-Hakîm (1/547).]

et-Tirmizî hadise zayıf hükmünü şu sözüyle verir:

Bu hadis garîbtir...hadisin isnâdı bilinmemektedir. Râvilerinden olan Hâşim b. Saîd hakkında Hâfız İbn Hacer [Takrîb.] zayıf olduğunu söyler.

Ayrica yukarıda geçen iki hadisin zayıf olduğuna bir başka delilde, bu hâdisenin İbn Abbâs’tan sabit olmasıdır ki, rivâyette tesbih için kullanılan taşlardan bahsedilmemektedir.

Hadisin lafzı şöyledir:

(Cuveyriyye’den; Peygamber (s.a.s.) Cuveyriyye kendi mescidinde olduğu halde sabah namazının akabinde onun yanından çıkar. Duhâ namazını kıldıktan sonra döner ve Cuveyriyye’yi oturur halde bulur ve şöyle der: « Hâlâ seni bıraktığım hâl üzeremisin »? Cuveyriyye « evet » der. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurur: « Ben senden sonra üç defa dört tane kelime söyledim. Eğer bugün senin söylediğinle tartılacak olursa ağırlıkta aynı gelirdi: ‘Subhânallâhi ve bihamdihi; adede halkihi, ve ridâ nefsihi, ve zinete arşihi, ve midâde kelimâtihi’».)

[Müslim, 8/83-84; et-Tirmizî, 4/274, (sahih olduğunu söyler); en-Nesâî, Amel el-Yevm ve’l-Leyle,161-165; İbn Mâce, 1/23; Ahmed, 6/325 ve 429-430.]

Bu sahih hadis iki şeye delalet eder:

İlki: Bu hâdisede ki kişi Cuveyriyye’dir, yukarıdaki ikinci hadiste geçen Safiyye değildir.

İkincisi: Hâdisede geçen taşlar ile tesbih münkerdir. Bunu yukarıda geçen İbn Mesûd’un karşı çıkması da desteklemektedir.

İbn Mesûd’un medresesinden mezûn olan İbrâhîm b. Yezîd en-Nehaî el-Kûfî, kızının tesbih iplerini sarması için yardım etmesini yasaklardı. [İbn Ebi Şeybe, Musannaf , 2/89/2; iyi bir senedle rivâyet etmiştir.]

Diğer taraftan biri gelipte, parmaklar ile olan tesbihin, adet çoğaldıkça sayısının muhafazasının imkansız olduğunu söylerse, ona şöyle deriz:

Bu karmaşalığa sebeb diğer bir bid’attır. Yâni dinimizde gelmediği şekilde, Allâh’ın çokça belirli bir sayıda zikredilmesidir. İşte bu bid’at boncuklarla tesbih bid’atına götürür. Sahih sünnette sabit olan en çok zikir adedi yüz’dür.

Bunu da âdet edinen kişi kolaylıkla yanlışsız bir şekilde yapabilir.

Parmaklarla tesbihin daha faziletli olduğuna ittifak etmelerine rağmen, boncuklarla yapılan tesbih parmaklarla sünnet olan tesbihi fiilen bitirmiştir. Birde insanlar bu bid’at ile yeni icatlar getirmişlerdir.

Tarikatçılar bunu boyunlarına bile asarlar.

Şeyhleri olan Abdullâh el-Gumârî, tesbihin boyuna asılmasını yazıcının kalemi kulağına koymasına kıyas ederek, bunda bir sakıncanın olmadığını söyler!

Ancak boncuklarla tesbih hadisi görüldüğü gibi uydurmadır. Bazılarıda hem seninle konuşur hemde elindeki tesbihiyle tesbih çeker veya senin sözüne kulak verir. Kimi de selâmı telaffuz etmeden tesbihini kaldırarak alır. Bu bid’atın daha birçok yanlışlığı vardır. Şairin dediği gibi: Her türlü hayır selefe uymadadır, Her türlü şerde halefin bid’atındadır.

 

34. Hatib minbere çıktığında, namazda yoktur, konuşmakta

( إذا صعد الخطيب المنبر ؛ فلا صلاة ، ولا آلام )

Bu rivâyet batıldır.

Halk arasında bu lafızla şöhret bulmuş olup, bazı beldelerde minberlere dahi asılmıştır. Bu rivâyeti Taberânî el-Kebir’de İbn Umer’den merfu olarak rivâyet etmiştir. Rivâyetin lafzı şöyledir:

(Biriniz mescide girdiğinde imam minberde ise, bitirinceye kadar namazda yoktur, konuşmakta).

Râvilerinden olan Eyyub b. Nuheyk hakkında, Ebu Hâtim: « Bu kişinin hadisi zayıftır » der.

el-Heysemî bu râvinin metrûk olduğunu ve bir çok ilim ehlinin o’nu zayıf kıldığını söyler.

İbn Hacer de « bu hadis zayıftır der ».[el-Fethu’l-Bâri, 2/327]

Senedi zayıf olmasına rağmen bu hadise bâtıl hükmünün verilmesi iki sahih hadise olan muhalefetindendir:

İlk hadis: ( Biriniz cuma namazına geldiğinde imam (minbere) çıktı ise iki rekat kılsın) Bu hadisi Buhârî ve Müslim Câbir (r.a.) dan merfû olarak rivâyet etmişlerdir. Câbir’den gelen başka bir rivâyette;

( Bir adam, Allâh Rasûlu (s.a.s.) cuma günü hutbe verir iken gelir. Rasûl (s.a.s.) ona: « Namaz kıldın mı?» der. O da « Hayır » deyince. « Öyleyse kalk ve iki rek’at kıl » der. )

Bu hadisi Müslim rivâyet etmiştir.

Bu sahîh hadisler, imamın hutbeye çıkmasından sonra camiye girenin, oturmadan önce iki rek’at namaz kılması gerektiğini vurgular.

Ancak daha yukarıdaki hadis bunu yasaklamaktadır! Katmerleşmiş cehâletten dolayı bazı hatiblerin bu namazı kılanlara mâni olmaya çalıştıklarını görürsün. Bunların Allâh’ın şiddetli tehdidi altına girmelerinden korkulur. Âyette ; (Namaz kılarken bir kulu menedeni gördünmü? ) (el-Alak) buyrulmaktadır.

Başka bir ayette ise Allâh’u Teala şöyle buyurur:

(Onun emrine aykırı davrananlar, başlarına bir belâ gelmesinden veya kendilerine çok acıklı bir azap isâbet etmesinden sakınsınlar ). (Nur, 63)

İkinci hadis: (Cuma günü imam hutbe verirken arkadaşına dinle dediysen, boş söz etmişsindir ).

Buhârî ve Müslim rivâyet etmiştir.

Bu hadis, (imam hutbe verirken) sözü mefhûmuyla şuna delâlet eder: İmam hutbe vermediği sürece kelâma bir mâni yoktur. Bunu, Umer (r.a.)’nun dönemindeki tatbikat desteklemektedir.

Salebe b. Ebî Mâlik şöyle der:

(İnsanlar Umer b. el-Hattâb minbere oturduğunda müezzin susana kadar konuşurlardı, Umer minberde ayağa kalktığında, her iki hutbeyi bitirene kadar hiç kimse konuşmazdı. )

Bunu Mâlik [Muvatta, 1/126] ve et-Tahâvî [1/217] rivâyet etmiştir. İkisininde isnâdı sahihtir.

Böylece imamın minbere çıkması değilde, sözünün konuşmayı kestiği ve imamın minbere çıkmasının tahiyyetu’l-mescid namazını kılmaya mâni olmadığı ortaya çıkmaktadır. Bu da yukarıda geçen hadisin batıl oluşuna delildir.

 

35. Sarık ile kılınan namaz sarıksız kılınan namazın yirmi beşine eşittir. Sarık ile kılınan cuma namazı sarıksız kılınan cumanın yetmişine eşittir. Gerçekten melekler sarıklıların cumasına katılırlar, güneş batana dek sarıklılar üzerine salât getirirler.

( صلاة بعمامة تعدل خمسا وعشرين صلاة بغير عمامة، وجمعة بعمامة تعدل سبعين جمعة بغير عمامة.

إن الملائكة ليشهدون الجمعة معتمين، ولا يزالون يصلون على أصحاب العمائم حتى تغرب الشمس )

Bu hadis uydurmadır.

İbn Neccâr rivâyet etmiştir.

İbn Hacer [Lisân el-Mizân, 3/244] « Bu uydurma bir hadistir » der. Bunuda es-Suyûtî Zeyl el-Ehâdis el-Mevdûa [s.110] naklederek bu hükme katılır.

İbn Arrâk [2/159] da aynı şekilde buna uyar. Sonradan es-Suyûtî bunu unutarak hadisi el-Câmiu’s-Sagîr de zikreder. el- Munâvi, eserin Şerh’inde İbn Hacer’in hadise uydurma dediğini naklederek es- Suyûti’nin hata ettiğini belirtir. Aslında es-Suyûtî mezkur eserinde uydurma hadisleri zikretmeyeceğini bildirmiştir, ama kendisi dahi başka kitablarında bazı hadislerin uydurma olduğuna hükmetmiştir. Dolayısıyla hakkı kişilerle tanıma, önce hakkı bil, böylece kişileri tanırsın.

Hâfız b. Hacer, selim olan aklın onaylamadığı ve hadiste vadedilen sevabtaki mubâlağadan dolayı, buna uydurma hükmünü verir. Eğer bunlar olmasaydı hadisi zayıf kılmakla yetinirdi. Çünkü senette ithâm olunan kimse yoktur. Bunu bu şekilde anladıysan aşağıdaki hadisin hükmünü daha iyi anlarsın.

 

36. Sarık ile kılınan iki rek’at, sarıksız kılınan yetmiş rek’attan daha hayırlıdır

( رآعتان بعمامة خير من سبعين رآعة بلا عمامة )

Hadis uydurmadır.

es-Suyûtî bunu el-Câmiu’s-Sagir de zikreder.

ed-Deylemî’nin Musned el- Firdevs’te Cabir’den rivâyet ettiğini bildirir. Bir önceki hadiste olduğu gibi, uygun olan hadisi Zeyl el-Ehâdis el-Mevdûa kitabına almasıydı. Çünkü sarıkla kılınan namazın sevabındaki mubâlağa bunda daha da fazladır. Aslında hadisi Ebû Nuaym rivâyet etmiş olup, ondan da ed-Deylemî almıştır.

Hadisin râvilerinden olan Târık b. Abdurrahmân’ı el-Buhârî ed-Duafâ’da zikreder, el-Hâkim de, «hafızası kötüdür » der. es-Sahâvî bu hadisin sabit olmadığını söyler. Hâfız b. Receb el-Hanbelî’nin ilel et-Tirmizî’ye[2/83] yaptığı şerhte şöyle gelir: Ahmed b. Hanbel’e sarıklı kılınan namazın sarıksız kılınan namazdan yetmiş defa daha faziletli olduğuna dair hadis sorulduğunda, « bu yalandır, bu batıldır » der.

 

37. Sarıkla kılınan namaz onbin hasenata eşittir

( الصلاة في العمامة تعدل بعشرة آلاف حسنة )

Hadis uydurmadır.

ed-Deylemî[2/256] senediyle Ebân’dan oda Enes’ten merfû olarak rivâyet etmiştir.

Bunu es-Suyûtî Zeyl Ehâdis el-Mevdûa’da[s.111] zikrettikten sonra « Ebân ithâm edilmiştir » der.

İbn Arrâk Tenzîh eş-Şerîa’da[ 2/257] es-Suyûtî’ye hadisin bu hükümde tabi olmuştur. es-Sahâvî’de el-Makâsıd [s.124] adlı kitabında İbn Hacer’e uyarak « Bu hadis uydurmadır » der.

Bu üç hadisin uydurma olduğuna dâir hiçbir şüphe yoktur. Çünkü hikmet sahibi olan eş-Şârî işleri doğru bir terâzi ile ölçer. Dolayısıyla sarıkla kılınan namazın sevabının, cemaatla kılınan namazın sevabıyla aynı olması veya kat ve kat daha fazla olması makûl değildir!

Sonra cemaat namazının hükmüyle, sarık bağlamanın hükmü arasında çok büyük fark vardır.

Sarık hakkında söylenecek en son hüküm müstehab olduğudur. Ancak tercih edilen; sarığın âdet olan sünnetlerden olduğudur. Sarık ibâdet olan sünnetlerden değildir.

Cemaat namazına gelince, en azından müekked sünnet olduğu söylenmiştir. Ayrıca namazın şartlarından olduğu, namazın cemaatsız sahih olmayacağı da söylenmiştir. Doğru olan görüş ise, cemaat namazının farz (vacib) olduğudur. Ama terkedildiğinde kişi şiddetli bir günah kazanmasına rağmen namazı sahihtir. Bunun için nasıl olur da Alîm ve Hakîm olan Allâh, bunun sevabını sarıkla kılınan namazla eşit, bizzat daha aşağıda bir derece kılsın. Herhalde Hâfız b. Hacer bu manâyı hesaba katarak hadis hakkında uydurma hükmünü verir.

Bu tür uydurma hadislerin kötü tesirlerinden ve hatalı yönlendirmelerinden bir tanesi de; bizler bazı insanların namaza girmek istediklerinde başlarına mendil bağladıklarını muşâhede ederiz. Zannınca bu zikredilen sevaba nâil olacaktır. Halbuki bu kişi, nefsini temizleyen ve tezkiye eden bir amel işlememiştir.

Garib olan tarafı da şudur: Bazıları sakallarını keserek bu günahı işlerler. Namaz için kalktıklarında sakallarını kesmelerinden dolayı hiç bir eksiklik duymazlar, ve bu onları hiçmi hiç ilgilendirmez. Ancak sıra sarıkla namaz kılmaya gelince, onlara göre bu ihmal edilmemesi gereken bir iştir! Buna delil de şu durumlarıdır: Sakallı birisi namaz kıldırmak için öne geçtiğinde sarıklı değil ise, ondan razı olmazlar. Eğer sarıklı birisi, sakalını kesme günahıyla birlikte namaz kıldırmak için öne geçse, bu onları rahatsız etmediği gibi buna ehemmiyette vermezler. Böylece Allâh’ın dinini tersine çevirmişler. Allâh’ın haram kıldığını mubâh, mubâh kıldığını da vacib kılmışlardır.

Eğer sarığın fazileti sabit olmuş olsaydı, müslüman kişinin normal hallerinde zinet olarak kullanması istenilirdi. Tâ ki bununla diğer insanlardan ayrılmış olsun. Asıl maksad, ödünç olarak alınan sarıkla sayılı dakikalarda eda edilen namaz değildir, ki bitirir bitirmez alınıp cebe yeniden hapsedilsin! Çünkü müslüman kişinin namaz dışındaki sarığa olan ihtiyacı, namazın içindeki ihtiyacından daha fazladır. Özellikle mümin ile kafirin giyeceklerinin karıştığı bu asırda, sarık müslümanın şiarı olup onu kafirlerden ayırır durumdadır.

Sakal hakkında ise, Allâh Rasûlu (s.a.s.) şöyle buyurur: ( Müşriklere muhâlefet edin, bıyıkları kısaltın ve sakalları bırakın )

Bu hadisi Buhârî ve Müslim rivâyet etmiştir.

Namaza başlarken, ödünç sarığın koyulması, namaz için insanın yüzüne ödünç sakal koyması gibidir. Bu ödünç sakalı muşâhede etmesek bile, günün birinde Avrupalıların taklidi babından müslümanların arasında yayılması hiçte uzak değildir.

ed-Dimaşk’ta neşrolunan (2485) sayılı 1364 hicri tarihli el-Alem dergisinde şöyle bir haber vardır: « Londra- Lordlar meclisi toplandığında hava sıcaklığı artar, başkan ödünç olan sakallarını çıkarma iznini verir!»

 

38. Güzel kadının yüzüne ve yeşilliğe bakmak görmeyi arttırır [Ebû Nuaym, el-Hilye, 3/201-202; ed-Deylemî, 4/106.]

( النظر إلى وجه المرأة الحسناء والخضرة يزيدان في البصر )

Hadis uydurmadır.

ez-Zehebî el-Mizan’da bu haberin bâtıl olduğunu ifade eder.

İbn Kayyım ise, bu hadis ve benzerlerinin zındıkların uydurması olduğunu söyler.

es-Sagânî ehâdis el- Mevdûa [s. 7] adlı kitabında rivayeti zikreder. Maalesef es-Suyûtî bu ve benzeri hadisleri el-Câmiu’s-Sagîr’ine almıştır.

 

39. Kim bir hadis söylerde onun yanında aksırılırsa; o haktır. [Temmâm, el-Fevâid, 2/148; Ebû Ya’lâ; et-Taberânî el-Evsat; İbn Şâhin]

( من حدث حدیثا ، فعطس عنده ؛ فهو حق )

Hadis batıldır.

İbnu’l-Cevzi [el-Mevdûât, 3/77] rivâyete batıl demektedir. Ebû Hâtim de bu yalan bir hadistir demiştir.

eş-Şeyh Aliyyu’l-Kârî [el-Mevdûât , s.106-107]

İbn Kayyım’dan şöyle nakleder: « Bazı insanlar bu hadisin senedinin sahih olduğunu söyleseler bile, his bunun uydurma olduğuna şahittir... Peygamber (s.a.s.) den rivâyet olunan bir hadisin yanında yüzbin kişi aksırsa dahi, aksırma ile hadise sahih hükmü verilmez...»

 

40. Sözün en doğrusu, yanında hapşurulandır [et-Tâberânî, el-Evsat , 1/191/2/3502]

( أصدق الحديث ما عطس عنده )

Bu hadiste batıldır.

 

 

41. Namaz dirhem mikdarı kandan dolayı iade edilir. Başka bir lafız da ise : Elbisede dirhem mikdarı kadar kan varsa, elbise yıkanır ve namaz iade edilir. [İbn Hibbân, Duafâ, 1/298; ed-Darekutnî, Sunen, s.153; el-Beyhakî, 2/404]

( تعاد الصلاة من قدر الدرهم من الدم ) وفي لفظ: ( إذا آان في الثوب قدر الدرهم من الدم ؛ غسل

الثوب، وأعيدت الصلاة )

Hadis uydurmadır.

İbn Hibbân şöyle der: « Bu haber şüphesiz uydurmadır. Allâh Rasûlu (s.a.s.) bunu söylememiştir. Bunu Kûfe Ehli uydurmuştur. (Râvilerinden olan) Ravh sika (güvenilir) ravilerden uydurma rivâyetlerde bulunur.» İbn Hibbân’ın bu sözüne ez-Zeylaî [Nasbu’r-Râye, 1/212] ve İbnu’l-Mulakkan[el-Hulâsa.]da katılmıştır. el- Buhârî’de « bu hadis batıldır » der.

Hadis başka bir yol ve lafızla da gelmiştir:

 

42. Dirhem mikdarı kan yıkanır ve ondan dolayı namaz iade edilir. [el-Hâtib, 9/330; İbnu’l-Cevzî, 2/75.]

( الدم مقدار الدرهم ؛ يغسل، وتعاد منه الصلاة )

Hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Nuh b. Meryem yalancıdır. Bu hükme ez-Zeylaî de katılır. Ancak bu ve bir önceki rivâyeti es-Suyûtî el-Câmi de zikreder!!!

Bu hadis, Hanefî mezhebinin, mugallaza olan necâsetin dirhem mikdarı kadar olduğuna dair delilidir. Bu hadisin uydurma olduğunu anladıysan, böyle bir sınırlamanında batıl olduğunu bilirsin. Dirhemdende daha az olsa bile necasetten kaçınmak farzdır. Çünkü temizliği emreden hadisler geneldir.

 

43. Örümcek şeytan olup Allâh onun şeklini değiştirmiştir, dolayısıyla onu öldürün

( العنكبوت شيطان مسخه الله ؛ فاقتلوه )

Hadis uydurmadır.

İbn Adiy[1/320] rivâyet etmiştir. Râvilerinden olan Mesleme hakkında şöyle der: « Meslemenin hadisleri, tamamen veya genelde mahfûz değildir.»

Bu hadisin bâtıl olduğuna başka bir delilde, Muslim[8/55] de gelen hadisle çatışmasıdır. ( Allâh hayvana dönüştürdüğü hiçbir şeye nesil ve soy kılmamıştır )

İbn Hazm Muhalla[7/430] da şöyle der: « Maymun ve domuz dışında gelen her mesh (dönüştürme), batıl, yalan ve uydurmadır.» Ancak es-Suyûtî adeti üzere yine muhâlefet ederek hadisi Câmi de zikreder!

 

44. Her kim Kur’an dan başkasıyla şifa isterse, Allah Teâla ona şifa vermesin

( من استشفى بغير القرآن ؛ فلا شفاه الله تعالى )

Hadis uydurmadır.

es-Sâgânî el-Ehâdis el-Mevdûa [s.12.] da zikreder. el-Aclûnî el-Keşf[2/332] te buna katılır.

Hadisin aslını el-Vahidî Tefsirinde[2/185/2] rivâyet eder. Râvilerinden olan İbnu’l-Hâris’in hadisi terkedilmiştir. ez-Zehebî Tarihu’s-Sahâbe adlı kitabında bu haberin sahih olmadığına işaret etmiştir. Bu hadis maddi tedaviyi terkedip, yanlız Kur’ân tilâvetine güvenmeye işaret etmektedir. Bu ise Rasul (s.a.s.)’in kavlî ve fiili sünnetiyle uzak ve yakından uyuşmamakta.

Rasûl (s.a.s.) defalarca maddi tedavi ile muâlece olup bunu emretmiştir. Şöyle buyurur:

(Ey Allâh’ın kulları! Tedavi olun ; Allâh indirdiği her hastalığa bir de ilaç indirmiştir )

Bu hadisi el-Hâkim sahih bir senedle rivâyet etmiştir.

 

45. Allâh Azze ve Celle ve Melekleri cuma günü sarık saranlara salât getirirler [et-Taberânî, el-Kebir]

( إن الله عز وجل وملائكته يصلون على أصحاب العمائم يوم الجمعة )

Hadis uydurmadır.

İbnu’l-Cevzî [Mevdûât , 2/105.] şöyle der: « Bu hadisin aslı yoktur, (ravilerinden olan) Eyyub teferrud etmiştir.

Ezdî şöyle der: Bu hadis Eyyub’un uydurmasıdır, Yahyâ b. Main onun yalancı olduğunu söylemiştir, ed-Dârekutnî de onu terketmiştir.»

 

46. Üç şeyden dolayı Arabları sevin ; Çünkü ben arabım, Kur’ân arabçadır, Cennet ehlinin dili de arabçadır.

( أحبو العرب لثلاث ؛ لأني عربي ، والقرآن عربي ، وآلام أهل الجنة عربي )

(Hâkim, el-Mustedrak, C. 4, Hadis no: 87; Ma’rifetu Ulûm el-Hadis, s.161-162; el-Ukaylî Duafâ, s.327; et- Taberânî el-Kebir, 3/122/1, el-Evsat ; el-Beyhakî, Şuabu’l-İmân, C. 3, S : 34; Feyzu'l-Kadîr, 1:178 Hadis no: 225)

Hadis uydurmadır.

Bu senedin üç tane illeti vardır:

1-: Ravilerinden olan el-Alâ b. Amr hakkında ez-Zehebî metrûk olduğunu söyler, İbn Hibbân ise, mutlak olarak kendisiyle ihticac etmenin câiz olmadığını söyler.

2-: Diğer bir râvi olan Yahyâ b. Yezîd, muhaddislerce zayıf addedilmiştir.

3-: İbn Cureyc hadisi anana sigasıyla rivâyet etmiştir. Kendisi mudellistir. Hadisi İbnu’l-Cevzî [el-Mevdûât, 2/41]

el-Ukaylî’nin yoluyla zikrederek, el-Ukaylî’den hadisin munker olduğunu ve aslının olmadığını aktarır.

Ahmed b. Hanbel’in bu rivayeti “zayıf” gördüğü, Ukaylî’nin “munker” ve “aslı yoktur” ve Zehebî’nin ise “uydurma” dediği kaydedilmiştir.

 

47. Ben arabım, Kur’ân arabçadır, Cennet ehlinin lisanı da arabçadır.

( أنا عربي ، والقرآن عربي ، ولسان أهل الجنة عربي )

(et-Taberânî, el-Evsat , 2/285/1/9301)

 

Hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Şibl b. el-Alâ b. Abdurrahman hakkında İbn Adiy; « Munker rivâyetleri vardır » der.

Hâfiz el-Irâkî [el-Mahacce; 1/57] de şöyle der: « Ancak (râvilerinden olan) Abdul Azîz b. İmrân ez-Zuhrî hakkında en-Nesâî ve başkaları metrûk olduğunu söylerler. el-Buhârî hadisinin yazılmayacağını bildirir. Dolayısıyla bu hadis sahih değildir. »

İbn Arrak [Tezih eş-Şerîa, s.209]'ta bu hükme katılır. Bu rivâyetin Allâh Rasûlu (s.a.v.)’e nisbetinin bâtıl olduğuna bir başka delilde, (s.a.v.)’in arablığıyla övünmesidir. Bu ise, İslam’a göre tuhaf sayılıp şu âyetle uyuşmaz:

"Muhakkak ki Allâh yanında en değerli olanınız, O’ndan en çok korkanınızdır." (Hucurât 13)

Aynı zamanda sahih hadislerle de uyuşmaz:

"Arabın arab olmayana üstünlüğü yoktur ... üstünlük ancak takva iledir."

(Ahmed, 5/411, sahih bir senedle rivâyet etmiştir)

 

Ebû Dâvud ve et-Tirmizi’nin hasen olarak rivâyet ettikleri başka bir hadiste:

"Gerçekten Allâh Azze ve Celle, sizlerden câhiliyye âdetini ve ecdâd ile övünmeyi gidermiştir. İnsanlar Âdem’in çocuklarıdır, Âdem ise topraktandır. Mumin takvalı , facir ise şakî olandır. Bazıları cehennem kömürü olan insanlarla övünmeyi bıraksınlar. Yoksa Allâh’ın yanında, ağzı ile pisliği iten böcekten daha değersiz olurlar."

 

Allâh Rasûlu (s.a.v.) ummetini bu şekilde yönlendiriyor ise, onun yasakladığı şeyi kendinin yapması hiç bir zaman makûl değilir.

 

48. Arablar itibarını kaybedince, İslâm da itibarını kaybeder.

( إذا ذلت العرب ؛ ذل الإسلام )

(Ebû Nuaym, Ahbâru Isbahân, 2/340; Ebu Ya’lâ, Musned 3/402/1881)

 

Hadis uydurmadır.

Ebû Hâtim şöyle der: « Bu hadis bâtıldır aslı yoktur.» Hadisin iki tane illeti vardır:

İlki: Ravilerinden olan Muhammed b. el-Hattâb, hâli itibarıyla mechûldur.

İkincisi: Ali b. Zeyd zayıftır.

Hadis mana itibarıyla batıl bir manaya delâlet etmeseydi, zayıf hükmü ile yetinirdik. Çünkü İslâm’ın izzeti Arablarla bağlantılı değildir. Tam tersine Allâh İslâm’ı Arab olmayan müminlerle de izzetli kılmıştır. Özellikle Osmanlı devletinin ilk zamanlarında böyleydi. Allâh İslâmı onlarla güçlendirmişti, ta ki hükümdarlıkları Avrupanın ortasına kadar uzanmıştı. İslâm’dan saparak Avrupa kanunlarına yönelip, hayırlı olanı hayırsız olan ile değiştirdiklerinde otoriteleri, hem orada hemde diğer topraklarda giderek kayboldu. Öyle oldu ki, hükümranlığı kendi topraklarında dahi kalmadı! O topraklarda müslüman olduklarına delâlet eden az bir belirti kaldı. Böylelikle kuvvet ve izzetten sonra, bütün müslümanlar arabıyla acemiyle boyun eğip alçaldılar. Kafirler topraklarına girerek, çok azı hâriç müslümanlar zillet altında yaşamaya mahkûm oldular. Ekonomi gibi bir çok tasarı adı altında bu toprakları kafirler sömürmeye başladılar! Böylece İslâmın, arab ve acemin düşmesiyle zelîl, güçlenmesiyle de izzetli olacağı sabitleşir. (Arabın arab olmayana üstünlüğü ancak takvadadır) Allâhım! müslümanlara izzet nasib eyle, onlara Kitâbına ve Peygamberinin sünnetine dönmelerini ilham et. Tâ ki İslâm onlarla güçlenmiş olsun.

Ancak bu durum, arab cinsinin diğer ümmetlerin cinsinden daha üstün olmasına engel değildir.Arab cinsinin üstün olması konusu Ehlî Sünnetin’de görüşüdür.

Konuyla ilgili sahîh hadisler vardır, bunlardan bir tanesi de şudur:

( Allâh İbrâhim’in çocuklarından İsmâil’i seçmiştir. İsmâil’in çocuklarından da Benî Kinâneyi, Benî Kinâne’den Kureyşi, Kureyşten Benî Hâşimi seçmiştir. Beni de Benî Hâşimden seçmiştir.)

[Ahmed, 4/107; et-Tirmizî, 4/392, (et-Tirmizî hadisin sahih olduğunu söylemişti); Hadisin aslı Müslimdedir, 7/48; el-Buhâri, et-Tarih es-Sagir, s.6.

[Konu hakkında daha fazla malumata sahib olmak için, Şeyhu’l-İslâm İbn Teymiye’nin Türkçeye terceme edilen Sırât-ı Mustakîm adlı kitabına bakılabilinir.]

Ancak bu fazîlet, Arab olanın kendi cinsiyle övünmesine götürmemesi gerekir. Çünkü İslâm bu cahiliyye âdetini ibtâl etmiştir. Aynı zamanda bizlerin de Arabların bu üstünlüğe hak sahibi olmalarının sebebini de bilmemezlikten gelmememiz gerekir. Onlar akıl ve lisanlarıyla, ahlak ve amelleriyle temâyüz etmişler, güzel sıfatlarıyla diğer ümmetlere İslâm davetini taşımada ehil kılınmışlardır. İşte arab olan kimse bunu bilir ve korur ise, kendinden öncekiler (selefleri gibi) İslâm davetinin taşınmasında namzet bir üye olur. Ama o, bütün bunlardan soyutlanırsa o zaman hiç bir fazîleti olmaz. Bilâkis İslâm ahlâkı ile nitelenen bir acem şüphesiz ondan daha hayırlıdır. Gerçek üstünlük Allâh’ın, Muhammed (s.a.v.)’le birlikte gönderdiği imân ve ilme tâbi olmak iledir. Üstünlük Kur’ân ve Sünnette gelen belirli isimlerledir; İslâm, İmân, İyilik, Takvâ, İlim, Amel ve İhsân gibi. İnsanın sadece arab veya acem olması, hiç bir üstünlük kazandırmaz.

 

 

49. Yemekten önce karpuz mideyi iyice yıkar, hastalığıda kökünden giderir.

( البطيخ قبل الطعام يغسل البطن غسلا، ويذهب بالداء أصلا )

(İbn Asâkir, Tarih Dımışk, 2/282, 10/287)

Uydurmadır.

Ravilerinden olan Ahmed b. Yakûb’un hadis uydurduğunu el-Beyhakî ve el- Hakim beyan eder. es-Sahâvî şöyle der: « Ebu Umer en-Nukânî karpuzun fazileti hakkında bir cüz tasnif etmiştir, bütün hadisleri batıldır.» [el-Makâsıd]

 

50. Yemeğin bereketi, öncesinde ve sonrasında abdest almaktır.

( برآة الطعام الوضوء قبله وبعده )

(et-Tayalisi, Musned, 655; Ebû Davud, 3761; et-Tirmizî, 1/329)

 

Zayıftır. Ravilerinden olan Kays b. Rabi’nin zayıf olduğunu Ebû Davut ve et-Tirmizî söyler.

Bu konuyla ilgili başka bir hadiste:

( Her kim Allah’ın onun evinin hayrını çoğaltmasını severse, öğlen yemeği hazır olduğunda ve kaldırıldığında abdest alsın )[İbn Mâce, 3260.]

Ancak hadis munkerdir. el-Munzirî şöyle der: « Süfyan yemekten önce abdest almayı kerih görürdü.

el- Beyhakî derki: aynı şekilde Malik b. Enes’te kerih görürdü. Yine arkadaşımız eş-Şafii abdestin terkini mustehab görmüştür, İbn Abbas hadisini delil getirmiştir. (Peygamber (s.a.s.)’in yanındaydık ve helâya gitti, sorada döndü. Yemek getirildi ve dendi ki: Abdest almayacakmısın? O da, namaz kılmayacağım ki abdest alayım, dedi)»

[Muslim, Ebû Davut, et-Tirmizî]

et-Tirmizî ve Ebû Davut’un rivayet ettikleri hadiste şu fazlalık vardır: (Ancak namaza kalktığımda abdest almakla emrolundum )

Bazıları bu hadiste geçen el-Vudû yâni abdest kelimesini yalnız ellerin yıkanması olarak tevil ederler. Ancak bu mâna Peygamber (s.a.v.)’in sözlerinde bilinmemektedir. Eğer hadis sahih olmuş olsaydı, yemek öncesi ve sonrası ellerin yıkanmasının istihbabına delil olurdu ve hadisin bu şekilde tevili de caiz olmazdı. Yemekten önce ellerin yıkanmasına gelince ; ellerin pis olması gibi, yıkanmasını gerektiren bir durum var ise, yıkamak meşrûdur. Netice olarak; ellerin yemekten önce yıkanması, hadis sahih olmadığından ibâdet değildir. Mâna olarak makûldur, kirli ise meşrûdur, yoksa değildir.

 

 

51. Gerçekten her şeyin bir kalbi vardır, Kur’an’ın kalbide (Yâsindir). Kim onu okursa sanki Kur’an’ı on kere okumuş gibidir.

( إن لكل شيء قلبا ، وإن قلب القرآن (يسن) ، من قرأها ؛ فكأنما قرأ القرآن عشر مرات )

(et-Tirmizî, 4/46; ed-Dârimî, 2/456)

 

Hadis uydurmadır.

et-Tirmizî, ravilerinden olan Hârûn b. Muhammed’in meçhûl olduğunu söyler. ez- Zehebî de bu hadisi onun uydurduğunu zikreder. Ebû Hâtim ise hadisin batıl olup, aslının olmadığını bildirir. Ancak es-Suyûtî adeti üzere rivayeti el-Câmi es-Sagir adlı kitabına alır! es- Sabûnî de İbn Kesir’in muhtasarında [3/154] zikreder! Zannınca sadece sahih hadisleri zikredecekti! O nerede bunu yapmak nerede; bu kuru bir iddiadan başka bir şey değildir!

 

52. Kimin çocuğu olurda ona bereket talebiyle Muhammed ismini verirse; o ve çocuğu cennettedir

( من ولد له مولود، فسماه محمدا تبرآا به؛ آان هو ومولوده في الجنة)

(İbn Bukeyr, Fadlu men ismuhu Ahmed ve Muhammed, 1/58)

 

Hadis uydurmadır.

İbn Kayyım, ravilerinden olan Hâmid b. Hammâd el-Askerî yüzünden, hadisin bâtıl olduğunu belirtir. eş-Şeyh el-Kâri [el-Mevdûât, s.109] de ona katılır.

Bu araştırmayı gözden kaçıran el-Munâvî es-Suyûtî’nin hadisi hasen saymasına katılır. Dolayısıyla buna aldanma.

 

53. "Bir saat düşünmek (tefekkur) , altmış sene ibâdetten daha hayırlıdır "

( فكرة ساعة خير من عبادة ستين سنة )

(Ebu eş-Şeyh, el-Azame, 1 / 297 / 42)

 

Bu söz uydurmadır.

İbnu’l-Cevzi, ravilerinden olan Osman b. Abdullah el-Kuraşi ve İshak b. Nuceyh el-Malatî’nin yalancı olduklarını söyler. [el-Mevduat, 3 / 144]

 

Diğer bir rivayette ise:

"Gece ve gündüzün farklılığındaki bir saatlik düşünce (tefekkur) , bin senelik ibâdetten daha hayırlıdır"

[ed-Deylemî, Musned, 2 / 46]

Bu hadiste uydurmadır.

Çünkü ravilerinden olan Said b. Meysere güvenilir ravilerden uydurma rivayetlerde bulunmuştur. Buna rağmen es-Suyûtî rivayeti kitabına almıştır!

 

54. Cami komşusunun namazı, ancak camidedir. [ed-Darâkutnî s.161,;el-Hakim 1/246; el-Beyhakî, 3/57]

( لا صلاة لجار المسجد إلا في المسجد )

Hadis zayıftır.

Ravilerinden olan Suleyman b. Davut el-Yemâmî zayıftır. el-Buhârî onun hakkında: « hadisi munkerdir » der. Yanî bu kişinin hadisini rivayet etmek helâl değildir.

Cemaat namazıyla ilgili gelen sahih hadisin lafzı şöyledir: (Kim özürü olmadığı halde ezanı duyarda (camiye) gelmez ise, namazı yoktur)

[Ebû Davud; İbn Mâce; ed-Darâkutnî; el-Hakim; el-Beyhakî.]

En-Nevevî, el-Askalânî ve ez-Zehebî hadisin sahih olduğunu söylemişlerdir.

 

55. Cuma fakirlerin haccıdır, diğer bir lafızda : Miskinlerin. [Ebu Nuaym, Ahbâr Asbahân, 2/190; İbn Asakir, 11/132]

( الجمعة حج الفقراء ، وفي لفظ: المساآين )

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Mukâtil yalancıdır.

Dolayısıyla es-Sagânî ve İbnu’l-Cevzî rivayeti, uydurma hadisleri topladıkları kitablarında zikrederler.

 

56. Tavuk, ümmetimin fakirlerinin koyunudur. Cuma’da fakirlerinin haccıdır. [İbn Hibbân, el-Mecrûhun, 3/90.]

( الدجاج غنم فقراء أمتي ، والجمعة حج فقرائها )

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Abdullâh b. Zeyd yalancıdır, hadis uyduran birisidir. el-Munâvî [6/163] bu ve bir önceki rivayetin uydurma olduğunu ez-Zehebi’den nakleder.

 

57. Biriniz hanımıyla veya cariyesiyle ilişkide bulunduğunda, edep yerine bakmasın, çünkü bu körlük bırakır. [İbn Adiy, 1/44 ; İbn Asâkir, 13/295/2; İbn Ebî Hâtim, 2/295]

( إذا جامع أحدآم زوجته أو جارية ؛ فلا ينظر إلى فرجها، فإن ذلك يورث العمى )

Hadis uydurmadır.

İbnu’l-Cevzî rivayeti el-mevdûât adlı kitabında zikreder. İbn Hibbân ve Ebu Hatim er-Râzi rivayetin uydurma olduğunu söylerler.

İbn Salâh hadisin gerçek illetine vakıf olmadığı için, isnadın ceyyid (iyi) olduğunu söyler. Ancak İbn Salâh, kendisinin koyduğu ve daha önce kimsenin söylemediği kaideye muhalefet ederek bu hadisin kuvvetli olduğunu söyler. İbn Salâh’a göre, kendisinin yaşadığı o asırlarda artık hadis hakkında sahih hükmünün verilmesi kesilmişti, dolayısıyla hiç kimsenin tashih etme hakkı yoktur! [Mukaddimetu Ulûm el-Hadis, s.18]

Ona göre vacib olan; daha önceki hadis imamlarının hükümlerine tabi olmaktır.

[Bu söz bazı mukallid fukahanın sözüne benzemektedir, onlar şöyle derler: « İçtihad dördüncü asırdan itibaren kesilmiştir, dolayısıyla taklidten başka bir şey yoktur. » Buna rağmen onlar bazen içtihad ederler, keşki isabet etseler, ancak nerede. Onlar aslında mukallidtirler, nasıl içtihad edeceklerini bilemezler. Çünkü ellerinde içtihad aletleri yoktur. İlim ehlince bilinen ; sünnetin sahihini zayıfından temyizi ve usulu’l-Fıkh’ın bilinmesi gibi bir çok vasıtaya sahib değillerdir.

Tahkik ehlinden bir çok kişi İbnu’s-Salâh’ın mezhebinin hilâfına açıklamada bulunmuştur. Konuyla ilgili en-Nevevi’nin et-Takrîb adlı kitabına (s.4) bakılabilir.]

Ancak bu kaideye nereye dayanarak burada muhalefette bulundu ve iki büyük hadis imamımın uydurma hükmünü verdikleri hadisin, sahih olduğunu söyledi? Doğru anlayış, hadisin batıl olduğuna delildir İlişkiye nisbetle edep yerine bakmanın haram kılınması, vesilelerin haram kılınması babındandır. Allâh Teâla erkeğe zevcesiyle ilişki izni verdiyse, zevcesinin edep yerine bakmasını yasaklaması nasıl kavranabilir?!

Bunu Aişe validemizden gelen hadis teyid eder, O şöyle der:

(Ben ve Allâh Rasûlu (s.a.s.) aramızdaki bulunan bir kaptan gusül alırdık. Benden önce davranırdı, bende ona : bana da bırak, bana da bırak derdim) [el-Buhârî; Muslim.]

Bu hadisten anlaşılan edep yerine bakmanın caiz olduğudur. Bunu İbn Hibban’ın, Suleyman b. Musa yoluyla naklettiği rivayet destekler:

Süleyman b. Musa erkeğin zevcesinin edep yerine bakması hakkında sorulur? Bunu Atâ’ya sordum der, o da: Aişe’ye sordum, bu hadisi mâna olarak zikretti der. Hafız b. Hacer şöyle der: « Bu hadis erkeğin zevcesinin avret mahalline ve zevcenin de erkeğin avret mahalline bakmasının cevazına delildir.» [el-Feth, 1/290]

Bu, açıklığa kavuştuğuna göre, öyleyse gusül veya temas esnasında bakmak arasında hiç bir fark yoktur. Böylece yukarıdaki hadisin bâtıl olduğu açığa çıkar.

 

58. (Biriniz (zevcesiyle) temas ettiğinde, avret mahalline bakmasın, çünkü bu körlük bırakır, çokta konuşmasın, çünkü bu da dilsiz bırakır ) [İbnu’l-Cevzî, el-Mevdûât, 2/271; İbn Adiy, el-Kâmil, 6/2261.]

( إذا جامع أحدآم ؛ فلا ينظر إلى الفرج ، فإنه يورث العمى ، ولا يكثر الكلام ؛ فإنه يورث الخرس )

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Muhammed b. Abdurrahman el-Kuşeyrî, yalancı olup hadisi tekedilmiştir.

 

59. Kadınlar ile olan temasta fazla konuşmayın, çünkü dilsizlik ve kekeleme ondan meydana gelir. [İbn Asâkir, 5/700]

( لا تكثروا الكلام عند مجامعة النساء ؛ فإن منه يكون الخرس و الفأفأة )

Hadis çok zayıftır.

Rivâyetin dört tane illeti vardır, dolayısıyla rivâyet çok zayıf olduğundan delil teşkil etmez.

 

60. (Kim cuma günü ikâmet diyârından sefere çıkarsa, melekler yolculuğunda refakatçısı olmaması için aleyhine duâ da bulunurlar )[ed-Darâkutnî, el- Efrâd.]

( من سافر من دار إقامته يوم الجمعة ؛ دعت عليه الملائكة أن لايصحب في سفر )

Hadis zayıftır.

Rivâyet İbn Lehi’a sebebiyle zayıftır. Rivâyet bir başka yoldan da gelmiştir, ancak uydurmadır. İlâve olarak (... haceti giderilmemesi için ...) fazlalığı vardır. Ayrıca el-Gazâlî rivâyeti (el-İhya)’da zikreder! Sahih sünnette cuma günü yolculuğa çıkmayı yasaklayan hiç bir delil yoktur. Esved b. Kays’ın babasından rivâyet ettiği bir eserde : (Umer (r.anh) yolculuğa istekli bir adam görür. Onun şöyle söylediğini duyar : “Bugün cuma günü olmasaydı çıkardım” deyince Umer (r.a.) şöyle der: “Çık, çünkü gerçekten cuma yolculuğa mani değildir”.) [İbn Ebî Şeybe, 2/205/2]

Bu sened sahihtir, ravilerinin hepsi güvenilirdir.

61. Hac evlilikten öncedir. [Musned el-Firdevs, 1/97]

( الحج قبل التزوج )

Hadis uydurmadır.

Senetteki iki râvi hadis uydururlar. Buna rağmen es-Suyûtî rivâyeti el-Câmi de zikreder.

Rivâyetin diğer bir lafzı şöyledir:

 

62. Kim hacca gitmeden önce evlenirse, günah ile başlamıştır. [İbn Adiy, 2/20.]

( من تزوج قبل أن يحج ؛ فقد بدأ بالمعصية )

Hadis uydurmadır.

 

63. Akîk’ten yüzük takın, çünkü gerçekten akîk bereketlidir. [el-Muhamilî, el-Emâlî, 2/41; el-Hatîb, Târih, 11/251]

( تختموا بالعقيق ؛ فإنه مبارك )

Hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Yakûb b. İbrahîm ez-Zührî, yalancı ve hadis uyduran birisidir. Hafız es-Sahâvî, akîk taşı ile ilgili gelen rivayetlerin hepsinin bâtıl olduğunu söyler. Gerçi konu ile ilgili rivayetler değişik lafızlar ve senedlerle gelmesine rağmen hadisi kuvvetlendirmemektedir. Zayıflığın sebebi, zabtın ve hıfzın zayıflığından kaynaklanmış ise, yolların çokluğu hadisi kuvvetlendirir. Ancak durum burada böyle değildir. Bilâkis konu ile ilgili rivayetlerin geneli yalan ile itham edilmiş ravilerden hâli değildir. Ayrıca lafızlar arasında şiddetli bir çelişki görülmektedir, yukarıda:

( Çünkü gerçekten akîk bereketlidir ) olarak gelir. Diğer bir rivâyette :

 

64. ...çünkü gerçekten akîk fakirliği yok eder. [el- Mevdûât, 3/58 ; ed-Deylemî, 2/31]

( تختموا بالعقيق ؛ فإنه ينفي الفقر )

Hadis uydurmadır.

Diğerinde :

 

65. ...çünkü gerçekten akîk işi başarılı kılar, sağ el de ziynete daha hak sahibidir [İbn Asâkir, 4/291/1-2.]

(تختموا بالعقيق ؛ فإنه أنجح للأمر ، واليمنى أحق بالزينة )

Hadis uydurmadır. Başka bir rivayette :

 

66. Akîk’ten yüzükler takın, çünkü gerçekten üzerinde olduğu müddetçe birinize üzüntü isabet etmez. [ed-Deylemî, 2/32]

( تختموا بالخواتم العقيق ؛ فإنه لا يصيب أحدآم غم ما دام عليه )

Hadis uydurmadır. Bir diğerinde :

 

67. Kim akîk’ten yüzük takarsa, hayır görmeye devam eder. [İbnu’l-Cevzî, el-Mevdûât, 1/57 ; İbn Hibbân, ed-Duafâ, 3/153]

( من تختم بالعقيق ؛ لم يزل يرى خيرا )

Sonuç olarak ; akik taşından yüzük edinme hakkında gelen hadislerin hepsi bâtıldır.

 

68. Amellerin efendisi açlıktır, nefsin zilleti de yün elbisedir

( سيد الأعمال الجوع ، وذل النفس لباس الصوف )

Bu sözün aslı yoktur. el-Irâkî [Tahrîc el-İhyâ, 3/9.] ve es-Subkî [et-Tabakât el-Kubrâ, 4/162] aslını bulamadıklarını söylerler.

 

69. ( Fikir ibâdetin yarısıdır, az yemekte ibâdetin kendisidir.

( الفكر نصف العبادة ، وقلة الطعام هي العبادة )

Bu söz batıldır. el-Irâkî [Tahrîc el-İhyâ, 3/69] aslının olmadığını ifade eder.

 

70. Oruç tutun sıhhat bulun. [et-Taberânî, el-Evsat, 2/225/1/8477; Ebû Nuaym, et-Tıb, k 24/ 1,2]

( صوموا تصحوا )

Hadis zayıftır.

Ravilerinden olan Züheyr b. Muhammed Şamlılar’dan olan rivayetinde zayıftır. Dolayısıyla hafız el-Irakî[Tahrîc el-İhyâ, 3/75]senedin zayıf olduğunu belirtir.

 

71. Seni israf etmekten sakındırırım ; gerçekten günde iki kere yemek israftandır. [ el-Beyhakî, eş-Şuab, 2/158/1; el-Münzirî, et-Tergîb, 3/124]

( إياك والسرف ؛ فإن أآلتين في يوم من السرف )

Hadis uydurmadır.

el-Gazâlî İhyâ da, bu sözü Peygamber (s.a.s.)’in Aişe (r.a.)’ya söylediğini zikreder. el-Irakî İhyâ üzerine yaptığı çalışmada, rivâyetin zayıf olduğunu söyler. Ancak rivâyet zayıflıkta kalmaz, çünkü râvilerinden olan Muhammed b. el-Hüseyn es- Sûfî Tasavvufçular için hadis uyduran birisidir.

 

72. Peygamber (s.a.s.) bir ihtiyacı unutma endişesi duyduğunda, hatırlaması için eline ip koyardı. [İbn Adiy, 1/172; İbn Sâd 1/286]

( آان إذا أشفق من الحاجة أن ينساها ؛ جعل في يده خيطا ليذآرها )

Hadis batıldır.

Râvilerinden olan Sâlim b. Abdul-A’lâ hadisi terkedilmiş olup, kendisi güvenilir râviler üzerine hadis uyduran birisidir. Bu rivayetle çakışan diğer bir rivâyette:

 

73. Kim ihtiyacını hatırlatması için yüzüğünü veya sarığını döndürür, yahut parmağına ip bağlarsa; Allah Azze ve Celle’ye şirk koşmuştur. Çünkü ihtiyaçları hatırlatan Allâh’dır.) [İbn Adiy, 33/1-2 ; İbnu’l-Cevzî, el-Mevdûât 3/74]

( من حول خاتمه، أو عمامته، أو علق خيطا في أصبعه ؛ ليذآره حاجته؛ فقد أشرك بالله عز وجل ، إن

الله هو يذآر الحاجات )

Hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Bişr b. el-Hüseyn, diğer bir râvi olan ez-Zübeyr’den bâtıl rivâyetler nakleder. Bu kişi aynı râviden yüz elli hadise yakın uydurma bir nüsha rivâyet etmiştir.[es-Suyûtî, el-Lâlâî, 2/283]

 

74. Komşunun hakkı kırk eve kadardır. Böyle, şöyle ve böyle ; sağdan ve soldan, önden ve arkadan. [Ebu Ya’lâ, Müsned, 10/385/5982; İbn Hibban, ed-Duafâ, 2/150]

( حق الجوار إلى أربعين دارا، وهكذا، وهكذا، وهكذا ؛ يمينا وشمالا، وقدام وخلف )

Hadis çok zayıftır.

Komşuluğu kırk evle sınırlandıran hadisler sahih olmayıp zayıftır. Görünen, bunun örf ile sınırlandırılmasıdır, Allah en doğrusunu bilir.

 

75. Katil maktulun üzerinde hiç bir günah bırakmamıştır.

( ما ترك القاتل على المقتول من ذنب )

Bunun aslı yoktur.

Hadis kitablarında bu rivâyetin sahih, hasen veya zayıf bir senedi bilinmemektedir. Kıyâmet günü maktûl olan, kâtilden istekte bulunur ve kâtilin hasenatları bu zülme yeterli gelmez, böylece maktûlun kötülükleri kâtile tahvîl edilir. Sahih Müslim’de gelen hadiste buna işâret edilir:

(Ümmetimden iflâs eden odur ki, namaz, zekât ve oruçla gelir. Ancak bunu kötülemiş, onu lekelemiş, bunun malını yemiş, onun kanını dökmüş, buna vurmuş olarak gelir. Buna hasenatlarından verilir, diğerine hasenatlarından verilir. Aleyhine olanlar bitmeden önce, hasenatları bittiğinde, onların günahlarından alınır ve onun üzerine atılır sonra da ateşe atılır.)

76. Allâh Rasûlu (s.a.s.) sakalının boyundan ve eninden alırdı. [et-Tirmizî, 3/11 ; el-Ukaylî, ed-Duafâ, s.288 ,İbn Adiy, 2/243]

( آان يأخذ من لحيته ؛ من عرضها وطولها )

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Umer b. Hârûn el-Belhî hakkında el-Buhârî şöyle der : « Bu hadisten başka, aslı olmayan veya tek kaldığı hiç bir hadisini bilmiyorum.»

Ukaylî de şöyle der: « Bu hadis ancak onunla bilinir, ve Peygamber (s.a.s.)’den iyi senedlerle şöyle dediği sabittir : (Sakalınızı uzatın, bıyıklarınızı kısaltın) [el-Buharî ; Müslim] » Yine bu râvi hakkında İbn Maîn « pis bir yalancıdır » der. Sâlih Cezer’e de «yalancı » olduğunu söyler.

 

77. Yer yüzü suyun üzerindedir, su kayanın üzerindedir, kaya da balinanın sırtı üzerinde olup iki tarafı arş ile buluşur. Balina da ayakları havada olan meleğin sırtının üst kısmındadır. [el-Heysemî, 8/131]

( الأرض على الماء، والماء على صخرة، والصخرة على ظهر حوت يلتقي حرفاه بالعرش، والحوط

على آاهل ملك قدماه (في) الهواء )

Hadis uydurmadır. Rivâyet isrâiliyâttandır. Râvilerinden olan Saîd b. Sinan ithâm edilmiştir.

 

78. Âdem su ve çamur arasındayken Nebiydim.

( آنت نبيا وآدم بين الماء والطين )

Hadis uydurmadır.

 

79. Nebî olduğumda ne Âdem ne su ne de çamur vardı.

( آنت نبيا ولا آدم ولا ماء ولا طين )

Hadis uydurmadır.

es-Suyûtî [Zeyl el-Ehâdîsi’l-Mevdûa, s.203] bunun ve bir önceki rivâyetin de uydurma olduğunu İbn Teymiyye’den nakleder ve ona katılır. İbn Teymiyye, [s.9] el-Bekrî’ye olan reddiyesinde şöyle der: « Naklen ve aklen aslı yoktur, hiç bir muhaddis bu rivâyeti zikretmemiştir. Manası da bâtıldır. Çünkü Âdem (a.s.) su ile çamur arasında hiç bir zaman olmamıştır. Çamur, su ve topraktan oluşur. Âdem ise, (o anda) ruh ve cesed arasındaydı. Bu dalâlet ehlî, Nebî (s.a.s.)’in o zaman var olduğunu ve zatının diğer zevatlardan önce yaratıldığını zannederek uydurma hadisleri delil olarak getirirler. Örneğin, Peygamber (s.a.s.)’in arşın etrafında bir nur olduğu rivâyetinde olduğu gibi, o şöyle der: « Ey Cibrîl! Ben işte o nur idim.»! Bazıları da, Nebî (s.a.s.)’in, Cebrâîl ona Kur’an’ı getirmeden önce onu ezberlediğini iddia ederler. »

İbn Teymiyye, « Âdem ise, ruh ve cesed arasındaydı » sözüyle hadisin sahih olan şeklinin bu lafızla olduğuna işaret eder. Hadisin lafzı şöyledir: (Âdem ruh ile cesed arasındayken ben Nebîydim.) Bu hadisin isnâdı sahihtir [es-Sahîha, 1856].

 

80. Kuyruk ol, sakın baş olma.

( آن ذنبا ولا تكن رأسا )

Bu sözün aslı yoktur.

Es-Sehâvî [el-Makâsıdu’l-Hasene, s.154] bu sözün İbrâhim b. Edhem’e ait olduğunu ve bu sözü bazı arkadaşlarına tavsiye ettiğini ifâde eder.

 

 

 

81. Her kim müslümanların işiyle ilgilenmez ise, onlardan değildir.... [et-Taberânî, es-Sagîr, s188; Ebu Nuaym, Ahbâr Isbahân, 2/252]

( من لم يهتم بأمر المسلمين، فليس منهم )

Bu hadis zayıftır.

Râvilerinden olan Abdullâh b. Ebî Cafer ve babası zayıftırlar. Hadis değişik lafızlarla da gelmiştir, ancak senedleri ya uydurma ya da çok zayıftır.

 

82. Dâvud Aleyhisselâm’ın günahı bakmaktı. [Ed-Deylemî.]

( آان خطيئة داود عليه السلام النظر )

Bu hadis uydurmadır.

İbn Salâh Müşkil el-Vasît’te bu hadisîn aslının olmadığını belirtir. Bu hükme ez-Zerkeşi, es-Suyutî ve İbn Arrak’ta katılır.

Dâvud (a.s.)’ın bir askerin ailesine bakarak fitneye düşmesi rivâyeti meşhur olup, Peygamberlerin kıssaları ile ilgili kitablar ve bazı tefsir kitablarına girmiştir. Aklı başında olan bir müslüman bu kıssanın bâtıl olduğunda şüpheye düşmez. Çünkü bu kıssada o kadınla evlenmek için kocasını öldürme girişimi gibi Peygamberlerin (aleyhimus-selâm) makamlarına yakışmayan işlerin bir Peygambere atfedilmesi vardır. Daha uzunca gelen başka bir rivâyette; (Nebî olan Dâvud Aleyhisselâm kadına bakıp ona meyledince ...)[el-Hâkîm et-Tirmizî, Nevâdiru’l-Usûl] Peygamber (s.a.s.)’e ref edilen bu bâtıl rivâyeti, el-Kurtubî [15/167] tefsirinde zikrederek bâtıl olduğunu söyler. Aynı şekilde İbn Kesîr’de [4/31] senedinin sahih olmadığını beyan eder. Bu rivâyet, peygamberlerin masum olduklarına inanmayan Ehlî Kitab’ın naklettiği İsrailiyattan olduğu anlaşılmaktadır. Tenbîh: İbn Ebî Hâtim’in tefsirine bu gibi bâtıl rivâyetleri alması, onun kitabının başında zikrettiği; « kendisinin seneden ve metnen en sahih haberleri tahriç etmeye dikkat ettiğine » dair sözü, genel manada değildir.

 

83. Nasılsanız öyle idare edilirsiniz. [Ed-Deylemî; el-Beyhakî, eş-Şuab; İbn Cemî, el-Mu’cem, s.149; el-Kudâî, el-Müsned, 1/47]

( آما تكونوا يولى عليكم )

Bu hadis zayıftır.

el-Hâfız b. Hacer şöyle der: « Rivâyetin isnadında el-Mubârek b. Fadâle adlı râviye kadar ki diğer râviler bilinmemektedir. » [Tahrîc el-Keşşâf, 4/25]

Ayrıca hadisin manası da mutlak olarak doğru değildir. Târîh’in bizlere aktardığına göre; sâlih olmayan bir idareci ardından sâlih bir idâreci başa geçmiştir, halk ise aynı halktır değişmemiştir.

 

84. Kimin çocuğu olurda, sağ kulağına ezan okur, sol kulağına da kamet getirirse; sıbyanların anasının (şeytanın) ona zararı olmaz. [Ebû Ya’lâ, el-Müsned, 4/1602; İbn es-Sünni, Amelu’l-Yevmi ve’l-Leyle, 200/617]

( من ولد له مولود، فأذن في أذنه اليمنى، وأقام في أذنه اليسرى ؛لم تضره أم الصبيان )

Bu hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan, Yahyâ b. el-Alâ er-Râzî ve Mervân b. Süleyman, hadis uydurmuşlardır.

Bu hadisin uydurma olduğu, zikirler ve virdler hakkında kitab yazan bir kısım ilim ehlinin gözünden kaçmıştır. İmam en-Nevevî (r.h.) rivâyetin zayıflığına işaret dahi etmeden kitabında bu hadisi zikreder. Kitabı şerheden İbn Allân[6/95] hadis hakkında susarak senedi hakkında hiç bir şey söylemez! en-Nevevî’den sonra gelen İbn Teymiyye hadisi el-Kelimu’t-Tayyib’te, öğrencisi olan İbn Kayyım da ona tabî olarak el-Vâbil es-Sayyib’te hadisi zikrederler. Ancak her ikisi de rivâyeti yâni zikrolunduğuna göre kelimesi ile başlattıklarından, bu sözle hadisin zayıf olduğuna işaret etmişlerdir. Gerçi bu, o ikisinden hadisin zayıflığına sukût etme mesuliyyetini kaldırsa bile, hadisi kitablarında zikretme mesuliyyetini kaldırmaz. Çünkü onların bu sözlerinde hadisin uydurma olduğuna değil, yalnız zayıf olduğuna işaret vardır. Yoksa öyle olmasaydı hadisi kitablarına almazlardı. Bunu, her ikisinin kitablarına muttali olan herkes anlar. Bu konudaki yanlış anlaşılma gayet açıktır. Çünkü onlardan sonra gelen birisi, o ikisinin bu hükmüne aldanarak; « her ikiside büyük imamlardır, bunda bir beis yoktur, zayıf hadis ile fadâilu’l-a’mâl’da amel edilir » diyebilir. Veya bu hadis, zannınca zayıf olduğundan başka bir zayıf hadis için bunu şahid olarak sayıp hadisi böylece kuvvetlendirir. Bu esnada her iki rivâyetin zayıflığının şiddetli olmaması şartını da unutarak bunu yapabilir.

Bu zikrettiğimiz yanlışa düşen kişiyi örnek verebiliriz; et-Tirmizî zayıf bir senedle Ebî Râfi’den, onun şöyle dediğini rivâyet eder:

( رأیت رسول الله صلى الله عليه وسلم أَذَّنَ في أُذْنِ الحسن بن علي حين ولدته فاطمة بالصلاة )

( Rasûlullâh (s.a.s.)’i gördüm Fâtıma, el-Hasen b. Ali’yi doğurunca, kulağına ezan okudu.) et-Tirmizî şöyle der: « Hadis sahihtir, amel bu hadis üzeredir! » Sünen-i şerheden el-Mubârekfurî hadisin senedinin zayıf olduğunu açıkladıktan sonra şöyle der: « Hadis zayıf olmasına rağmen nasıl olurda amel bu hadis üzeredir? Derim ki : Evet, bu hadis zayıftır, ancak el-Hasen b. Ali hadisini, Ebû Ya’lâ ve İbn Sünni’nin rivâyet ettikleri diğer bir hadis destekleyip kuvvetlendirmektedir. »! Düşün, nasıl da zayıf bir hadisi uydurma bir hadis ile kuvvetlendiriyor. Tabi ki bunun sebebi, hadisin uydurma olduğunu bilmeyişinden ve zikrettiğimiz ilim ehlinin bu hükmüne aldanışından dolayıdır.

Konuyla ilgili başka bir hadis ise:( أن النبي صلى الله عليه وسلم أَذَّنَ في أُذْنِ الحسن بن علي یوم ولد، وأقام في أذنه اليسرى )

( Peygamber (s.a.s.) el-Hasen b. Ali doğduğu gün kulağına ezan okur, sol kulağına da kâmet getirir.) [El-Beyhakî, eş-Şuab] Bu hadisin, et-Tirmizî de gelen zayıf hadis için şahid olması imkansızdır. Çünkü bu rivâyetin senedinde, biri yalancı ve biri de metrûk (terkedilmiş) olmak üzere iki râvi vardır.

Ancak tuhaf olan el-Beyhakî ve İbn Kayyım gibi iki büyük alimin hadis hakkında zayıf hükmüyle yetinmeleridir!

 

85. Ümmetimin bozulduğu bir zamanda, sünnetime kim yapışırsa, ona yüz şehid ecri vardır. [İbn Adiy, el-Kâmil, 2/90; İbn Beşrân, el-Emâlî, 1/93, 2/141]

( من تمسك بسنتي عند فساد أمتي؛ فله أجر مائة شهيد )

Hadis çok zayıftır.

Râvilerinden olan el-Hasen b. Kuteybe hakkında ez-Zehebî « helâk olmuştur » der. ed-Dârekutnî de « hadisi terk edilmiştir » der. Bu râvinin şeyhi olan Abdu’l-Hâlık b. el-Münzir bilinmemektedir. Hadis başka bir lafızlada rivâyet olunmuştur.

 

86. Ümmetimin bozulduğu bir zamanda, sünnetime yapışanın, bir şehid ecri vardır. [Ebû Nuaym, el-Hilye, 8/200; et-Taberânî, el-Evsat, 2/31/5746]

( المتمسك بسنتي عند فساد أمتي له أجر شهيد )

Hadis zayıftır.

Bu hadislere ihtiyaç bırakmayıp sahih olarak gelen rivâyetin lafzı şöyledir:

( إن من ورائكم أیام الصبر، للمتمسك فيهن یومئذ بما أنتم عليه أجر خمسين منكم، قالوا: یا نبي الله أو منهم؟ قال: ب ل

منكم ) ( Sizden sonra sabredilecek günler vardır, o günlerde sizin üzerinde olduğunuz şeye tutunana, sizin ellinizin ecri (verilir). Sahâbeler: «Ey Allâh’ın Nebîsi, onlardan (ellisininmi)?» derler. O da: «Hayır sizden (ellisinin)» der.)[İbn Nasr, es-Sünne, s.9; et-Taberânî, el-Kebîr, 1/76/3; Ebû Dâvûd, 4341; et-Tirmizî, 2/177; İbn Mâce, 4014; İbn Hibbân, 1850. et- Tirmizî « hadis hasendir » der.]

 

87. (Peygamber (s.a.s.) aydınlıkta gördüğü gibi karanlıkta da görürdü) [Temmâm, el-Fevâid, 1-2 /207 No. 2210; İbn Adiy, 2/221; el-Beyhakî, ed-Delâil, 6/75]

( آان يرى في الظلمة آما يرى في الضوء )

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Abdullâh b. el-Mugire hakkında el-Ukaylî; « aslı olmayan rivayetlerde bulunur » der. ez-Zehebî bu rivâyetle birlikte onun diğer hadislerini de getirerek; « bunlar uydurmadır » der. Buna rağmen es-Suyûtî hadisi el-Câmi’s-Sagîr de zikreder. Bir de İbn el-Mugire’nin Şeyhi olan el-Muallâ b. Hilâl hakkında muhaddislerin yalancı olduğuna dair ittifakları vardır. Bunu el-Hâfız, et-Takrib de böyle ifade eder.

 

88. Allâh Rasûlu (s.a.s.) ölmeden önce okudu ve yazdı. [ Ebû el-Abbâs el-Asam, Hadis, 3/153; et-Tâberânî]

( ما مات رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى قرأ وآتب )

Hadis uydurmadır. es-Suyûtî, rivâyeti Zeylu’l-Mevdûat adlı kitabına almıştır.

 

89. Kişi diğeri için kalkar; ancak Benî Hâşim bundan hariçtir. Çünkü onlar hiç kimse için kalkmazlar. [Et-Taberânî, el-Mu’cemu’l-Kebîr, 8/289/7946]

( يقوم الرجل للرجل؛ إلا بني هاشم؛ فإنهم لا يقومون لأحد )

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Cafer b. ez-Zübeyr hakkında Şu’be şöyle der: « Allâh Resûlu (s.a.s.)’in üzerine dörtyüz hadis uydurmuştur. » Bu hadisin uydurulmuş olduğuna bir başka delil de hadisin; sahabenin Peygamber (s.a.s.)’le olan adetine ters düşmesidir. O (s.a.s.) Benî Hâşim’in seyyididir. Buna rağmen onun bundan hoşlanmadığını bildiklerinden, sahabe onun için ayağa kakmazdı. En hayırlı yol Muhammed (s.a.s.)’in yoludur. Bu rivâyet aynı zamanda aşağıdaki zayıf hadise de muhaliftir:

 

90. Birbirinizi tazim eder şekilde acemlerin birbirlerine kalktığı gibi sizde kalkmayın. [Ebû Dâvud, 2/346; Ahmed, 5/252; İbn Mâce, 2/431]

( لا تقوموا آما تقوم الأعاجم؛ يُعظِّم بعضهم بعضا)

Bu hadis zayıftır.

Hadisin isnadında iddirab, zaaf ve cehâlet olmak üzere üç illeti vardır.

Ama hadis mâna yönüyle sahihtir. Bu konuda gelen daha açık ve sahih bir hadiste, Enes b. Mâlik (r.a.) şöyle der:

( ما آان شخص في الدنيا أحب إليهم رؤیة من رسول الله صلى الله عليه وسلم، وآانوا لا یقومون له لم ا

یعلمون من آراهيته لذلك )

( Onlar için dünyada Allâh Resûlu (s.a.s.)’den başka, görülmesi daha sevimli bir kişi yoktu. Buna rağmen hoşlanmadığını bildiklerinden onun için ayağı kalkmazlardı. ) [el-Buhârî, el-Edebu’l-Mufred, 136; et-Tirmizî, 4/7, (sahih olduğunu söylemiştir); Ahmed, 3/132]

Eğer Nebî (s.a.s.) kendisi için kalkmayı hoş görmüyor ise, öyleyse bu kalkma işi şeytanın kışkırtmalarından kaynaklanan bir masiyettir. Dolayısıyla kendisi hakkında fitneye düşmesinden korkulan bir kişi için, bunu kerih görmesi daha evlâdır. Buna rağmen bir çok Meşayih ve diğer insanlar bu kalkmayı uygun görmüşlerdir. Sanki bu, dinde meşrû imiş gibi konu hakkında kitab ta yazmışlardır. Hayır, onların dediği gibi değildir. Hatta bazısı bu kalkmayı قوموا إلى سيدآم ( Efendinize kalkın ) hadisi ile istidlâl ederek mustehâb görür. Onlar mekrûh olan; ihtiram ve saygıdan dolayı kalkma ile, ihtiyaçtan dolayı kalkma; meselâ: karşılanması, bineğinden inmesi için yardım edilmesi gibi, ikisi arasındaki farkı gözden kaçırmışlardır. Bu hadisten murad olan da budur. Buna Ahmed’in rivâyeti delâlet eder: ( Efendinize kalkın ve onu (bineğinden) indirin ) Bu hadisin senedi hasendir. el-Hâfız el-Feth adlı eserinde hadisin senedinin kuvvetli olduğunu söyler. Bu konuda eş-Şeyh el-Kâdi İzzu’d-Din Abdurrahim b. Muhammed el-Kâhiri el- Hanefî’nin Tezkiretu’l-Enâm fi’n-Nehy Ani’l-Kıyâm adlı risalesi de vardır.

91. O kertenkele oğlu kertenkele, lanetli oğlu lanetlidir. Yâni, Mervân b. el-Hakem. [el-Hâkim, 4/479]

( هو الوزغ ابن الوزغ، الملعون ابن الملعون ؛ يعني: مروان بن الحكم )

Bu hadis uydurmadır.

el-Hâkim hadisin isnadının sahih olduğunu söyler! Bunu, ez-Zehebî reddederek şöyle der: « Hayır Allâh’a yemin olsun ki, (râvilerinden olan) Minâ’yı, Ebû Hâtim tekzib etmiştir ».

 

92. Kim zamanının imamını bilmeden ölürse, câhiliyye ölümüyle ölür.

( من مات ولم يعرف إمام زمانه؛ مات ميتة جاهلية )

Hadisin bu lafızla aslı yoktur.

Şeyhu’l-İslâm İbn Teymiyye şöyle der: « Allâh’a yemin olsun ki, Allâh Rasûlu (s.a.s.) bunu böyle söylememiştir. Bilinen, Müslim’in rivâyet ettiği hadistir:

İbn Umer Allâh Rasûlu (s.a.s.)’in şöyle söylediğini bildirir:

( من خلع یدا من طاعة؛ لقي الله یوم القيامة ولا حجة له، ومن مات وليس في عنقه بيعة؛ مات ميتة جاهلية )

( Her kim taat’tan elini çekerse, kıyâmet günü Allâh ile delilsiz karşılaşır. Kim de boynunda biat olmadan ölürse câhiliyye ölümüyle ölür.)

» Bu konuda Şeyh el-Elbânî şöyle der: « Bu hadisi bazı şii kitablarında gördüğüm gibi Kadiyâniler’in kitablarında da gördüm. Bu hadisi deccalları olan Mirza Gulam Ahmed’e iman etmenin gereğine dair delil getirirler. Bu hadis sahih olsa bile, bunda onların bu zanlarına en ufak bir işâret dahi yoktur. Bu hadisin delalet ettiği mana; müslümanların imam ittihaz ettikleri kimseye biat etmelerinin gereğidir. Müslim de ki hadiste beyan edildiği gibi, hak olan da budur. » Yukarıdaki hadisi, şia alimlerinden olan el-Kuleynî el-Usûl mine’l- Kâfî [1/377] adlı kitabına almıştır. Ancak râvileri hakkında kitablarında bir bilgi olmadığı gibi, bizlerin kitablarında da o râviler hakkında bir malumat yoktur. Buna rağmen el-Humeyni Keşfu’l-Esrar adlı kitabında şöyle der: « (yukarıdaki hadise işaret ederek) Şia ve Ehli Sünnet indinde bilinen bir hadis vardır ... »!

 

93. Ey Ali ! Sen dünya ve Ahirette benim kardeşimsin. [et-Tirmizî, 3/328; İbn Adiy, 1/59, 1/69; el-Hâkim, 3/14]

( يا علي ! أنت أخي في الدنيا والآخرة )

Nebî (s.a.s.) Medineye geldiğinde Sahabelerini birbirleriyle kardeş kılar, Ali (r.a.) gözlerinden yaş akarak gelir; « Ey Allâh’ın Resûlu Ashabını birbirine kardeş yaptın, ama beni başkasıyla kardeş yapmadın » deyince, Resûl (s.a.s.) yukarıdaki sözü söyler.

Hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Cemi b. Umeyr hakkında İbn Hibbân « Rafizidir hadis uydurur» der. İbn Numeyr ise, onun insanların en yalancısı olduğunu söyler. Dolayısıyla Şeyhu’l-İslâm İbn Teymiyye şöyle der: « Nebî (s.a.s.)’in Ali ile olan kardeşlik hadisi yalan rivâyetlerdendir. » Buna ez- Zehebî Muhtasar Minhâc es-Sunne [s. 317] adlı eserinde katılır.

 

94. Allâh Teâla gece yolculuğuna çıkartıldığımda Ali hakkında bana üç şey vahyetti; Onun müminlerin efendisi olduğu, takva sahiblerinin imamı olduğu ve abdesten dolayı beyaz alâmet taşıyanların da komutanı olduğunu. [et-Taberânî, el- Mu’cemu’s-Sagir, s.210]

( إن الله تعالى أوحى إلي في علي ثلاثة أشياء ليلة أسري بي؛ أنه سيد المؤمنين، وإمام المتقين، وقائد

الغر المحجلين )

Bu hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Mucaşi b. Amr ve İsâ b. Sevâde en-Nahaî, her ikisi de yalancıdır.

Şeyhu’l-İslâm şöyle der: « Bu hadis, hadis (ilmi) hakkında çok az bilgisi olan bir kişiye göre bile uydurmadır. Masum olan Resûl’a bunun nisbeti helal değildir. Bizler, Müslümanların efendisi, takva sahiblerinin imamı ve abdestten dolayı beyaz alâmet taşıyanların komutanı olarak ancak Peygamberimiz (s.a.s.)’i bilmekteyiz. Lafız mutlak olarak gelmiştir, hadiste « benden sonra » dememiştir.» ez-Zehebî Muhtasaru’l-Minhac [ s. 473] eserinde bu söze katılır.

 

95. Mushafa bakmak ibâdettir, çocuğun ana ve babasına bakması ibâdettir ve Ali b. Ebî Talib’e bakmak ta ibâdettir. [İbn el-Furâtî]

( النظر في المصحف عبادة، ونظر الولد إلى الوالدين عبادة، والنظر إلى علي بن أبي طالب عبادة )

Bu hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Muhammed b. Zekeriyya el-Gulâbî hadis uydurmakla bilinmektedir.

 

96. Ali iyilerin imamı, günahkarlara karşı savaşcı, ona yardım edene yardım olunur, onu terkeden de mağlub olur. [el-Hâkim, 3/129; el-Hatîb, 4/219]

( علي إمام البررة وقاتل الفجرة منصور من نصره مخذول من خذله )

Bu hadis uydurmadır.

Hakim hadisin isnadının sahih olduğunu söyler! ez-Zehebî’de şu sözüyle onu eleştirir: « Hayır Allâh’a yemin olsun ki uydurmadır. Ahmed b. Abdullâh el-Harrânî yalancıdır, bu kadar geniş ilmine rağmen ne kadar da cahilsin.» İbn Adiy de Ahmed‘in hadis uydurduğunu söyler. el-Hatib de, bu râvinin en münker rivâyeti budur der.

 

97. Kim benim mescidimde hiç kaçırmadan kırk namaz kılarsa, ona ateşten beraat ve azabtan kurtuluş yazılır. Nifaktan da uzak olur. [Ahmed, 3/155, et-Taberânî, el-Evsat, 2/23/2/5576]

( من صلى في مسجدي أربعين صلاة لا يفوته صلاة؛ آتبت له براءة من النار، ونجاة من العذاب،

وبرىء من النفاق )

Bu hadis münkerdir.

Râvilerinden olan Nubeyt b. Umer ancak bu hadiste bilinir. İbn Hibbân kendine has olan mechulleri tevsîk kaidesine göre bu râviyi es-Sikât [5/483] adlı kitabında zikreder. Bu da zaten el-Heysemî’nin el-Mecma’uz- Zevâid[4/8 ] da dayanağıdır. Hadisin akabinde şöyle demiştir: « Ahmed ve et- Taberânî el-Evsat ta rivâyet etmiştir râvileri (sikât) güvenilirdir.»! Benzer hataya el- Münzirî de et-Tergîb’te düşmüştür.

Bu hadisi zayıf kılan bir başka etkende; birbirini takviye eden iki değişik yol ve lafızla gelmesidir. Bu sahih hadisin lafzı şöyledir:

( من صلى لله أربعين یوما في جماعة؛ یدرك التكبيرة الأولى؛ آتبت له براءتان: براءة من النار، وبراءة من

النفاق )

( Kim cemaatla ilk tekbire yetişerek Allâh için kırk gün namaz kılarsa, onun için iki kurtuluş yazılır; ateşten kurtuluş ve nifak’tan kurtuluş ) [et-Tirmizî, 2/7; İbn el-A’râbî, el-Mu’cem, 2/116 K; İbn Adiy, el-Kâmil, 1/116, 2/103 K; el- Beyhakî, eş-Şuab, 3/61/2872.]

Hadis bu lafızla yukarıdaki hadisle aynı değildir. Bu daha kuvvetlidir. Dolayısıyla yukarıdaki hadisin zayıflığı ve münkerliği kesinleşmiş olur.

 

98. Ümmetimin hayırlıları âlimleridir, âlimlerin hayırlıları rahmetli olanlardır. Gerçekten Allâh cahilin bir günahını affetmeden önce âlimin kırk günahını affeder. Rahmetli olan âlim kıyâmet günü gelir, kutub yıldızının aydınlattığı gibi onun nuru aydınlatmış olarak doğu ile batı arasında gidip gelir. [ Ebû Nuaym, el-Hilye, 8/188; el-Hatîb, et-Tarîh, 1/237-238]

( خيار أمتي علماؤها، وخيار علمائها رحماؤها، ألا وإن الله يغفر للعالم أربعين ذنبا قبل أن يغفر

للجاهل ذنبا واحدا، ألا وإن العالم الرحيم يجيء يوم القيامة وإن نوره قد أضاء يمشي فيه بين المشرق

والمغرب؛ آما يضيء الكوآب الدري )

Bu rivâyet batıldır.

Râvilerinden olan Muhammed b. İshâk es-Sülemî hakkında ez-Zehebî şöyle der: « Bu kişide cehâlet vardır ve bâtıl bir haberle gelmiştir.»

Ez-Zehebî, el-Askalânî ve es-Suyûtî gibi üç hafız bu hadisin batıllığı üzerine ittifak etmişlerdir. Buna rağmen es-Suyutî kendisi ile çelişerek rivâyeti el-Camiu’s- Sagir’adlı eserine almıştır!

 

99. Kur’an taşıyıçısı (hafızı) İslâm bayrağının taşıyıcısıdır, kim ona ikramda bulunursa, Allâh’a ikrâm etmiştir. Kim de onu aşağılarsa Allâh ona lanet etsin. [Ed-Deylemî, el-Müsned, 2/88]

( حامل القرآن حامل راية الإسلام ، من أآرمه ؛ فقد أآرم الله ، ومن أهانه ؛ فعليه لعنة الله )

Bu hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Muhammed b. Yunus el-Kudeymî hakkında es-Suyûtî [ez-Zeyl, s. 23, n. 116] « itham olunmuştur » der. Buna rağmen rivâyeti el-Camiu’s-Sagir’e alır! el-Münâvî eserin şerhinde es-Suyûtî’yi tenkid ederek « el-Kudeymî hadis uydurur » der.

 

100. Dünyanın etrafını fethetmek sizlere nasib kılınacak ve Kazvin denilen belde siz’e fethedilecektir. Kim o beldede kırk gün veya kırk gece ribât eder (yâni düşmana karşı bekler ) ise o kimse için cennet’te üstünde yeşil bir zeberced taşı bulunan altından yapılmış bir sütün üzerine kurulu ve kırmızı yakut taşlarından yapılan bir kubbe vardır. O kubbenin altından yapılmış yetmiş bin kapı kanadı bulunur. Her kapı kanadının başında Hurul-İyn denilen bir zevce vardır. [İbn Mâce, 2/179; er-Râfii, Ahbâr el-Kazvîn, 1/6-7]

( ستفتح عليكم الآفاق ، وستفتح عليكم مدينة يقال لها : (قزوين) من رابط فيها أربعين يوما أو أربعين

ليلة ؛ آان له في الجنة عمود من ذهب ، عليه زبرجدة خضراء ، عليها قبة من ياقوتة حمراء ، لها

سبعون ألف مصراع من ذهب ، على آل مصراع زوجة من الحور العين )

Bu hadis uydurmadır.

Rivâyeti el-Mevdûât adlı kitabın da zikreden İbnu’l-Cevzî şöyle der: « Uydurmadır; (râvilerinden olan) Davûd b. Muhber hadis uydurur, ithâm olunan odur. (Diğer bir râvi olan) er-Rabî de zayıftır. Yezîd ise, terkedilmiştir.» [2/55] ez-Zehebî bu konuda şöyle der: « İbn Mâce Sünen’ine bu uydurma hadisi koyarak itibârını zedelemiştir. »

 

 

 

101. Kul, ailesine sefere çıkacağı esnada yanlarında kılacağı iki rek’attan daha hayırlı bir şey bırakmamıştır. [ İbn Ebî Şeybe, el-Musannaf, 1/105/1]

( ما خلف عبد على أهله أفضل من رآعتين يرآعهما عندهم حين يريد سفرا )

Hadis zayıftır.

Râvilerinden olan el-Mut’im el-Mikdâm, İbn Hacer’in de ifade ettiği gibi, kendisinin herhangi bir sahabeden hadis işittiği sabit olmamış ve mürsel rivâyetlerde bulunmuştur, Mucahid ve el-Hasen el-Basrî gibi rivâyetlerinin geneli tabiindendir. Senedi ya mu’dal [Senedden sahabeye varıncaya kadar iki veya daha fazla râvinin birbiri ardınca düştüğü hadise denir. Hadis Terimleri sözlüğü, s.246] ya da mürseldir [Tâbi’inden birinin, isnadında sahabiyi atlayıp Peygamber (s.a.s.) buyurdu ki, veya şunu yaptı gibi benzeri ifadelerle isnadını Peygamber (s.a.s.)’e ulaştırarak ondan rivâyette bulunmasına denir. A.g.e. s.164].

en-Nevevî, hadisi delil olarak getirerek sefere çıkacak olanın iki rek’at kılmasını mustahab görür. Ancak bu düşünülmesi gereken bir meseledir. Çünkü bir amelin müstehab kılınması şer’i hüküm olup, zayıf hadis ile istidlâli caiz değildir. Zayıf hadis, mercûh olan zan ifâde eder. Hiç bir şer’i hüküm onunla sabit olmaz. Böyle bir namaz şekli Nebî (s.a.s.)’den gelmediği gibi, asıl ondan gelen; sefer dönüşünde kılınan namazdır ki, sünnet olan da budur. en-Nevevî (r.a) daha da garib davranarak şöyle der:

لإيلاف قريش suresini okuması müstahabtır, İmam Ebu’l-Hasen el-Kazvînî bunun her türlü kötülükten emân olduğunu söylemiştir. »! Bu yanlız iddia olup, delilsiz olarak dinde hüküm koymaktır. Her türlü kötülükten emin olduğu bilgisi ona nasıl ulaşmıştır?! İşte Kur’an ve Sünnette varid olmayan böyle görüşler Allâh’ın dinini koruma sözü olmasa, dinin tebdil ve tagyirine sebeb olmaktadır. Allâh, Huzeyfe b. Yemâni’den razı olsun , o şöyle der : « Allâh Rasûlu (s.a.s.)’in ashabının ibâdet etmediği ibâdetle sizde ibâdet etmeyin.» İbn Mes’ud (r.a.)’da şöyle der: « Tâbi olunuz, bid’at ihdâs etmeyiniz. Tüm ihtiyaçlarınız karşılandı. Üzerinize düşen eski hâle yapışmanızdır. »

 

 

102. Helâl ile harâm birleştiğinde ; harâm gâlib gelir.

( ما اجتمع الحلال والحرام ؛ إلا غلب الحرام )

Bu hadisin aslı yoktur.

Bunu bu şekilde ifade eden el-Irâkî’ye [Tahrîcu’l-Minhâc] el-Munâvî’de[Feyzu’l-Kadir]katılır. Bu hadis, kişinin zinadan olan kızıyla nikahının haramlılığı hususunda delil olarak getirilmiştir. Bu Hanefilerin görüşüdür. Tahkik yönüyle râcih olan bu görüş olmasına rağmen, böyle batıl bir hadisle istidlâl câiz değildir. Dolayısıyla bu görüşe muhalif olanlar da başka bir hadisle karşılık vermişlerdir, o da:

 

103. Harâm (olan şey), (başka bir şeyi) haram kılmaz, asıl harâm kılan helâl evlenme ile olandır. [ et-Taberânî, el-Evsat, 1/173/2; İbn Adiy, el-Kâmil, 2/287; İbn Hibbân, ed-Duafâ, 2/99]

( لا يُحَرِّمُ الحرامُ، إنما يُحَرِّمُ ما آانَ بنكاحٍ حلالٍ )

Bu hadis batıldır. Rivâyetin baş kısmı şöyledir: (Rasûl (s.a.s.)’e haramda bir kadının peşinde giden (zinâ eden ) adam, kadının kızıyla evlenebilir mi veya haramda kızın peşinden giden ( zinâ eden ), annesiyle evlenebilir mi? Diye sorulunca, yukarıdaki sözü söyler... ) Râvilerinden olan Osman b. Abdurrahman yalancıdır. İbn Hibbân onun sikât (güvenilir) râvilerden uydurma rivâyetlerde bulunduğunu söyler. İbn Maîn de yalancı olduğunu ifade eder. Ondan rivâyette bulunan el-Mugîre b. İsmâil de mechûldur. Bu hadisi de Şafiler ve diğerleri, kişinin zinadan olan kızıyla evlenmesinin caiz olduğuna dair delil getirirler. Rivâyet sahih olmadığına göre bu, delil değildir. Selef bu meselede ihtilafta olup, her iki tarafında elinde konuyla ilgili bir nas yoktur. Araştırma ve inceleme bunun haramlılığını karar kılmaktadır. Bu da Ahmed ve diğerlerinin mezhebi olup, Şeyhu’l-İslâm’ın tercihidir. [el-İhtiyârât, 123-124]

 

104. Cuma günü camilerin kapısında, Allâh’ın muvekkel melekleri vardır. Bunlar beyaz sarıklılar için istiğfarda bulunurlar.

( إن لله ملائكة موآلين بأبواب الجوامع يوم الجمعة ، يستغفرون لأصحاب العمائم البيض )

Bu hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Yahyâ b. Şebîb el-Yemânî bâtıl hadisler rivâyet eder. Bunu bu şekilde ifade eden İbnu’l-Cevzî’ye [el-Mevdûât, 2/106] es-Suyûtî [el-La’il-Masnu’a, 2/27] ve İbn Arrâk[Tenzîhu’ş-Şerî’a, 2/237] ta katılır. Sarığın fazileti hakkında Nebî (s.a.s.)’in giymesinden başka hiç bir sahih hadis gelmemiştir.

 

105. Hendek günü Ali b. Ebî Talib’in Amr b. Abd Ved ile olan mubârezesi, kıyamet gününe kadar ümmetimin amellerinden daha faziletlidir. [el-Hâkim, el-Müstedrek, 3/32]

( لمبارزة علي بن أبي طالب لعمرو بن عبد ودٍّ يوم الخندق أفضل من أعمال أمتي إلى يوم القيامة )

Bu hadis yalandır.

Hadis’i tahriç eden el-Hâkim rivâyetin hükmü hakkında sukût eder, bunun üzerine ez-Zehebî Telhîsu’l-Müstedrek’te şöyle der: « Bunu iftira eden Rafiziyi Allâh rezil kılsın. » Bu rivâyetin illeti Ahmed b. İsâ el-Haşşab adlı râvidir. Çünkü yalancı birisidir. Ali (r.a.)’nun Amr b. Ved ile olan mubarezesi ve onu öldürmesi olayı siyer kitablarında meşhûrdur. Olayın sahih ve müsned bir tarîk’i yoktur, mürsel ve mu’dal rivâyetle

 

 kadınlara itaat pişmanlıktır,  hadis,  UYDURMA HADİS KİTAPLARI,  dünyanın ömrü ile ilgili hadisler,  uydurma hadisler kitabı indir,  keşfül hafa indir,  ebu hureyre uydurma hadisler,  mevzu hadis kitapları,  cibril hadisi uydurma,  uydurma hadisler kitab,  beyhaki hadis kitabı,  hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalış hadismidir,  hz muhammed olmasaydı kainatı yaratmazdım,  nasbur-râye,  hadis ile ilgili resimler bul,  mevzu hadisler kitap

Bu Konu için Etiketler

abdulhak, abdulhakem izzetli, aracailik, araci, bediuzzaman, bidat, cihad, dinde, dinde rabita, dogdu, fecr, fecri, gayb, gaybdan haber, görüldü, hadis, hadisler, hadİsler, haram, islam, istigase, kitap, kÜfÜr, kurutan, maske, mevzu, nurcu, nurlarda, nursi, peygamber, rabita, rabitanin, rasulullah, rasulullahi, ribat, risale, risalei, sadik, sair, seyh, seyhe, seyhe rabita, sirk, sirk islemek, sirk isleyen, sirk kosan, sirk kosmak, sÖzler, tagut, tarikat, tasavvuf, tasavvuf ve islam, tasavvufÇu, tasavvufta islam var mi, tasavvufta rabita, tasavvufta sirk, tevessÜl, tevhid, tezat, uydurma, vesile, yalan, yanlislik, yanlisliklar, yazdirildi, yüzü, zayif 

106. Nebî (s.a.s.) oruçlu olduğu halde, gündüzün sonunda misvak kullanırdı. [ İbn Hibbân, ed-Duafâ, 1/144]

( آان يستاك آخر النهار وهو صائم )

Bu hadis bâtıldır.

İbn Hibbân hadisin illetinin Ahmed b. Abdullah Meysere olduğunu şöyle ifâde eder: « Meysere ile ihticâc edilmez, hadisin Nebi (s.a.s.)’e kadar ref edilmesi batıldır. Sahih olan, bunun İbn Umer’in fiili olduğudur. » ez-Zeylai bu görüşe Nasbu’r-Râye [2/460] adlı kitabında katılır. Nebî (s.a.s.)’in umum ifâde eden, oruçlu kişinin istediği vakitte, ister gündüzün evveli, isterse sonunda misvak kullanmasının meşrû olduğuna dair bu konuda aşağıdaki sahih hadisi yeterlidir:

( لولا أن أشق على أمتي ؛ لأمرتهم بالسواك عن آل صلاة )

(Ümmetime zorluk vermeyeceğini bilseydim ; her namazdan önce onlara misvağı emrederdim) [Buhârî ve Müslim.]

 

107. Allâh’a en sevgili isim ler kendisiyle ibâdet olunan (isimlerdir) [et-Taberânî, Mu’cemu’l-Kebîr, 3/59/2, el-Evsat, 1/40/1/685]

( أحب الأسماء إلى الله ما تُعُبِّدَ به )

Bu hadis uydurmadır.

İbn Mes’ud kanalıyla gelen bu rivâyetin tamamı şöyledir: (Allâh Rasûlu (s.a.s.) kişinin kölesini veya çocuğunu Hâris, Murre, Velîd, Hakem, Eba’l-Hakem, Eflah, Necîh veya Yesâr olarak isimlendirmesini yasaklamıştır. Sonra da şöyle demiştir: « Allâh’a en sevgili isimler kendisiyle ibâdet olunan (isimlerdir). İsimlerin en sadık olanı da Hemmâm dır ») İbn Maîn ve ed-Dârekutnî râvilerinden olan Muhammed b. Muhsan el-Ukkâşî’nin hadis uydurduğunu söylemişlerdir.

 

108. Allâh’a en sevgili isimler (kendisiyle) ibâdet olunan ve hamdedilendir.

( أحب الأسماء إلى الله ما عُبِّدَ وما حُمِّدَ )

Bu hadisin aslı yoktur. es-Suyûtî [Keşfu’l-Hafâ, 1/390, 51] ve diğer ilim ehli bunu bu şekilde beyan etmişlerdir. el-Münzirî bu rivâyeti, et-Tergîb [3/85] adlı kitabında Müslim, Ebû Dâvud, et- Tirmizî ve İbn Mâce’ye nisbet ederek fâhiş bir hataya düşmüştür. Konuyla ilgili gelen sahih bir rivâyette Nebî (s.a.s.) şöyle buyurur:

( أحب الأسماء إلى الله عبد الله وعبد الرحمن )

( Allâh’a en sevgili isimler; Abdullâh ve Abdurrahmân’dır ) [Müslim, 6/169; Ebû Dâvud, 2/307; et-Tirmizî, 4/29; İbn Mâce, 2/404]

İbn Hazm, Abdu’l-Uzza ve Abdu’l-Kabe gibi Allâh’tan başkasına ibâdeti içeren isimlerin haramlılığı konusunda ilim ehlinin ittifakını nakleder. İbn Kayyım’da Tuhfetu’l- Mevdud’ta [S.37] buna katılır. Dolayısıyla Abdu’ali ve Abdu’l-Hüseyn gibi Şî’a indinde kullanılan böyle isimlerle adlandırmak da helâl değildir. Yine Ehlî Sünnet’ten bazı câhillerin yaptığı gibi; Abdu’n-Nebî veya Abdu’r-Rasûl olarak adlandırmalarıda helâl değildir.

 

109. Kim aşık olurda, gizler ve namuslu kalırsa öldüğünde şehid olarak ölmüştür. [ İbn Hibbân, el-Mecruhîn, 1/349; el-Hatîb, et-Târîh, 5/106; İbn Asâkir, Tarîh Dımaşk, 12/263/2]

( من عَشِقَ ، وآَتَمَ ، وعَفَّ ، فماتَ ؛ فهو شهيدٌ )

Bu hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Suveyd b. Saîd el-Hadesânî ve Ebu Yahyâ her ikisi de zayıftır. İbn Mulakkan şöyle der: « İmamlar bu hadisin illetinin Suveyd olduğunu söylerler. İbn Adiy, el-Hâkim, el-Beyhakî, İbn Tâhir ve başkaları bu hadisin Suveyd b. Saîd’in münker rivayetlerinden olduğunu belirtirler. Yahya b. Maîn ise şöyle der: Eğer benim atım ve okum olsaydı onunla savaş ederdim.» [el-Hulâsa, 2/54] Bu hadis, sened yönüyle zayıf olup, İbn Kayyım tarafından mana yönüyle reddedilmiş ve uydurma olduğuna hükmetmiştir. Zâdu’l-Meâd adlı kitabın da şöyle der: « Allah Rasûlü üzerine uydurulan hadise aldanma ( hadisi iki yoldan zikrederek devam eder ), çünkü bu hadis Rasulullâh (s.a.s.) ait olduğu sahih değildir. Onun sözü olması mümkün değildir. Çünkü şehitlik Allâh katında yüksek bir derecedir, sıddîklerin derecesine yakındır. Şehidlik için amel ve şartlar vardır. Bunlar onun gerçekleşme şartıdır. Bu şartlar iki çeşittir: Genel ve özel. Özel olan , Allâh yolunda şehitliktir.

Genel olan ise, Sahih’te zikredilen beş tanesidir ki, aşk bunlar arasında yoktur. (Allâh’a olan) sevgide şirk (ortak koşma), kalbteki Allâh sevgisini boşaltmak, kalbi, ruhu ve sevgiyi başkasına bağışlamak demek olan aşk, nasıl şehitliğe ulaştıran bir şey olabilir? Bu imkansızdır. Çünkü görüntü aşkının kalbi bozması, her türlü bozmanın üstündedir, hatta ruhu sarhoş eden, Allâh’ı anmaktan ve sevmekten, O’na yakararak lezzet almaktan ve O’na yakın olmaktan alıkoyan, kalbin başkasına tapınmasını gerektiren bir ruh şarabıdır. Çünkü aşığın kalbi, sevdiğine kulluk eder, hatta aşk kulluğun özüdür. Zira kulluk, boyun eğmenin en yücesi, sevgi, tevazu ve yüceltmedir. Kalbin Allâh’tan başkasına kulluğu, seçkin muvahhidlerin ve evliya’nın derecesine nasıl ulaştırabilir?! Bu hadisin isnadı güneş gibi olsaydı bile, galat ve vehim olurdu. Çünkü Rasulullâh (s.a.s.)’den rivâyet edilen hiç bir sahih hadiste aşk sözü geçmemiştir.

Sonra aşkın helâl olanı var, haram olanı vardır. Böyle olunca Rasul (s.a.s.)’in, aşkını gizleyen ve namuslu kalan, her aşığın şehid olduğuna hükmettiği nasıl düşünülebilir? Başka birinin karısına aşık olanın, merdân ve zanilere aşık olanın aşkıyla şehidler derecesine ulaştığını nasıl söyleyebilirsin? Bu, Rasulullâh (s.a.s.)’in dininden zarureten bilinene aykırıdır. Ayrıca aşk, Yüce Allâh’ın şer’an ve kaderen ilaç verdiği hastalıklardan biridir. Aşkın tedavisinin, şayet haram bir aşksa vâcib ve ayrıca müstehab olanı vardır.

Rasulullâh (s.a.s.)’in kendilerinin şehid olacağını belirttiği hastalık ve afetleri incelediğinde; bunların tâun, karın ağrısı, delilik, yanma, boğularak, ve hamile olarak ölmek gibi tedavisi olmayan hastalıklar olduğunu görürsün. Çünkü bunlar, kulun bir rolü olmayan ve ilacı da bulunmayan Allâh’ın verdiği âfetlerdir. Sebebleri haram değildir. Ayrıca bunlar dolayısıyla, aşkın ortaya çıkardığı kalbin bozulması ve Allâh’tan başkasına tapınması gibi sonuçlar doğmaz. Bu hadisin Rasulullâh (s.a.s.)’e nisbetinin ibtâl konusunda bu açıklama yetmezse, bunu ve illetlerini bilen hadis âlimlerine uyman gerekir. Çünkü, hiçbir hadis imamının bu hadisi, sahih hatta hasen gördüğü bilinmemekte. Bununda ötesinde ( senedde ki ravilerden olan ) Suveyd’i münker görmüşler, onu büyük bir cürüm işlemekle itham etmişler. Bu hadisi rivayet etmesi sebebiyle bazı muhaddisler onunla şavaşı helâl görmüşlerdir.» [Zâdu’l-Meâd, 3/305-307]

Sözün özü bu hadisin isnadı zayıf metni de uydurmadır. Allâh en doğrusunu bilir.

 

110. İlim Çin’de olsa bile taleb ediniz. [İbn Adiy, 2/207; Ebû Nuaym, Ahbâr Asbahân, 2/106; el-Hatîb, et-Târîh, 9/364; İbn Abdu’l- Berr, Câmiu Beyâni’l-İlm, 1/7-8]

( اطلبوا العلم ولو بالصين )

Bu hadis batıldır.

Râvilerinden olan Ebû Atike Turayf b. Süleyman’ın hadisi metrûktur. Bu rivâyeti İbnu’l-Cevzî Mevduâtın da zikrederek İbn Hibban’ın bu rivayet hakkında bâtıl ve aslı olmadığına dair sözünü nakleder. es-Sehâvî el-Makâsıd ta bu hükme katılır.

Ancak yukarıdaki rivâyete ilave olarak zikredilen;

( فإن طلب العلم فریضة على آل مسلم )

( Muhakkak ilmin talebi her müslümana farzdır) Ziyadeliği hakkında el-Albânî yirmiye yakın tarîk (yol) bulduğunu dolayısıyla hasen hükmünü verdiğini belirtir.

 

111. Sünnetten olan, kişinin bir teyemmümle bir namaz kılmasıdır. Sonra diğer namaz için tekrar teyemmüm yapar. [et-Taberânî, 3/107/2; ed-Dârekutnî, s.68]

( من السنة أن لا يصلي الرجل بالتيمم إلا صلاة واحدة، ثم يتيمم للصلاة الأخرى )

Bu hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan el-Hasen b. Ammâra’nın hadis uydurduğunu Şube, İbnu’l- Medînî ve Ahmed b. Hanbel belirtirler.

Dolayısıyla İbn Hazm’ın el-Muhalla [2/132] adlı eserinde de ifade ettiği gibi; teyemmüm alan kişi, teyemmümü hades ile veya suyun bulunmasıysa bozulmadığı sürece istediği kadar farz ve nafile namaz kılabilir.

 

117. Ey Mekke ehli! Mekke den Usfân’a, yâni dört berîd mesafesinden aşağıya namazı kısaltmayın. [et-Taberânî, el-Mu’cemu’l-Kebîr, 3/112/1; ed-Dârekutnî, Sünen, s.148]

( يأهل مكة! لا تقصروا الصلاة في أدنى من أربعة بُرُدٍ من مكة إلى عُسفانَ )

Bu hadis Uydurmadır.

Râvilerinden olan Abdulvahhâb b. Mucâhid, el-Hâkim’in de ifâde ettiği gibi uydurma hadisler rivâyet etmiştir. Diğer bir râvi olan İsmail b. Ayyaş Şamlılar dışındaki rivâyetinde zayıftır. Burada ise Hicazlı olan Abdulvahhâb b. Mucâhidten rivâyette bulunmuştur. Hadis alimlerinin ittifakına göre, Nebî (s.a.s.) Haccetu’l-Vedâ esnasında Arafat, müzdelife ve Minâ da namazı kısaltırdı. Ondan sonra gelen Ebu Bekr ve Ömer de aynı şekilde kısaltarak kılmışlardır. Mekke ehli onların arkasında namaz kılarlardı, ama hiç bir zaman Mekke ehlinin, namazı tam kılmalarını emretmemişlerdir. Bu da bunun sefer olduğuna delildir. Mekke ile Arafat arası bir berîdtir. Ayak ve deve ile yarım gündür.

Hak olan odur ki, sefer’in lugat ve şeriat’ta bir sınırı yoktur. Bunda ki merci örftür. İnsanların örfüne göre sefer sayılan seferdir. İşte Şari’nin hükme bağladığı sefer budur. Bu önemli konuyla ilgili araştırmayı ibn Teymiyye’nin Ahkâmu’s-Sefer adlı risâlesinde bulabilirsin.

 

118. Bu ümmet camilerine, Hristiyanlar gibi mihrablar edinmedikçe hayırda olmaya devam eder. [İbn Ebî Şeybe, el-Musannaf, 1/107/1]

( لا تزال هذه الأمة بخير ما لم يتخذوا في مساجدهم مذابح آمذابح النصارى )

Bu hadis zayıftır.

Hadisin iki illeti vardır.

İlki: Ravilerinden olan Musa el-Cühenî, tabii’nin etbalarındandır. Bu rivâyette hem tabiini hem de sahabeyi atlayarak direk Rasul (s.a.s.)’den rivâyet etmiştir. Dolayısıyla burada iki ravinin düşmesi manasına gelen İ’dâl sözkonusudur.

İkincisi: Râvilerinden olan Ebî İsrâîl zayıftır.

es-Suyûtî İ’lâmu’l-Erîb Bihudûsî Bid’ati’l-Mehârîb [S. 30.] adlı kitabın da ve eş-Şeyh Alî el-Kârî de Mirkât el-Mefâtîh[1/473] de camilerdeki mihrabların bid’at olduğunu güçlü bir şekilde ifade etmişlerdir. el-Bezzâr İbn Mes’ud’un Mihrabta namaz kılmayı kerih gördüğünü ve İbn Mes’ud’un; « Mihrablar kiliselerde vardı, onun için Ehlî Kitab’a benzemeyin» [Keşfu’l-Estâr,1/210/416] , dediğini rivâyet etmiştir. İbn Ebî Şeybe, Sâlim b. Ebî el-Cad’dan sahih isnadla şöyle rivâyet eder:

( لا تتخذوا المذابح في المساجد )

( Camilerde mihrablar edinmeyin ) Sonra da Musa b. Ubeyde’den yine sahih bir senedle şöyle rivâyet eder: ( Ebu Zer’in mescidini gördüm, ama içinde mihrab görmedim ) Mihrab’ın kerâhiyetine dair seleften bir çok eser gelmiştir. Mihrab Nebî (s.a.s.)’in Mescidin de vardı diyenlerin istidlâl ettikleri hadis Vâil b. Hucr’dan şu lafızla gelir:

 

119. (Rasûl (s.a.s.) camiye kalktığında bende oradaydım, sonra da mihraba [ mihrabın yerine ] girdi ... ) [el-Beyhakî, 2/30, el-Bezzâr, Zevâid, 268, et-Taberânî, el-Kebîr, 22/49/118 ]

( حضرت رسول الله صلى الله عليه وسلم حين نهض إلى المسجد، فدخل المحراب [ يعني : موضع

المحراب ] ... )

Hadis zayıftır.

Hadisin üç tane illeti vardır, Muhammed b. Hucr, Saîd b. Abdu’l-Cebbâr ve Umm Abdu’l-Cebbâr.

Muhakkak maslahatlar var diyerek, kıbleye delâlet etmesi gibi, mihrablar hakkında bu delili güzel gören el-Kevseri ve benzerlerinin bu zayıf delillerine değişik yönlerden cevap verilebilir.

- Camilerin çoğunda minareler vardır. İşte minareler bu maslahatı tamamen yerine getirir. Dolayısıyla mihrablarada ihtiyaç kalmaz. Eğer insaf etseler Avamın rızası için ve onların üzerinde oldukları bu amelin bekâsı için yeni özürler bulmaya çalışmazlar.

- İhtiyaç ve maslahat dolayısıyla şeriat kılınan, maslahatın iktizası halinde durması gerekir. Bu aşılmaz. Camideki mihrabtan kasıt kıble cihetine delâlet etmesi ise, bu duvara açılacak olan bir çukur ile gerçekleşir. Bizler ise, bir çok camide büyük, geniş ve imamın içinde kaybolduğu mihrablar görüyoruz. Bir de bu mihrablar, namaz kılanları oyalayan namazda huşu ve fikrini toplamadan çeviren süsler ve nakışların yeri olmuş. Bu ise kat’i surette yasaklanmıştır.

- Mihrablar Hristiyanların kiliselerindeki adetlerinden olduğu sabitleşirse, mihrablardan tamamen sarfı nazar etmek gerekir. İttifak edilecek başka bir şey ile değiştirilir. Mesela, imamın önüne bir direk (sütun) konur. Çünkü sünnette bunun aslı vardır.

et-Taberânî’nin hasen bir senedle rivâyetinde, Cabir b. Usâme el-Cühenî şöyle der:

( لقيت النبي صلى الله عليه وسلم في أصحابه في السوق، فسألت أصحاب رسول الله صلى الله عليه وسلم: أین

یرید؟ قالوا: یخط لقومك مسجدا. فرجعت، فإذا قوم قيام، فقلت: ما لكم؟ قالوا؟ خط لنا رسول الله صلى الله عليه وسلم

مسجد، وغرز في القبلة خشبة أقامها فيها )

(Nebî (s.a.s.)’le pazarda sahabeleri arasındayken karşılaştım. Rasûl (s.a.s.)’in ashabına nereye gittiğini sordum. Dediler ki: Kavmin için bir mescid çizecek. Döndüğümde onları ayakta gördüm. Dedim ki: Ne oluyor size. Onlar da: Rasûlullâh (s.a.s.) bizlere mescid çizdi. Kıble cihetine odun sapladı, dediler )

Sözün özü, Mescidte mihrab itthaz edinme bid’attır. Madem ki rasûl (s.a.s.)’in şeriat kıldığı az masraflı ve süsten uzak başka bir şey kolaylıkla bunun yerine geçebilmekte, dolayısıyla bunun mürsel maslahatlardan kılınmasına dair bir sebebte yoktur.

 

120. Biriniz bir taşa inanç beslese, ona faydası olur.

( لو اعتقد أحدآم بحجر لنفعه )

Bu hadis uydurmadır.

eş-Şeyh Aliyyu’l-Kârî şöyle der: « İbn Kayyım; ‘Bu söz taşlar hakkında hüsnü zanda bulunan putlara tapanların sözlerindendir’ der. İbn Hacer el-Askalânî de aslının olmadığını ifade eder. » [Mevdûât, s. 66]

İbn Teymiyye de yalan olduğunu söyler.

121. Kişiye fazilet ihtiva eden bir şey Allâh’tan ulaştığında, bunu iman ederek ve sevabını da Allâh’tan umarak alırsa, velev ki o şey doğru

olmasa bile, Allâh kişiye onu verir. [ Ebu Muhammed el-Hallâl, Fadlu Receb, 15/1/2; el-Hatîb, 8/281]

(من بلغه عن الله شيء فيه فضيلة فأخذ به إيمانا به ورجاء ثوابه أعطاه الله ذلك، وإن لم يكن آذلك)

 

Bu hadis uydurmadır:

İbnu’l-Cevzî bu hadis hakkında « sahih değildir, (râvilerinden olan) Ebû Recâ yalancıdır » [Mevdûât, 1/214] der.

es-Suyûtî İbnu’l-Cevzî’ye bunda katılır, ancak akabinde senedinde itham olunan bir ravînin olduğu başka bir hadis getirir! Sonra da Hamza b. Abdu’l-Mecîd adlı kişiden şu kıssayı aktarır:

Özetle, bu kişi Nebi (s.a.s.)’i rüyasında görmüş ve bu hadisin hükmünü sormuştur. O da: « Bu bendendir, bunu ben söyledim » demiştir.

İlim ehlinin karar kıldığı gibi rüya ile şer’i bir hüküm isbat edeilmez. Nebevî hadisin isbat edilmemesi daha evladır. Çünkü hadis, hükümlerin Kur’andan sonra ki temelidir. Hadisin birden fazla yolu olmasına rağmen, hüccet teşkil etmez. Çünkü bu yolların her biri diğerinden daha da zayıftır. Dolayısıyla İbnu’l-Cevzî’nin bu rivâyeti Mevdûât’ın da zikretmesi isabetlidir. İbnu Hacer de bu rivâyetin aslı olmadığını söyler. eş-Şevkânî de buna muvafakat gösterir.

Bu uydurma hadisin kötü eserlerinden birisi de; hadis ilim ehline göre sahih olsun, zayıf olsun veya uydurma olsun, her türlü hadisle sevabını arzulayarak amel etmeyi ilham etmekte. Bunun sonucu olarakta; müslümanların çoğu alimleriyle, hatibleriyle, öğretmenleriyle hadisin rivâyetinde ve bununla amel etmekte ihmalkar davranmışlardır. Bunda da, girişte beyan ettiğimiz gibi, Rasûl (s.a.s.)’den ancak sahihliği sabit olduktan sonra rivâyette edilebileceğine dair gelen sahih hadislere tam bir muhalefet söz konusudur. Sanki bu hadis, fadâilu’l-A’ma’l da zayıf hadisle amel edilir cevazını verenlerin dayanağı olmuş. Bizler bu görüşü paylaşmıyoruz. Hadis sabit olduktan sonra onunla amel etmek caizdir. Bu ise muhakkik alimlerin mezhebi olup, zayıf hadisle fadâilu’l- A’mal’da amel edilir diyenler bunu bazı şartlarla sınırlandırmışlardır.

Bunlardan birisi; Bu hadisle amel edenin bunun zayıf olduğuna inanması gerekir.

Bir diğeri; Bunu yaymaması gerekir. Ta ki insan zayıf hadisle amel etmesin. Şeriat olmayan şeyi şeriat kılmasın.

Bazı cahiller bunu görüpte bunun sahih bir hadis olduğunu zannetmesini İbn Hacer el-Askalânî Tebyînu’l-Aceb Bimâ Verede Fi Fadli Receb (s.3-4) adlı kitabında konuyu açıklayarak şöyle der: « Üstâz İbn Abdusselâm ve diğer alimler yukarıdaki manaya gelen açıklamalarda bulunmuşlardır.

Kişi Rasûl (s.a.s.)’in şu sözünün kapsamına girmekten sakınsın: ( من حدث عني بحدیث یرى أنه آذب فهو أحد الكاذبين )

( Kim benden bir hadis rivâyet eder ve o hadisin yalan olduğunu görürse, o kişi iki yalancıdan birisidir )

(Rivâyet edenin hâli) böyleyse bununla amel edenin durumu nedir. Hükümlerle ilgili hadisler olsun veya fadâille ilgili hadisler olsun, amel yönüyle ikisi arasında bir fark yoktur, çünkü hepsi şeriattır.»

Hiç şüphesiz bu şartlar ile amel, yukarıdaki uydurma hadise taban tabana zıttır. Yukarıdaki uydurma hadisle hemen hemen aynı manada birkaç rivâyet daha vardır, ama hepside uydurmadır.

 

122. Zimmi’nin diyeti Müslüman’ın diyetidir. [et-Taberânî, el-Evsat, 1/45-46/780; ed-Dârekutnî, Sünen, s.343,349; el-Beyhakî, 8/102 ]

( دية ذمي دية مسلم )

Bu hadis münkerdir.

Râvilerinden olan Ebû Kerez el-Kuraşi terkedilmiştir. Dolayısıyla ed-Dârekutnî hadisin zayıf olduğunu söyler. ez-Zehebî de bu hadisin yukarıdaki râvi’nin en münker rivâyetlerinden olduğunu beyan eder.

Hadisin birden fazla yolu vardır ancak hiç biri şiddetli illetlerden hâli değildir. Aynı zamanda bu zayıf hadis, Nebî (s.a.s.)’den gelen aşağıdaki sahih hadise muhaliftir. ( إن عقل أهل الكتابين نصف عقل المسلمين، وهم اليهود والنصارى )

( Kitab Ehlî olan Yahudî ve Hristiyanların diyeti Müslümanların diyetinin yarısıdır ) [Ahmed, n. 6692, 5716; İbn Ebî Şeybe, el-Musannaf, 11/26/2; et-Tirmizî 1/312, hadisin hasen olduğunu söyler. İbn Huzeyme de sahih olduğunu beyan etmiştir. Hafız b. Hacer de Bulûgu’l-Merâm'da isnadının hasen olduğunu ifade eder .]

Bunun için es-Suyûtî’nin yukarıdaki münker hadisi bu sabit hadise muhalefetinden dolayı el-Câmiu’s-Sagir de zikretmemesi gerekirdi.

Bu hadisin Ebu Davut’ta gelen diğer sahih bir lafızıda şöyledir:

( آانت قيمة الدیة على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم ثمان مائة دینار ؛ ثمانية آلاف درهم، ودیة أه ل

الكتلب یومئذ النصف من دیة المسلمين )

( Rasûlullâh (s.a.s.) zamanında diyetin tutarı sekizyüz dinar, sekizbin dirhemdi. Ehlî Kitab’ın o günkü diyeti müslümanların diyetinin yarısıydı)

Konunun fıkhî yönünü araştırmak isteyen, es-San’ani’nin Subulu’s-Selâm adlı kitabına ve eş-Şevkânî’nin Neylu’l-Evtâr adlı kitabına müracaat edebilir.

 

123. Ben himayesi altındakilerin hakkını ödemede daha evlayım. Müslümanlarda birisi zimmet ehlinden birisini öldürmüştü, bunun üzerine

(s.a.s.) müslüma’nın öldürülmesini emrederek, bu sözü söyler. [ İbn Ebî Şeybe, 1/27/11; Abdurrazzak, 18514; Ebû Davûd, el-Merâsîl, 207/250; et-Tahâvî,2/111; ed-Dârekutnî, 245; el Beyhakî, 8/20-21 ]

( أنا أوْلى من وَفَّى بذِمَّتِهِ. قاله صلى الله عليه وسلام حين أمر بقتل مسلمٍ آان قَتَلَ رجلا من أهل الذمة

Bu hadis münkerdir.

et-Tahâvî bu hadisin illetinin irsâl olduğunu söyler. el-Hâfız b. Hacer Fethu’l- Bâri’de [12/221.] buna katılır.

Hadisin daha başka yollarıda vardır. Ancak hepsininde zayıflığı şiddetlidir.

Dolayısıyla hadisi güçlendirememekte. Ayrıyeten hadisin zayıflığını arttıran başka bir etkende, konuyla ilgili sahih bir hadisle çakışmasıdır:

( لا یقتل مسلم بكافر ) ( Müslüman kafirden dolayı öldürülmez )

Bu hadisi el-Buhârî[12/220.] ve diğer sünen sahibleri Ali (r.a.)’dan tahriç etmişlerdir.

Alimlerin cumhuru bu görüştedir.

Hanefi alimleri ise yukarıdaki hadisin zayıflığına ve sahih hadise olan muhalefetine rağmen o görüştedirler!

Ancak bazıları insaf ederek bu görüşlerini terkederek sahih hadis ile emel etmeye dönmüşlerdir.

El-Hatîb el-Bagdâdî el-Fakîh [2/57] adlı kitabında bunu Züfer’den nakleder.

Üstâz el-Mevdûdî Nazariyyetu’l-İslâm ve Hedyihi adlı kitabında iki mesele zikreder:

İlk olarak: ( Zimmi’nin diyeti Müslümanın diyetidir ) sözünü zikreder, bununla ilgili açıklama biraz önce geçti.

İkinci olarak: Şöyle der; « Zimmi’nin kanı Müslümanın kanı gibidir. Eğer müslüman kişi zimmet ehlinden birini öldürürse, müslüman’ı öldürmüş gibi kısas yapılır.» Sonrada ed-Dârekutnî’nin rivayetini delil olarak zikreder. Ancak ed-Dârekutnî hadisin akabinde zayıf olduğunu açıklar. Anlaşılan Üstaz bu hükmün farkına varmamış.

Daha sonra üç halifeden Ömer, Osman ve Ali (r.anhum) bazı rivâyetler zikrederek, yukarıdaki sözünü delilendirir. Ancak üç halifeye mensub rivâyetlerin hiç biri sahih değildir. Dolayısıyla bu rivâyetlerle istidlâl etmekte caiz değildir. Birde bu rivâyetlerin Nebî (s.a.s.)’e ref edilen hadislere muhalif olmaması gerekir ki, bu rivâyetlerin hepsi Ali (r.a.) yoluyla gelen merfu hadisle çatışmaktadır.

Bu da bize zayıf hadislerin kötü etkisini ve müslümanların kanlarını mubah kıldığını, Peygamber (s.a.s.)’in sabit ve sahih hadisleriyle çekiştiğini açıklamaktadır.

 

124. Semâ’nın (yağmur) suladığı (mahsüle) çok olsun az olsun onda bir vardır. Serpilerek veya uzaktaki suyla sulanan (mahsüle) çok olsun az olsun onda bir’in yarısı vardır.

( فيما سقتِ السماءُ العُشرُ، وفيما سُقِيَ بنضْحٍ أو غَرْبٍ نصفُ العُشُرِ في قليلِهِ وآثيرِهِ )

Bu hadis ( çok olsun az olsun ) fazlalığı ile uydurmadır. Râvilerinden olan Ebu Mutî el-Belhî hakkında Ebu Hatim yalancı olduğunu söyler.

el-Cevzecânî’de şöyle der: « Kendisi hadis uyduran murcie’nin başlarındandır »

Şu’be de onun yalancı olduğunu söyler. Bu hadisin yalan olduğuna başka bir delil de Buhârî’nin sahihin de bu hadisi İbn Ömer kanalıyla ( çok olsun az olsun ) fazlalığı olmadan tahrîc etmesidir. Aynı şekilde Müslim de Cabir kanalıyla, et-Tirmizî de Ebu Hureyre kanalıyla bu fazlalık olmadan rivâyet etmişlerdir. [ el-İrvâ, 799]

Bu batıl olan fazlalığın batıllığını daha da arttıran Buhârî ve Müslüm’ de gelen başka bir hadistir:

( ليس فيما دون خمسة أوسق صدقة )

( Beş hayvan yükünden ( 300 sa’dan) aşağıya zekât gerekmez ) [el-İrvâ, 800.]

İmâm Ahmed Şeyhi olan Ebu Hanife’ye hilafen bu sahih hadisi alır. [Kitâbu’l-Âsâr, s. 52]

Allah’ın kulları üzerine farz kılmadığı bir şeyi onların üzerine farz kılmak, işte bu zayıf hadislerin etkilerinden birisidir!

 

125. İman kalbte keskin dağlar gibi sabittir. Ondaki fazlalık ve eksiklik küfürdür. [İbn Hibbân, ed-Duafâ, 2/103]

( الإيمان مُثْبَتٌ في القَلْبِ آالجِبال الرَّواسي وزيادَتُهُ ونَقْصُهُ آفرٌ )

Bu hadis uydurmadır.

Râvilerinden olan Ebû Mutî el-Belhî bir önceki hadiste de geçtiği gibi bu hadisin de illetidir. Çünkü kendisi hadis uydurmaktadır.

İbn Hibbân, ez-Zehebî, İbn Hacer İbnu’l-Cevzî [el-Mevdûât, 1/131] ve es-Suyûtî bunu bu şekilde ifade ederler.

Ayrıca bu uydurma hadis imanın arttığını açıklayan birçok âyete de muhâliftir.

Örneğin; (... imanlarını bir kat daha arttırsınlar diye...)[Fetih, 4] (...ليزداد الذين آمنوا ايمانا...)

 

 

127. Kim akşam ile yatsı namazı arasında yirmi rek’at kılarsa Allah ona cennette bir ev bina eder. [İbn Mâce, 1/414]

(من صلى بين المغرب والعشاء عشرين رآعة بني الله له بيتا في الجنة)

Bu hadis uydurmadır.

Ravilerinden olan Ya'kub b. el-Velîd hakkında İmam Ahmed şöyle der; « büyük yalancılardandır, hadis uydurur » [el-Bûsirî, ez-Zevâid, K 1/85]

İbn Ma'in ve Ebû Hatim de bu ravinin yalancı olduğunu söylemişlerdir, buna rağmen es-Suyûtî hadisi el-Câmiu's'Sağîr de zikreder!

 

128. Kim akşam namazından sonra konuşmadan Önce altı rak'at namaz kılarsa bu sebeble elli senenin günahları affolunur. [İbn Nasr, Kıyâmu’l-Leyl, s.33.]

(من صلى ست رآعات بعد المغرب قبل أن يتكلم غفر له بها ذنوب خمسين سنة )

Bu hadis çok zayıftır.

Ebu Zur'a şöyle der; « bu hadis uydurmaya benzemekte, ravilerinden olan Muhammed b. Gazavân ed-Dımeşkî'nin hadisi münkerdir » [Ebû Hâtim, el-İlel, 1/78.]

 

129. Kim akşam namazından sonra iki namaz arasında kötü bir şey konuşmadan altı rek'at kılarsa, bu onun için on iki senelik ibâdete denktir. [et-Tirmizî, 2/299 ; İbn Mâce, 1/355 ; İbn Nasr, s.33]

(من صلى بعد المغرب ست رآعات لم يتكلم فيما بينهن بسوء عُدِلنَ لَهُ بعبادة ثنتي عشرة سنة )

Bu hadis çok zayıftır.

et-Tirmizî hadisin garîb olduğunu ve ancak Ömer b. Ebî Has'am kanalıyla bilindiğini söyledikten sonra, Buharî’den bu râvinin hadisinin münker olduğunu ve râvinin çok zayıf olduğunu aktarır. ez-Zehebî de bu râvinin iki münker hadisi olduğu ve birisinin de yukarıdaki rivayet olduğunu söyler.

 

130. Her akan kana abdest gerekir. [ed-Dârekutnî, es-Sünen, s.157]

(الوضوءُ من آل دمٍ سائل)

Bu hadis zayıftır.

ed-Dârekutnî hadisi tahric ettikten sonra şöyle der; « râvilerinden olan Ömer b. Abdu'1-Aziz, Temîm ed-Dâri 'den duymamıştır ve onu görmemiştir. Yezîd b. Hâlid ve Yezîd b. Muhammed ise mechûldurlar.»

Bu hükme ez-Zeylaî de [Nasbu’r-Râye, 1/37.] katılmıştır. Ayrıca hadisin bir başka illeti de vardır, o da râvilerinden olan Bakiyye b. Velîd müdellistir, an’ana sigasıyla rivayet etmiştir.

Hadisi İbn Adiy yine Bakiyye'nin olduğu başka bir yoldan rivayet etmiştir, ancak râvilerinden olan Ahmed b. Ferec yalancıdır.

Hak olan şudur ki, kanın çıkmasıyla abdesti gerekli kılan hiç bir sahih hadis yoktur. Asıl olan beraattır, yani konu hakkında bir nass olmadıkça kanın çıkması abdesti bozar diyemeyiz. Bu Ehli Hicaz'in mezhebidir, Medine Ehli’nden el-Fukahâu's- Seb'a da aynı görüştedir. Bu konuda bazı sahâbeden birtakım fiiller naklolunmuştur.

(أن ابن عمر بثرة في وجهه فخرج شيئ من دم فحكمه بين أصبعيه ثم صلى ولم یتوضأ )

( İbn Ömer (r.a.) yüzündeki bir sivilceyi sıkar, bunun üzerine kandan bir şey çıkar, iki parmağıyla ovar sonrada abdest almadan namaz kılar. )

[İbn Ebî Şeybe, el-Musannef, 1/92; el-Beyhakî, 1/141]

Bu eserin senedi sahihtir. İbn Ebî Şeybe buna benzer bir eseri Ebû Hureyre'den de (r. a.) rivayet etmiştir. Yine sahabeden olan Abdullah b. Ebî Evfa (r.a.) namazdayken kan tükürür ve namazına devam eder.[Fethu’l-Bârî, 1/222-224]

 

131. Deniz yoluyla ancak hac yapan, umre yapan veya Allah yolundaki gazi gider. Çünkü denizin altında ateş, ateşin altında deniz vardır. [Ebû Dâvud, 1/389 ; el-Hatîb, et-Telhîs, 1/78]

(لا يَرآَبُ البحرَ الا حاجٌّ أو معتمرٌ أو غازٍ في سبيل الله فان تحت البحرِ نارًا وتحت النارِ بحرًا )

Bu hadis münkerdir.

Bu hadis, hadis imamlarının ittifakıyla zayıftır, el-Buharî sahih olmadığını, İmam Ahmed garîb olduğunu, Ebû Dâvud râvilerinin mechûl olduğunu, el-Hattabî de alimlerin bu hadisin isnadını zayıf kıldıklarını söyler. [İbn Mulakkan, el-Hulâsa, 1/73]

Hadis başka bir kanaldan da gelmiştir ancak râvilerinden olan Halîl b. Zekeriyyâ terkedildiği için, yani hadisin senedi çok zayıf olduğundan bir yukarıdaki hadisi kuvvetlendirememektedir.

Bu hadiste ilim talebi, ticaret ve benzeri menfaatler için deniz yolunun kullanılmasının yasaklılığı sözkonusudur. Ancak hikmetli olan Şâri’nin maznun bir sebeb olan denizde boğulma sebebiyle insanları maslahatlarından alıkoyması kati surette makûl değildir. Diğer taraftan Allah Teâlâ kulları için gemiler yarattığı ve deniz yolculuğunu onlar için kolaylaştırdığından, kullarının minnettar olmalarını istemektedir.

O söyle buyurur:

(وآیةٌ لهم أنَّا حَمَلْنا ذُرِّیَّتَهم في الفُلْكِ المَشْحونِ. و خلقنا لهم من مثله ما یرآبون )

(Onların zürriyetlerini dopdolu bir gemide taşımamız da onlar için büyük bir ibrettir. Onlar için, bunun gibi binecekleri başka şeyler de yarattık) [Yâsîn, 41, 42.]

Bu ayet, yukarıda geçen hadisin zayıf ve münker olduğuna delildir.

Bunu Nebî (s.a.s.)'in bir hadisi de teyid eder:

(المائد في البحر الذي یصيبه القيء له أجر شهيد والغرق له أجر شهيدَیْن )

( .......denizdeki kişiye kusma isabet ettiğinde bir şehid ecri alır. Boğulduğunda iki şehid ecri alır)

Bu hadisi Ebû Dâvud ve Beyhakî hasen bir senedle tahric etmişlerdir. [el-İrvâ, 1194]

Hadiste kayıt ve şartsız deniz yolculuğuna teşvik vardır.

 

 

.

 

 

"Her kim namazda iken kusar veya burnundan kan akarsa, namazda çıksın ve gidip abdest alsın. Ondan sonrada konuşmadığı sürece gelsin, namazını bıraktığı yerden tamamlasın."

( İbn-i Mace; Hz .Aişe'den)

 

 

Hanefi muhaddislerden Zeylai "Nasbur-raye" adlı eserinde (1/38-39, 2/60-61) bu hadisin illetlerini açıklamış ve huccet olamayacağını belirtmiştir.

Aynı şekilde Hafız İbn Hacer de ed-Diraye'de (no: 215) ve Buluğul Meram'da (74) isnadında zayıf bir ravi bulunduğunu belirtmiştir.

İbn Ma'ce muhakkiki Busayri de (1/144) İbn Ma'ce'nin isnadının zayıf olduğunu söylemiştir.

İbn Abdilhadi, el-Muharrar'da (no 85) Şafii, Ahmed, Darekutni ve diğer muhaddislerin bu hadis hakkında zayıf dediklerini nakleder.

 

 

Kan abdesti bozmaz diyenlerin başlıca delilleri:

 

"Rasulullah (s.a.v.) kan aldırdı ve abdest almaksızın namaz kıldırdı. Kan aldırdığı yerleri yıkamanın ötesinde bir şey yapmadı."

(Darakutni ve Beyhaki; Enes'ten rivayet rivayet etmişlerdir)

 

 

"(Rasulullahın) Kendisine namaz kılarken bir ok isabet ettiği halde namazını kılmaya devam etmiştir."

( Addad b. Bişr'den rivayet edilmiştir. Buhari bunu ta'likan zikretmiştir. Ayrıca Ebu Davud ve İbn Huzey de rivayet etmişlerdir.)

 

Enes (r. anh); hacamat olmuş (kan aldırmış) ve yeniden abdest almadan namaz kılmıştır.

(Buhari (1/52); Darekutni (1/151)

 

Aişe (radiyallahu anha)‟dan;

“Kan damlaları hasır üzerine düşse bile namaz kılabilirsin."

(Nesai (17

Sahih Kitaplarda Gecen

                  

                  Uydurma Hadisler

Hadisler çoğu zaman kur`an-ı kerime eş tutularak kullanılmakta ve bunun sonucunda yalan yanlış şeyler ortaya çıkmaktadır. Şu bilinen bir gerçektir ki hadislerin büyük çoğunluğu uydurma ya da çarpıtmadır. Bu uydurma hadislerin genel sebebi, Kuran-ı Kerim`i değiştiremeyince, kendi dünya görüşlerini ve despotluklarını(genelde kadınlara) geçerli kılmak içindir. Veya aslen islam düşmanlarınca araya sıkıştırılması sağlanmış olması büyük bir olasılıktır. İlk çıktığı dönemden bugüne kadar islamı yok etme çalışmaları hep sürmüştür.

 

Hatta çok sahih kabul edilen buhari, muslim gibi hadis rivayetçilerin eserleri içinde bile bu uydurma hadisler vardır. belki kendileri yaptı bunu ya da belki kendilerinden sonrakiler bu hadis kitaplarına sonradan ekleme yaparak onlar yazmış gibi gösterdiler. Bu hadisler bu kitaplara bile nasıl girmiş olursa olsun insanlar dogmatik bakışlarından artık kurtulmak zorundadır.

Hadisler içerisinde yer alan saçma sapan uydurulmuş ya da çarptırılmış öyle hadisler var ki, çoğu müslüman bu hadislere göre hüküm vermektedir Kur`an-ın yerine. Din alimleri Hz. Muhammed`in, sözlerinin kitap haline getirilmesini yasakladığını(ayetler ile karıştırılacağını düşündüğü için) söylerler ama bir yandan da hadis olayını savunurlar.

 Hadislerin Nas yerine konulmaması , her hadisin mutlak doğru olduğuna da inanılmaması  ve  ölçü almaması gerekir. Bu yaklaşım “peygambere itaat edin” ayetine tezat değildir. Çünkü uydurulan hadisler Hz Peygamberin diğer hadisleri ile de çelişmektedir. Söz konusu  hadis kitaplarında yer alan  uydurma hadisler islam karşıtları tarafından da ballandıra ballandıra kullanılmaktadır,  Bu konuda tek değişmeyen  güvenilen  kitap Kur`an-ı Kerim`dir. Kuran ın söylemlerine zıt olmayan onunla çelişki içinde olmayan hadislere de hor bakılmaz. güvenin. Onunla zıtlaşan tüm hadisleri unutmak gerek

Sahih kitaplarda yer alan uydurma  hadislere

“Namaz kılan bir adamın önünden eşek, kara köpek ve kadın geçerse namazı bozulur” (Buhari 8/102; Hanbel 4/86).

“Zina yapan evlilerin taşlanarak öldürülmesini emreden ayet, Ayşe`nin döşeğinin altındaki sahifede yazılı bulunuyordu. Peygamber ölünce Ayşe onun defin işlemleriyle meşgul iken, evin açık kapısından içeri giren bir keçi o sahifeyi yedi ve böylece taşlama cezası Kuran`dan çıktı; ama hükmü devam ediyor” (İbni Mace 36/1944; Hanbel 3/61; 5/131, 132, 183; 6/269).

“Keçinin yemesi sonucu Kuran`dan çıkan taşlama ayetini Ömer Kuran`a tekrar sokmak istedi; ancak halkın dedikodusundan korktuğu için cesaret edemedi” (Buhari 53/5; 54/9; 83/3; 93/21; Muslim, Hudud 8/1431; Ebu Davut 41/1; Itkan 2/34).

“Bir grup maymun zina yapan bir maymunu yakalamış ve taşlama cezasını uyguluyorlardı. Onları bu haklı işte desteklemek için ben de taş atarak yardım ettim” (Buhari 63/27). (şaka gibi zina yapan maymun. evlenmemiş terbiyesizler)

Bir biriyle zıt olan hadislerden örnek;

“Peygamber hiç bir vakit ayak üstünde işemedi” (Hanbel 4/196; 6/136, 192, 213).

“Peygamberin ayak üstünde işediğini gördüm” (Buhari 4/60, 62; Hanbel 4/246; 5/382, 394).

“Ureyne ve Ukeyle kabilelerinden bir grup Medine`ye gelerek müslüman oldular. Medine`nin havası onlara dokununca Peygamber onlara deve sidiği içmelerini öğütledi. Adamlar develeri dağıttılar va çobanı da öldürdüler. Peygamber onları yakalattı. Ellerini ve ayaklarını kesti. Gözlerini oydu. Çölde susuz ölüme terketti. Biz onlara su vermek isteyince Peygamber bizi engelledi” (Buhari 56/152, Tıb 5/1; Hanbel 3/107, 163)

“Musa ölüm meleğinden çok korkuyordu. Bir gün ölüm meleği canını almaya gelince meleğin yüzüne tokat atıp bir gözünü çıkardı” “Allah`ın elçileri arasında ayırım yapmayınız. Ben, Yunus peygamberden bile üstün değilim” (Buhari 65/4, 5; Hanbel 1/205, 242, 440; 2/405, 468).

“Ben Adem oğullarının efendisiyim” (Hanbel 1/5; 5/540, 388).

“Hesap günü tüm peygamberler korku içinde canlarının derdinde iken, sadece ben ümmetimi düşüneceğim” (Buhari 97/36).

“Uğursuzluk üç şeydedir, at, ev ve kadın” (Buhari 76/53).

“Peygamber, savaşta kadınların va çocukların öldürülmesinin bir sakıncası olmadığını söyledi” (Buhari, Cihad/146; Ebu Davud 113).

“Dünya balığın üzerindedir. Balık başını sallayınca dünyada depremler olur” (İbni Kesir, 2/29; 50/1).

“Liderler mutlaka Kureyş kabilesinden seçilmelidir” (Buhari 3/129, 183; 4/121; 86/31).

“Tüm kara köpekleri öldürünüz. Çünkü onlar şeytandır” (Hanbel 4/85; 5/54).

“Karga fasıktır” (Buhari 59/16; Hanbel 2/52).

“Allah zamandır” (Muvatta 56/3).

“Allah, ahirette peygamberlere kimliğini kanıtlamak için bacağını açıp baldırını gösterir” (Buhari 97/24, 10/129 ve 68. surenin tefsiri).

“Peygamber 30 erkeğin cinsel gücüne sahipti” (Buhari).

“Peygamber nerede güzel bir kadın görse hemen eve koşar Zeynep`le yatardı” (Buhari, Hibe/.

“Peygamberin izniyle ihramdan çıkıp Mina`da bulunan kadınlarımıza yöneldik.

Zekerlerimizden meni damlıyordu ” (Buhari, Hac/81; Müslim Hacc/141).

“Peygamber öldüğünde, zırhı birkaç kilo arpa karşılığında bir Yahudi`nin yanında rehin duruyordu” (Buhari 34/14, 33, 88; Hanbel 1/300; 6/42, 160, 230).

“Peygamber, Medine`de bir yahudi tarafından büyülendi. Günlerce ne yaptığını bilmez durumda ortalıkta dolaştı. ” (Buhari 59/11; 76/47; Hanbel 6/57; 4/367).

“Sol elinizle yemeyiniz, içmeyiniz; çünkü şeytan sol eliyle yer içer” (Hanbel 2/8, 33).

Gördüğünüz gibi buraya kadar yazan sözde hadisler Kur`an-ı Kerim`e ters düşen, akla mantığa uymayan saçma sapan sözlerdir. Elbet bunlar sadece küçük bir kısmı.

Hadisi alternatif kaynak olarak görenler (hüküm çıkarmak için.. vs) bir de şu aşağıda ki hadislere baksınlar lütfen.

“Ömer, peygamberden, halkın doğru yoldan sapmamaları için kendisine birşeyler söyleyip yazmasını istediğinde; Peygamber: `Allah`ın Kitabı bize yeter` dedi” (Buhari İtisam 26, İlim39, Cenaiz 32, Merza 17; Müslim Cenaiz 23, Vasaya 22).

“Kuran`dan başka hidayet kaynağı arayan sapıtmıştır” (Tirmizi 2906).

Kuran bize yeter kardeşlerimiz. Hadisler kaynak olarak kullanılamaz. Kuran bunu yeterince açıklamıştır.

Allah size Kitap`ı ayrıntılı kılınmış bir halde indirmişken, Allah`ın dışında bir hakem mi arayayım? Kendilerine Kitap verdiklerimiz, onun, Rabbinden hak olarak indirildiğini biliyorlar. Sakın kuşkuya düşenlerden olma.

Rabbinin sözü hem doğruluk hem de adalet bakımından tamamlanmıştır. O`nun sözlerini değiştirecek hiçbir kuvvet yoktur. En iyi işiten, en iyi bilendir O.

(Enam Suresi 114-115)

Yemin olsun ki, resullerin hikâyelerinde, aklını ve gönlünü çalıştıranlar için bir ibret vardır. Bu Kur`an, uydurulacak bir hadis/bir söz değildir; aksine o, önündekini tasdikleyici, her şeyi ayrıntılı kılıcıdır. İnanan bir topluluk için de bir kılavuz ve bir rahmettir. (Yusuf Suresi 111)

İşte bunlar, Allah`ın ayetleridir ki, onları sana hak olarak okuyoruz. Hal böyle iken Allah`tan ve onun ayetlerinden sonra hangi hadise/söze inanıyorlar? ! (Casiye Suresi 6)

İşte onlardır Rablerinden bir kılavuzlanma üzere olanlar; işte onlardır gerçek kurtuluşu bulanlar.

İnsanlardan öylesi vardır ki, Allah yolundan bilgisizce saptırmak için hadis/laf eğlencesi satın alır ve onu alay konusu edinir. İşte böylelerine rezil edici bir azap vardır. (Lokman Suresi 5- 6)

 

  

RECEB VE ŞABAN AYI İLE İLGİLİ ZAYIF VE UYDURMA HADİSLER

 

 

 

1-El-Beyhaki Şuabu’l-İman c.3/3804 Ata yoluyla Aişe’den (radıyallahu anhuma)’dan gelen zayıf bir rivayette Resülullah sallallahu aleyhi ve selem’in şöyle dediğini nakletmiştir:

 

Receb gerçekten Allah’ın ayıdır O Esamm olarak adlandırılır Cahiliyye ehli Receb ayı girdiğinde silahlarını iptal ederler ve bırakırlardı Bu ayda insanlar uyurdu ve yollar emniyet içinde olurdu onların hiç birisi bu ay çıkıncaya kadar diğerlerinden korkmazlardı.

 

El-Beyhaki Fedailu’l-Evkat.s.20 el-Beyhaki Şuabu’l-İman c.7.s.386 Aliyyu’l-Kari Fedailu’l-Evkat fi Receb.s.22 Bu hadisin senedi çok zayıf’tır. Bundaki afet de Eban İbn Sufyan’dır İbn Hibban o çok uydurma olan haberler rivayet etmiştir der Onun adı daha sonradan Eban İbn Sufyan olmuştur Ğalib İbn Ubeydullah el-Ukayli el-Cezeri hakkında ise Buhari hadisleri inkar edilen bir kimsedir demiştir İbn Main onun bir hiç olduğunu söylemiştir ed-Darekutni ve Ebu Hatim er-Razi de onun hadisinin alınmayıp terk edildiğini söylemişlerdir.İbn Arrak Tenzihu’ş-Şeria c.2.s.164.

 

2-Ziyad İbn Meymun’un Enes’ten rivayet ettiğine göre Resülullah sallallahu aleyhi ve selem’e şöyle sorulmuştur:

 

Ey Allah’ın Rasülü Receb niçin Receb olarak adlandırıldı Dedi ki Çünkü onda Şaban ve Ramazan için hazırlık yapılır da onun için.el-Hallal Fedailu Receb s.60.2

Bu hadis uydurmadır Bu hadisi uydurma afeti de Ziyad İbn Meymun’dur (es-Sekafi el-Fakihi) o yalancı ve hadis uydurucu biridir Resülullah adına hadis uydurduğunu kendi ağzıyla itiraf etmiştir.bkz. el-Hallal Fedailu Receb.s.60 2 not thk Amr Adulmumin.

 

3-Enes b. Malik'in rivayet ettiği bir hadiste “Kim her haram ayda, Perşembe, Cuma ve Cumartesi günü oruç tutarsa kendisine yediyüz yıllık ibadet ecri yazılır”.

İbn Hacer bu hadisi Temmam er-Razi'nin Fevaid'inden naklediyor. Senedinde zayıf ve bilinmeyen raviler vardır İbn Hacer, el-Askalani, Tebyinu'l Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb s. 30-33 İbnu’l-Cevzi, el-İle'l-el-Mütenahiye: 2/554 İbnu'l-Cevzi bu hadisin sahih olmadığını söyler. Ebu Hatim er-Razi ise, senedindeki Mesleme b. Raşid'in hadisi “Muztarib” tir. Meçhul olup, bilinmez der Ebu Raşid Muhammed de meçhuldür der. Ancak, Ebu Hatim onun hadisinin kabul edilir olduğunu zikreder. Her ne kadar İbn Hibban “es-Sikat” adlı kitabında (c.4/234); o bir çok kez yanılmıştır, demişse de bu O'nun meçhulleri güvenilir gösterdiği anlamına gelmez.Bu uydurma ve münker bir hadistir.

 

4-Selman-el- Farisi (r.a.) Hadisi “Bir kimse Receb ayından bir gün oruç tutsa, o kimse sanki bin yıl oruç tutmuş, bin köle azad etmiş gibi sevaba kavuşur. Ve bir kimse Receb'de az birşey sadaka verse, bin altın sadaka vermiş gibi sevab alır. Bedenindeki her kıl için bin sevab yazılır. Derecesi bin kat yükselir. Bin günahı yok olur. Her günkü orucu ve verdiği her sadakası için bin hac ve bin umre sevabı yazılır. Cennet'te ona bin ev, bin köşk ve bin oda yapılır. Her odada bin bölüm ve her bölümde çok güzel huriler bulunur. Abdulkadir el-Geylani,Ğunyetu't-Talibin s: 278. Bu uydurma hadisler’in sahabe adlarına nisbet edilmesi uydurulurken onların adına rivayet edilmiş olmasındandır.

 

5-Hz. Hasan'dan (r.a.) Rivayet Edilen Hadis “Receb'de bir kimsenin tuttuğu birgün orucun sevabı o kimsenin otuz sene oruç tutması sevabına denktir. Abdulkadir el-Geylani.Ğunyetu't-Talibin s. 272/273.

 

6-Enes b. Malik'in (r.a.) Rivayet Ettiği Bir Hadis “Receb Allahın ayıdır. Şa'ban benim ayım. Ramazan ümmetimin ayıdır. Denildi ki ey Rasulallah, Receb Allah'ın ayıdır sözünüzün anlamı nedir? Dedi ki; “Çünkü bağışlanmaya özgü bir aydır. Onda kanlar korunur. O ayda Allah Peygamberlerin tevbesini kabul etti, onda evliyasını düşmanlarının elinden kurtardı. Kim onun orucunu tutarsa, Allah ona üç şeyi verir. Geçmiş günahlarının hepsinin affı, geri kalanın cürümünden korunma. Büyük hesap günü susuzluktan korunma. Bu arada ihtiyar bir adam kalktı ve ya Rasulallah dedi: Ben bu ayın hepsini tuta*mam dedi.Allah Rasulü dedi ki: “İlk günü tut. Hasene on karşılığı iledir. Ortada bir gün, sonunda bir gün onu tüm tutman sevabı verilir sana.” Sakın Receb'in ilk gecesini gafletle geçirmeyin çünkü o geceyi melekler Rağbet (Reğaib) olarak adlandırır. İşte gecenin üçte biri geçince göklerde yakın olan hiçbir melek olmasın ki Ka'be'de toplanmasınlar. Allah onlara nazar eder ve ey Meleklerim benden dilediğinizi isteyin der. Melekler de derler ki; Rabbimiz, bizim senden istediğimiz Receb orucunu tutanları bağışlamandır. Allah' da bağışladım der. Sonra Allah Rasulü dedi ki: Receb'in ilk Perşembe günü oruç tutan, sonra kalkıp akşam ile yatsı arasında -yani Cuma gecesi- oniki rekat namaz kılar, her rek'atta Fatiha'yı bir kez (Kadr) süresini üç kez, oniki kez İhlas'ı okur ve her iki rekattan sonra selam verir de öylece namazını eda eder ve benim üzerime yedi kez salat getirirse, sonra Allahümme Salli Ala Muhammedin en-Nebeyyi'l Ummiyyi ve Ala Alihi der sonra secde'ye gider, ve yetmiş kez Subbuhun, Kuddusun, Rabbu'l-Melaki deyip başını kaldırır, yetmiş kez, Rabbim beni bağışla ve acı. yaptıklarını sen biliy*orsun affet, Sensin izzetli olan der, ikinci kez secdeye gider ve aynen birinci secdede söylediği gibi söyler, sonra Allah'dan hacetinin giderilmesini isterse o haceti giderilir. Nefsim elinde olana yemin ederim ki hiç bir erkek veya kadın bu namazı kılmış olmasın ki Allah onların günahlarını' bağışlamasın. Velev ki denizin köpükleri, ve ağaçların yapraklan kadarda olsa. Kıyamet günü soyundan yediyüz kişiye şefaat eder. Kabrine girdiği ilk gece bu namazın sevabı gelir ve ona aydınlık bir yüz ve güzel bir dille karşılık verir. Der ki: ey Sevgilim, müjde, bütün azaptan kurtuldun. Der ki sen kimsin? Vallahi senden daha güzel yüzlü, daha güzel gözlü, kimse görmedim ve kokusu senin kokundan daha iyi olan bir kimsenin kokusunu almadım. Ona de ki; sevgilim, ben senin falanca ayda filanca gecede. kıldığın o namazın sevabıyım. Bu gece senin hakkını vermek için yalnızlığında sana dosl olmak ve sıkıntını gidermek için geldim, der”. Sura üfürüldüğü zaman, kıyamet alanında başının üzerinde durup seni gölgeleyeceğim. Müjdeler olsun sana! Rabbim'den gelen hayırdan ebedi mahrum olmayacaksın.”

 

İbnu'l-Cevzi, el-Mevduat, C. 2, s.125/126. 1. İbnu'LCevzi der ki rivayetin'de Ali b. Abdillah b. Cuhdum vardır. O yalancıdır. Ebu Muhammed, Abdulaziz el-Kittani, senedi bozarak hadisi sağlam şeyhe bağlayıp rivayet ediyor, der. Amacı hadisteki suçlanan yalancıyı gizlemektir. Çünkü o hadis uyduruyordu. Halbuki ondan Önceki kimseler meçhul kimselerdir. el-Kinani, Tenzihu'ş-Şeria, Ani'I-Ahbari'ş-Şeniyati'l-Mevdua: C.2 S. 90/91/93/50. Enes hadisinden; Senedinde Ali b. Abdillah b. Cuhdum vardır. el-Kinani diyor ki, ben şeyhimiz Abdulvehhab (el Hafız) dan işittim. Bu hadisin ravilerinin meçhul olduğunu, onlar hakkında bütün kitapları aradım fakat onlardan tanıyacak kimse bulamadım dedi. İbn Hacer, Tebyinu'l -Aceb'de, bu hadisi Ebu Muhammed Abdulaziz el-Kittani'nin “Fi Fadli Receb” de tahric ettiğini söyler. Bunu Ali b. Muhammed b. Said el-Basri'nin (İbn Cuhdum'un Şeyhi) babasından duyduğunu söylemiştir. Abdulaziz bunda yanılmıştır. O, hadisin Ati b. Abdillah b. Cuhdum'dan olduğunu vehmetmiştir. Halbuki öyle değildir. Amacı ondan hadis aldığını gizlemekti. İmam es-Sağani de bunun mevzu olduğunu söylemiştir. Ibn'ul -Kayyım el-Cevziyye, el Menar el-Munif adlı kitabında, mevzu olduğunu söylemiştir, İbn Ömer, eş-Şeybani, (Kitabu Temyizi'l-Tayyibi Mine'l Habis) s. 83/93 İbn Hacer el-Askalani, Tehyinu'l-Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb, s. 40/41. el-Leknevi,el-Asâr el-Merfua Fi'i-Ahbar el-Mevdua: s. 652/63. “el-Gazali bunu lhyau'l-Ulum'da zikreder. Bu hadis muhaddislerin ittifakıyla uydurmadır. Abdulkadir Geylani'nin Gunye'de Humeyd ve Enes'den başka güvenilecek tek kimse yoktur. Aksine hepsi meçhul ve bilinmeyen kimselerdir. el-Iraki, ihya hadislerinin tahricinde bunun uydurma olduğunu söyler 1/203. ez-Zehebi Mizanu'l -i'tidal'da Ali b. Abdillah b.Cuhdum ez-Zahid Ebu'l-Hasan (Behcetu'l-Esrar) sahibi için hadis uydurmakla suçlanmıştır diyor. (C.3/5879) Bazıları (Reğaib Namazını) Hicri 414 yılında onun ihdas ettiğini söylerler. ez-Zehebi, Tarihu'l-Islam'da onun “Behcetu'l-Esrar” adlı kitabında bir çok musibeti zikrettiğini söylemiştir. el-Leknevi, İbn Cuhdum hakkında der ki, o Abdulkadir Geylani'den sonra gelmiştir. Yani Hicri 414 yılında öldüğünü kabul etmez. Taşköprüzade, Keşfuz-Zunûnda onun kitabını H.660 yılında yazdığını nakleder el-Leknevi'nin el-Yafii'den naklettiğine göre Regaib Namazını (Behcetü'l-Esrar'ın sahibi Ebu'l-Hasen Ibn Cuhdum el-Hamedani değil, bir başkası ihdas etmiştir. Zira el-Yafii (Mir'atu'l-Cinan, 2/28) 414 yılı olaylarını anlatırken İbn Cuhdum'un öldüğünü yazar. Buradan da anlaşılıyor ki Behcetu'l-Esrar sahibi Ibn Cuhdum "Regaib Namazı" ihdas eden kimse değildir" (el-Asar s.68) -İbnu'i-Imad, Şezeratu'z-Zeheb'de Ebu'l-Hasen b. Cuhdum, (Ali b. Abdillah Ibni'l Hasen) el-Hemezaniyi (Hicri 414) yılı vefatları arasında gösterir. -es-Suyuti, el-Leali el-Masnua Fi'l-Ehadis el-Mevdua c.2, s. 55/56. bu hadisin uydurma olduğunu söyler. Hocası Abdulvehhab da aynı görüşteydi. Ibn Hacer (rh.a) bu hadisin lafzının-Muhammed b. Nasır'a-ait olduğunu söyler. Bu hadis Allah Rasulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) adına uydurulmuş bir hadistir. Bu hadis için alimler Ibn Cuhdum'u suçlamışlardır. o'nun yalan söylediğini zikrettiler. Şeyhimiz Hafız Abdulvehhab “bu hadisin ricali meçhuldür”, dediğini duydum. Ben senedindekileri hangi kitapta aradıysam bulamadım”. (İbn Hacer, el-Askalani, Tebyinu'l-Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb: S.54.)

 

7-Receb Allah'ın ayıdır. Şa'ban benim ayinidir. Ramazan ise ümmetimin ayıdır.

 

Ebu'l Hattab, bu hadis “Batıldır” der. Allah Rasulü adına uydurulmuştur en-Nakkaş, “Şifau's-Sudur” adlı kitabın sahibidir. Kitabının çoğunu yalan ve iftira ile doldurmuştur. Hafız Ebu Bekr b. Sabit diyor ki; “O Şifau's-Sudur değil, Şekau's-Sudur'dur.” Daha sonra alimler O'nun uydurmacılığı hakkındaki sözlerini nakletti. Talha b. Cafer dedi ki : Nakkaş yalan söylüyordu, imam Ebu Bekr el-Berkani derdi ki; “onun bütün hadisleri münkerdir. Bu hadisin senedine kim olduğu bilinmeyen el-Kissai adında birisini katmıştır. Allah'ın kullarından kimse onu tanımıyor. Allah Rasulü'nün (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) sözleri bu saçmalıklar ve aşırılıklardan amellerin karşılığına delalet edişi bakımından, münezzehtir. Üstelik bu sözlere ne Aziz Kitap ve ne de sabit olan hiçbir Sünnet delalet etmemektedir. Ibn Hacer, Tebyinu'l-Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb'de: Bu hadisin senedi mürekker'dir. Senedindeki Alkame'nin Ebu Said el-Hudri'den hadis aldığı bilinmiyor. Yine Senedin deki el-Kissai'nin kim olduğu bilinmemektedir. İbn Hacer. bu adamın Ali b. Hamza el-Makdisi olmadığını söyler.

 

8-Ebu Said el-Hudri (r.a.) den: “Receb Allah'ın ayıdır. Şa'ban benim ayım, Ramazan ümmetimin ayıdır. Kim Receb orucunu iman ve ihtisablı fecrine inanarak ) tutarsa. Allah'ın en büyük rızasına hak kazanmış olur. (Allah) onu Firdevs-i A'lay'a yerleştirir. Kim Receb'den iki gün oruç tutarsa, onun için iki misli ecir vardır. Her ecrin ağırlığı dünyanın dağlan gibidir. Kim Receb'den üçgün oruç tutarsa, Allah onunla cehennem arasına uzunluğu bir yıl olan bir Hendek koyar. Kim Receb'den dört gün oruç tutarsa, belalardan, delilikten, cüzzam'dan sedef hastalığından ve Deccalin fitnesinden ve kabir azabından emin olur. Kim Receb'den altı gün oruç tutarsa kabrinden yüzü dolunay gibi çıkar. Kim Receb'de yedi gün oruç tutarsa Allah o günlerden her bir günün orucu ile cehennem kapılarından bir kapıyı kapatır. Kim Receb'den sekiz gün oruç tutarsa, onun her günlük bir orucuna karşılık cennet kapılarından bir tanesi açılır. Kim Receb'den dokuz gün oruç tutarsa kabrinden La ilahe illallah diyerek dirilir cennetten başka bir yöne yüzünü çevirmez. Kim Receb'den on gün oruç tutarsa, Allah ona sırat üzerindeki her mil bir mesafede bir döşek hazırlar. Kim Receb'den onbir gün oruç tutarsa kıyamette yarın kendisi gibi bir kimseyi göremeyecek. Ancak daha fazla tutan bundan müstesnadır. Kim Receb'den oniki gün oruç tutarsa Allah ona kıyamet gününde iki kat güzel elbise giydirir. Bu hulle dünya ve içindekilerden daha hayırlıdır. Kim Receb'den onüç gün oruç tutarsa kıyamet günü Arşın gölgesinde ona Öyle bir sofra kurulur ki, O, o sofradan yerken insanlar şiddetli bir azap içinde kıvranmaktadırlar. Kim Receb'den ondört gün oruç tutarsa, Allah ona sevabının karşılığı olarak gözlerin görmediği kulakların işitmediği ve nede insan aklına dahi gelmeyecek nimetler hazırlamıştır. Kim Receb'den onbeş gün oruç tutarsa, Allah onu kıyamet günü emin olanlarla beraber haşredecektir.

 

İbnu'l-Cevzi, el-Mevduat'ta bu hadise mevzu der (C-2, S. 205/206)Hadisin ravilerinden olan el-Kissai ve en-Nakkaş kimdir bilinmiyor, İbn Arrak, Tenzihu'ş-Şeria c.2 S. 151/152. Yalnız el-Kinani: “bu rivayetlerin sonunda “Onun yanından geçen mukarrab bir melek veya bir nebi olmasın ki ona ne mutlu sana sen bugün güvende olanlardansın demesinler” ziyadesini zikreder. Hadis Ebu Bekr en-Nakkaş yoluyla Ebu-Said el Hudri'den geliyor. Nakkaş ile el-Kissai bilinmeyen kimselerdir. İbn Hacer Tebyinu'l-Aceb'den el-Kissai'nin meçhul olduğunu yazar. İsnadındaki Allame, Ebu Said'i hiç görmemiştir. es-Suyuti, el-Leali el-Masnua Fi'l-Ehadis el-Mevdua. C.l, S. 1114/115 es-Suyuti'de el-Kissai ile en-Nakkaş'ın meçhul olduklarını söyler.Ahmed b Habel en-Nesai ve ed-Darekutni bu hadisin isnadının başında ki Eban’in metruk olduğunu söylemişlerdir İbn Arrak Tenzihu’ş-Şeria c.2.s.151.152

 

9-Ebu Said el-Hudri (r.a.) hadisi:“Allah'ın kitabında, Allah'ın gökleri ve yeri yarattığı günden bugüne, ayların sayısı onikidir. O aylann dördü haram (aylardır. O aylardan hiçbirisi Recebe denk değildir. Bunun için O'na Şehrulllahi'l-Esam denilir. Ve üçü de ardarda gelen aylardır. Yani, Zilkide, Zilhicce ve Muharrem. Bilin ki Receb Allah'ın ayıdır. Şa'ban benim ayım. Ramazan ümmetimin ayıdır.Kim Receb'den, iman ve ihlasla birgün oruç tutarsa, Allah'ın en büyük rızasını hakelmiştır ve Allah O'nu en Yüce Firdevs Cennetine koyar. Kim Receb'den iki gün oruç tutarsa O'na iki katı ecir vardır. O her kabın ağırlığı dünyanın dağlarının ağırlığı gibidir. Kim Receb'den döngün oruç tutarsa, belalardan cüzzam hastalığından, cinnetten barastan ve gözü silik Deccal'in fitnesinden ve kabir azabından korunur. Kim Receb'den beşgün oruç tutarsa, kabir azabından koru*nur.Kim Receb'den allı gün oruç tutarsa, kabrinden yüzü ayın ondördü gibi çıkar.Kim Receb'den yedi gün oruç tutarsa, cehennemin yedi kapısı vardır. Allah O'nun hergünkü orucuna karşılık cehennemin kapılarından bir kapıyı kapatır. Kim Receb'den sekizgün oruç tutarsa. Cennetin sekiz kapısı vardır. Allah O'na, her orucuna karşılık Cennetin kapılarından birisini açar.Kim Receb'den dokuz gün oruç tutarsa, Kabrinden “La İlahe İllallah” diyerek nida edip çıkar. Yüzü Cennetten başka bir yöne çevrilmez. Kim Receb'den on gün oruç tutarsa, Allah O'na her on milde, üzerinde istirahat edeceği bir döşek yaratır.Kim Receb'den onbir gün oruç tutarsa, kıyamet günü ancak onun gibi oruç tutan veya daha fazlasını tutan bir kimse ancak O'nun ecrine ulaşır. Kim Receb'den oniki gün oruç tutarsa Allah o'na kıyamet günü her birisi dünya ve içindekilerden daha hayırlı olan iki elbise giydirir.Kim Receb'den onüç gün oruç tutarsa, o'nun için kıyamet günü Arşın altında bir sofra kurulur. İnsanlar şiddetli bir ihtiyaçta oldukları bir anda o oradan yer.Kim Receb'den ondört gün oruç tutarsa, kendisine Allah gözlerin görmediği kulakların duymadığı ve insanlardan hiç kimsenin aklına gelmeyen sevaplar verir. Kim Receb'den onbeş gün oruç tutarsa, Allah kıyamet günü O'nu emin olanların yurdunda durdurur.

 

İbn Hacer el-Askalani, Tebyinu'l Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb; S.41/42. İbn Hacer'in dediğine göre. bu hadis garibdir. Ebu Muaviye ed-Darir'den el-A'meş'den. Ebu Alkame'nin Ebu Said'den rivayet ettiği bir hadistir. Bunu sadece Ebu Amr et-Taberi ondan rivayet etmiştir. Ve ancak O'nun rivayetiyle bilinir. O'da Ebu Bekr en-Nakkaş'ın O'ndan rivayetidir...” Ancak en-Nakkaş hadis uyduran bir adamdır. İbnu'l- Cevzi, el-Mevduat, C-2, s. 205 Bu hadisin uydurma olduğunu es-Suyuti’de kabul etmiştir. (el-Leali el-Masnua Fi'l-Ehadis el-Mevdua; C.2 S. 115) İbn Hacer, bu hadisin bundan başka iki yolundan söz eder. Birincisi; (ki çok gevşek bir rivayettir.) Ravileri arasında bilinmeyen kimseler vardır. İbn Hacer bu rivayeti Ebu'l Kasım Ibn Asakir'den Isam b. Talik yoluyla Harun el-Abdi'den O da Ebu Said el-Hudri'den alır. Bu uzunca bir rivaylettir. Metnin de fazlalıklar ve eksiklikler takdim ve tehir vardır, dedikten sonra, Şu ziyadeyi zikreder: “Kim Receb'den onaltı gün oruç tutarsa, Allah'ı ilk ziyaret edenlerden olur. Ve Allah'ın yüzüne bakar sözünü dinler. Kim Receb'den onye'di gün oruç tutarsa, Allah o'nun için sırat'ın üzerinde her milde dinleneceği bir konak yeri yaratır. Kim Receb'den o sekiz gün oruç tutarsa, ibrahim'i kulesinde ziyaret eder. Kim, Receb'den ondokuz gün oruç tutarsa, Allah o'nun için ibrahim ve Adem'in karşısında bir saray inşa eder. O'nlara selam verir. O'nlarda o'na selam verirler. Kim Receb'den yirmi gün oruç tutarsa, Allah katından bir münadi o'na şöyle der: önceki günahların bağışlanmıştır. Ameline yeniden başla ikinci yol İbn Hacer aynı hadisi el-Beyhaki'nin, “Fedailu'I-Evkat"ın da Gancar'dan, Nuh b. Ebi Meryem'den, Zeyd el-Ammi'den, Yezid er-Rakkaşiden, Enes b. Malik'den o'da Allah Rasulü'nden (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) "Aylar arasında Receb, Allah'ın seçtiği bir aydır. O Allah'ın aydır. Kim Receb ayını yüceltirse, Allah'ın emrini yüceltmiştir. Bu da O'nu Allah'ın Cennetlerine koyar ve o'na en büyük rızasını verir. Şa'ban benim ayimdir. Kim Şa'ban ayını yüceltirse, benim emrimi yüceltmiştir. Kim de benim emrimi yüceltirse ben kıyamet günü öncüsü ve yardımcısı olurum. Ramazan ayı Ümmetimin ayıdır. Kim Ramazan ayını ve O'nun saygınlığını korursa, O'nun hürmetini çiğnemez, gündüzünü oruç tutar, gecelerini namazla ihya eder ve azalarını haramdan -korursa, Ramazan'dan günahsız olarak ve böylece Allah'ın kendi*sinden hesap soracağı hiç bir günahı olmadan-Ramazan'dan çıkar. Ibn Hacer bu hadise “mevzuu” der. Bu hadisi uyduran Nuh el-Cami diye anılan, Ebu ismet'tir. Abdullah İbnu'l-Mübarek O'nu Veki'e anlatınca , O da; “bizim oralarda Ebu İsmet diye anılan bir adamdır. Hadis uydurur dedi” (Tebyinu'l Aceb, s. 44/45). İmam Abdurrahman Ibnu'l-Cevzi (rh.a) (el-Mevduat) adlı kitabında bu hadisin uydurma olduğunu söylüyor. Ibn Hacer ve Îbnu'l-Cevzi, bu hadisin isnadında bilinmeyen insanlar vardır demişlerdir. Hadisin ravile-rinden el-Kissai diye bilinen kimsenin bilinmediğini Ibn Hacer ve Ibn Asakir de (el-Emali'de) söylemiştir. Ebu'l-Hattab Ibn Dıhye diyor ki: “ bu hadiste diğer bir illet var; o da Alkame'nin Ebu Said el-Hudri'nin hiç rivayetinin olmadığıdır" (Tenazihu'ş-Şeriya-el-Kinani): C,l s.151/152 Ebu Şame, (rh.a) “el-Bais”de naklettiğine göre Ebu'l-Hattab, “Edau Ma Vecebe” adlı kitabında, Ebu Bekr Ibnu'l-Hasen el-Mukri el-Nakkaş'a (Musullu Müfessir) ulaşan bir senetle der ki. Bize Ebu Amir Ahnıed Ibnu'l-Abbas et-Taberi, bize el-Kissai anlattı, ona da el-A'meş, Ebu Muaviye, ibrahim'den, o da Alkame'den o da Ebu Said el-Hudriden, o da Allah Rasulün'den (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) den “Receb Allah'ın ayıdır. Şaban benim ayımdır. Ramazan ümmetimin ayıdır. Kim Recebi oruçla geçirirse... “diye ,el-Bais: (S. 97,/98) (sonuç olarak rivayet uydurmadır)

 

10- Enes b. Malik'ten: Allah'ın Rasulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Receb'den bir Cuma önce bize hutbede şöyle dedi: “Ey insanlar büyük bir ay size yaklaşıyor. Receb Allah'ın günahları yazmadığı aydır. O'nda iyilikler kat, kat artırılır. Dualara icabei edilir. Sıkıntılar giderilir. O ayda mü'minin duası geri çevrilmez. O ayda kim bir hayır yaparsa kal, kat ecri verilir. Allah dilediğine vereceğini artırır.” Sizden kim o ayın gecesini namaz, gündüzünü oruçlu geçirir ve onun herhangi bir gününde “elli rekat” namaz kılar ve her rekatta Kur'an'dan okuyabildiği kadar okursa, Allah ona “Şef” ve “Vitr”, namazları kadar Dünyadaki tüyler ve saçlar kadar hasenat yazar. Kim o ayda birgün oruç tutarsa, Allah ona bir yıllık oruç ecri yazar. O ayda kim dilini korursa, Allah ona Nekir ve Münker'in sorgusu esnasında hüccetini verir. Kim o ayda bir sadaka verirse sanki cehennemden bir insan kurtarmış gibidir. Kim onda sılayı rahimde bulunursa, Allah da ona dünyada ve ahirette yardım.eder ve onu hayatı boyunca düşmanlarına karşı üstün kılar. Kim o ayda bir hastayı ziyaret ederse, Allah da seçkin meleklerinin onu ziyaret etmesini ve ona selam vermelerini emreder. Kim o ayda bir cenaze namazı kılarsa, sanki toprağa canlı canlı gömülmüş birisini ihya etmiş olur. Kim o ayda bir mü'mine yemek yedirirse, Allah onu kıyamet günü üzerinde İbrahim ve Muhammed'in olduğu sofraya oturtur. Kim o ayda bir yudum su içirirse, Allah da ona Rahik-i Mahtumdan içirir. Kim o ayda bir mü'mine bir elbise giydirirse, Allah'da ona cennet giysilerinden bir giysi giydirir. Kim o ayda bir yetime ikramda bulunur ve eliyle onun başını meshederse, Allah bununla dokunduğu her tel saçın adedince onu bağışlar. Kim o ayda Allah'a bir kez istiğfar ederse Allah onu bağışlar. Kim bir “Teşbih” de bulunur veya “Tehlir getirirse, Allah onu Allah'ı çokça zikreden erkek ve kadınlardan yazar. Kim o ayda bir kez Kur'an hatmederse onun anne ve babası inci ve mercanlarla bezenmiş birer taç giyerler ve kıyamet gününün dehşetinden emin olurlar

 

İbn Arrak, Tenzihu'ş-Şeria c.2 S. 163/164. “Münker” bir hadistir. İbn Hacer, Tebyinu'l-Aceb adlı kitabında der ki, bunu, Hafız Ebu Muhammed Abdulaziz b. Ahmed el-Kinani “Fadlu Receb” adlı kitabında rivayet eder, Ancak mevzudur.Aliyyu’l-Kari bu hadisin münker bir hadis olduğunu söylemiştir.el-Edebu fi Receb s.35

 

11-Selman el-Farisi' den:"Receb'de Öyle bir gün ve gece vardır ki kim o gün oruç tutsa, ve o gece ibadet etse, kendisine sanki yüz yıl oruç tutan ve yüz yıl gece namazı kılan kimsenin ecri yazılır. O da Receb'den geri kalan üç gecedir. O günde Allah Muhammed'i Nebi olarak gönderdi.”

 

İbn Arrak, Tenzihu'ş-Şeria; C.2.S.162 Selman hadisinden alınma senedinde Halid b. Heyac ve babası Heyac vardır. Tehzibu Siyeri A'lami 'n -Nubela' dan; ez-Zehebi. es-Semmani, ve Ibn Nasır es-Sakati'den onun güvenilir olmadığını yalanının belirdiğini söyler.(4620) Ancak iki veya üç hadis bundan müstesnadır" Oda itibar (ibret) edinmek için rivayet edilebilir. Ebu Davud diyor ki; O Hera'ta gelince onun hadislerinin münker hadisler olduğunu gördüm. Ona Ebu Abdullah el-Hakim (et-Tirmizi) dedi ki "el-Heyac'ın hadislerinden sahih gördüğü bu hadisler'de günah oğlu Halid'indir. O hadisler de sorumluluk onun omuzundadır. Yahya b. Ahmed b. Ziyad el-Herevi diyor ki; el Heyac'ın hadisleri eletirilmiştir. Bu oğlu nedeniyledir." Dolayısıyla bu hadisteki felaket el-Heyac'ın oğlu Halid'den kaynaklanmaktadır. İbn Hacer der ki; “Hennad en-Nesefi'den rivayet ettiğimiz Cüz'de münker bir senedle, ez-Zuhri ve Enes yoluyla Rasulullah'a ulaşır. Enes rivayet ediyor; Allah Rasulü dedi ki: “Ben Receb'in yirmiyedi'sinde Nebi olarak gönderildim. Kim bu gün oruç tutarsa onun için altmış yıllık keffaret olur.” Muhaddisler her ikisininde hadisini almamışlardır. El-Kinani, diyor ki, idi. Hacer Tebyinu'l-Aceb'de. Heyac, İbn Bestam el-Temimi el-Hernevi'nin adıdır diye zikreder. Tabiundan bir cemaatten rivayette bulunur. Yahya b. Main onu zayıf görür. Ebu Davud, “onu terkettiler” der. Salih b. Muhammed el-Hafız (Cezretu'l Heyac) dedi ki; “hadisi yazılmaz. Ancak iki Üç hadisi ibret için yazılır. el-Kittani, devamla diyor ki, Fevaidu Ebi'l-Hasen b Sahr'da batıl bir senedle Ali b. Ebi Talib'den (r.a) benzeri bir metinle rivayet ettik Ancak riva*yette; Kim, o gün oruç tutar ve iftar edeceğinde, dua ederse onun için yirmi yıllık keffaret olur” denilir. Yine, el-Kinani rivayet ettiği “Cü'zu Ebi Muaz eş-Şah el-Mervezi" de ve Abdulaziz el-Kinani’nin "Fedailu Receb" de Damre'den Ibn Şevzeb'den Matar el-Verrak'tan, Şehr b. Havşeb'den ve Ebu Hureyre'den mevkuf olarak; "Kim Recebin yirmi yedinci günü oruç tutarsa Allah ona altmış aylık orucun ecrini yazar. O gün Cibrilin Muhammed'e vahiy (risalet) getirdiği gündür. Bu rivayet, bu konuda rivayet edilen en meşhur şeydir (Tenzihu'ş- Şeria C.2 S. 161). Abdulhay el-Leknevi el-Asar el MerfuaFi'l-Ahbar el-Mevdua s.58. el-Leknevi Abdulkadir -Ğeylani'nin bu hadisi Gunyetu't-Talibin adlı kitabında Ebu Hureyre'den rivayet ettiğini yazar. Abdulkadir el-Ğeylani, Ğunyetu't-Talibin: S.228 (Bu hadisi el Ğeylani, Selmatı'dan gelen bir rivayetten naklediyor. "Receb ayında öyle bir gün ve bir gece vardır ki, bir kimse, o gün oruç tutsa, gecesinde namaz kılsa, ibadete devam etse, bir senenin bütün günlerini oruç tutmuş, gecelerini ibadetle geçirmiş sevabı verilir. O gün Recebin Yirmiyedinci günüdür. O gün Rasulullah'm (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) risalede gönderildiği gündür lafzıyla..el-Beyhaki Şuabu’l-İman c.3/3811 el-Beyhaki dedi ki Bu hadis bundan daha zayıf olan bir isnadla rivayet edilmiştir.

 

12-Ebu'd-Derda'dan: “Bir adam O'na Receb orucundan sorar. Ebu'd-Derda ona: Sen cahüiyyenin çok ta'zim ettiği bir aydan sordun, İslam'da o ayı faziletli ve yüce kıldı: Kim onda bir gün imanla gönüllü olarak, sevabını Allah'dan bekleyerek ve O'nun yüzünü arzulayarak ihlasla oruç tutarsa. O günkü orucu Allah'ın gazabını söndürür, cehennem kapılarından bir kapıyı kapar, Eğer oha bunun yerine yeryüzü dolusu kadar altın verilmiş olsa bite bu onun mükafatı yerine geçmez. Onun ecrini ahiret hesabı olmadan dünyalık hiç bir şey karşılayamaz. O kimse için akşamladığında kabul edilen, on dua vardır. Eğer acil bir şey için dua ederse Allah derhal onu ona verir. Yoksa onun için duaların Allanın sevgili ve seçkin kulları olan velilerinden birisinin olması gibi onu kendisine saklar. Kim o ayda iki gün oruç tutarsa onun misli kendisine verildiği gibi, Allanın sıddık kullarından on tanesinin ömürleri oldukça elde ettikleri ecre sahip olur. Kim o ayda üç gün oruç tutarsa, daha önceki ecrin bir benzeri kendisine verildiği gibi, Allah Azze ve Celle ona iftar anında şöyle der; "Bu kulumun hakkı vacib oldu. Artık ona benim sevgim, velayetim, hak oldu. Meleklerim şahid olun ben onun gelmiş geçmiş tüm günahlarını bağışladım. Kim o ayda dört gün oruç tutarsa bundan önceki ecrin misline ve Ulu'l-Elbab olan Tevvabin'in (çok tevbe ederlerin) ecrini verir. Kitabı kurtulanlardan ilki olarak kendisine verilir. Kim o ayda beş gün oruç tutarsa, bunun misli ecri vardır. Kıyamet günü yüzü ayın ondördü gibi parlak olarak haşrolunur. Aluc kumlarının sayısınca kendisine ecir yazılır. Cennete girince kendisine “Dile Allah'dan ne dilersen!” denir. Kim o ayda altı gün oruç tutarsa, benzeri bir ecir alır. Ona öyle bir nur verilir ki kıyamet günü mahşer ehli onun nuruyla aydınlanmak isterler. Allah'tan emin olanlarla haşrolunur. Öyle ki Sırat üzerinden hesapsız olarak geçer. Anne ve babaya zulüm etmekten (günahı varsa) (!) Allah onunla karşılaştığında yüzünü ona döner. Kim o ayda yedi gün oruç tutarsa, geçen örneklerdeki gibi ecir alır. Cehennemin yedi kapısıda ona kapalı tutulur. Allah cehennemin onu yakmasını haranı kılar. Ona cennet'i vacib kılar dilediği yerde kendisine yurt edinir. Kim o ayda sekiz gün oruç tutarsa benzeri ecri vardır. Cennet'in tüm kapıları ona açılır, hangisinden dilerse oradan cennete girer. Kim o ayda doku? gün oruç tutarsa kendisine misli ecir vardır. Kitab, “İlliyyun” ile beraber yüceltilir. Kıyamet günü emin olanlarla beraber haşrolunur. Kabrinden yüzü parıldayarak mahşer halkının arasına katılır. Hatta ona bu seçilmiş bir Nebi'dir derler O'na verilecek ecrin en azı hesapsız olarak cennete girmektir. Kim o ayda on gün oruç tutarsa, ne güzeldir, ne güzeldir, onun misli bir ecri olduğu gibi, on kat fazla ecir vardır. İşte o kimse Allah'ın günahlarını iyiliklere çevirdiği kimsedir. Allah katında mukarrebin'den ve Allah için adaletle amel eden kavvaminden olur. Ayrıca Allah katında bir yıllık oruçlu olarak sabırla ve imanla namaz kılmış kimse gibidirler. Kim o ayda yirmi gün oruç tutarsa daha önceki ecrin mislini ve yirmi katını alır. O kıyamet günü İbrahim'e (Aleyhisselam) kubbesinin altında gider yaklaşır, onunla yarışır. Rebia ve Mudar kabileleri gibi hepsi hata ye günah işlemiş olanlara şefaatte bulunur. Kim o ayda tam oluz gün oruç tutarsa, onun için bu ecrin tamamı ve bunun misli ve otuz katı verilir. Sonra gökten bir melek ona seslenerek .ey Allah'ın veli kulu, Keramet-i Uzma ile sana müjdeler olsun ey Allah'ın veli kulu. Bu keramet, Allah'ın; yüzüne Nebiler, Siddıklar, Şehitler ve Salihlerle beraber bakmaktır, onlar ne güzel dostlardır. Ne mutlu sana, ne mutlu sana! derler. Yarın perde açıldığı zaman Rabbinin sevabına nail olursun. Ölüm ona geldiğinde. Rabbi'nden ona, ruhunun çıkacağı esnada, Firdevs cennetinin havuzunun suyundan içirilir. Öyle ki, ölümün acısını bile duymaz. Ve bu sürekli olarak kabrinde onu sular. Mahşerde daima kanmış olarak kalır. Böyle havuzun başına ulaşıncaya kadar gider. Kabrinden çıkınca yetmiş Melek onu inci ve yakuttan elbiselerle süslerler. Onların yanında envai türlü ziynet eşyaları vardır. Derler ki, ey Allah'ın veli kulu, bu gün Allah'ın elindedir. Gündüzleri kendisi için oruç tutup susuz kaldığın, cismini kendisi için zayıflattığın Rabbi'nin Aden Cenneti'ne giren ilk insan olarak, kurtulanlarla beraber Allah'ın kendilerinden razı oldukları kişilerle gir. Allah onlardan, onlar da Allah'dan razı olmuşlardır. İşte gerçek büyük kurtuluş budur. Onun oruç tuttuğu her gün için gücüne göre sadaka vardır. Tüm insanlar bir araya gelse bu kula verilen sevabın onda biri onlara verilmiş olamaz.

 

İbn Arrak Tenzihu'ş-Şeria; C,2 S. 162/163/181, İsnadı karanlıklarla doludur. Isnadın’da Davud İbnu'l-Muhabber vardır (Kitabu'l-Akli'n sahibi) ittiham edilen biridir. Akıl ile ilgili birçok mevzu hadis rivayet eder. İbn Hacer, Tebyinu'l Aceb adlı kitabında bu mevzu bir hadistir, der. Mevzu olduğu apaçık ortadadır. Allah bunu uyduran insanı kahretsin. Vallahi, ben bunu okurken saçlarım diken diken oldu, diyor. Bu hadisin uydurulmasında suçlanan kimse Davud İbnu'l- Muhabber ve el-A'Ia b. Halid'dir. Her ikisi de yalan söylemişlerdir. Isnadındaki Mekhul, Ebu'd-Derda'yı görmemiş olduğu gibi, böyle bir şeyi de ondan rivayet etmemiştir. Abdulaziz el-Kinani, bunu “Fedailu Receb” adlı kitabında tamamen zikrederek el-Haris b. Ebi Seleme ve o da Davud İbnu'l-Muhabber'den rivayet ediyor. İbn Hacer ile es-Suyuti arasında el-A'la'nın babası hakkında bir tartışma olmuştur. İbn Hacer, Halid'in oğludur derken, es-Suyuti ise o, İbn Kesir'dir derdi. Lakabı, el-Leysi'dir. İbn Hacer, el-Askalani, Tebyinu'l-Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb, S. 67. Bu hadisi Abdulaziz b. Ahmed el-Kissai, “Fedailu Şehri Receb” adlı kitabında olduğu gibi zikreder ve onu el-Haris b. Usame'den ve Davud ibnul-Muhabber'den rivayet eder. Ancak Ibn Hacer'in rivayetinde üç gün oruçtan, dokuzgün oruç tutmaya dair olan kısım metinde yoktur.

 

13-Ebu Saidel-Hudri'den: “Receb Allah'ın Esam (sağır anlamında) günahların yazılmadığı şerden kesilmiş bir ayıdır. Allah onu kendi nefsi için ayırdı. Kim o ayda iman ve sabırla birgün oruç tutarsa, Allah'ın büyük rızasını hak eder Ramazan ayı benim ümmetimin ayıdır. O ayda günahları kovulur. Eğer bir müslüman kul o ayda yalan söylemez, gıybet etmez ve iffeti de temiz olursa, yılanın derisinden çıktığı gibi günahlarından çıkar.

 

İbn Arrak, Tenzihu'ş-Şeria C.2 S.164/165. Hadisin, senedinde Ebu Harun el-Abdi vardır. Onun hadisleri alınmaz. Ebu Harun'dan İsam b. Talik rivayet eder.Onun hiçbir değeri yoktur. İbn Arrak diyor ki" zannederim bu rivayetteki afet Ebu Harun'dandır” Çünkü onu yalanladılar. Hatta bazıları ona Firavun'dan daha yalancı demişlerdir.

 

14-Ebu Said el-Hudri'den: “Receb haram aylardandır. Onun günleri altıncı gök kapılarında yazılıdır. Kişi eğer onda bir gün takvayla oruç tutarsa o kapı o gün dile gelir. Der ki : Ey Rabbim, onu bağışla, orucu takvayla tamam olmayınca ne orucu ne de namazı onun bağışlanması için birşey yapamaz. Derler ki: nefsin seni aldattı.”

 

İbn Arrak; Tenzihu'ş-Şeria c.2. s. 164. İbn Hadi hadisi illetli bulurdu..İsmail et-Teymi'den dolayı bu hadisi illetli buldu. Ibn Hacer de bu hadisi illetli bulurdu.

 

15-Enes b. Malik'ten: “Cennette bir nehir vardır, ona Receb denir. Kim Receb'den bir gün oruç tutarsa Allah Azze ve Celle o nehirden ona içirir.”

 

İbnu'l Cevzi, el-ile'1-el Mütenahiye; C.2 S. 65/912 İbn'i -Cevzi bu hadis sahih değildir, dedi. İmam ez-Zehebi, el-Mizanda “Batıl” dır dedi. İbn Hacer, el-Leknevi'nin dediğine göre bu hadise zayıf demiştir (el-Asar, S. 59). -el-Muttakİ el-Hindi, Kenzu'l ummal. 24266. -Ebu Şame, el-Bais Ala İnkari'l Bida'ı Ve'l-Havadis, S.96. -Mansur b. Zeyd b. Zaide b. İmran'dan o da Enes'den -Hafız Ebu'I-Kasım bunu Mansur ve Musa'dan ferd olarak rivayet eder diyor. Ebu Şame, el-Bais'de diyor ki: "Hafız, Ebu'I-Kasım'in bir diğer imlasında vardır. Hafız Ebu'l-Hattab bize kitabında haber verdiğine göre, bu ay (Receb) hakkında çok hadis vardır ki çoğunu hadis uyduranlar rivayet etmektedirler. Me'mun b. Ahmed onlardan birisidir. Ahmed b. Abdillah el-Cuveybari'den rivayet eder, İmanı Şafii bu Me'mun .hakkında, Me'mun'un (güvenilir) değil, dedi ve sonra dedi ki o yüz bin hadis uydurmuştur. Hepsi yalan ve iftiradır. Bu hadislerden ne namaz hakkında, ne Receb, ne Recebin yarısı ve ne de sonu hakkında ve ne de Receb'in günlerinin sayısı için rivayet ettiği hiç bir hadisi doğru değildir. Hepsi yalandır. Hakeza pınarlar ve nehirler hakkındaki hadislerinin hepsi böyledir. Mesela, Musa et-Tavil'in Enes'den güya , onun da Allah Rasulü nden (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) rivayet ettiği: “Cennette bir nehir vardır adı Receb'dir” Bu Musa et-Tavvil” kezzab” dır. Ibn Hibban onun yazılması caiz olmayan şeyleri Enes'den rivayet ettiğini söyler. es-Suyuti.Cem'ul-Ceva-mi'de (4746). Şirazi'nin el-Elkâb isimli kitabına gönderme yapar (elimizde olmadığı için bakamadık). -ed-Deylemi, 1/220/844 Alimlere gereken, böyle bir şeyi bilince hemen uyarmasıdır. yoksa Allah Rasulü'nün şu tehdidinin alanına girer. “Kim benden bir hadisi yalan olduğu halde rivayet ederse o da yalancılardan birisidir.” et-Tirmizi, Kitabu'l-ilm “Cennette bir nehir vardır. Ona Receb denir. Suyu sütten daha beyaz, baldan daha tatlıdır. Kim Receb'den birgün oruç tutarsa, Allah ona o nehirden içirir. “Sigarla Enes b. Malik'ten. Bu hadiste zayıftır. Ebu Said b. Ali b. Amr b. en-Nakkaş (Isfahanlı Hafız, Fadlu's Siyam adlı kitabında böyle rivayet eder.) Hakeza aynı senedde. bunu Hafız., Ebu'ş-Şeyh Abdullah b. Muhammed b.Ca'fer Tadlu's-Savm” adlı kitabında, Cafer b. Ahmed b. Faris'den rivayet eder. el-Beyhaki, “Fedaiuli'l, Evkat”. ta Mansrur b. Yezid yoluyla Musa b. Imran ve Enes b. Malik'ten “duydum” der. Bu hadisi, Ibn Hacer ayrıca, Ebu Muhammed el-Cevheri'nin “Emali”sinden rivayet ettiğini zikreder. Onun senedinde de rivayeti Mahsur b. Zeyd b. Zaide el-Ensari yoluyla Musa b. imran'dan Ibn Hacer bu Hadisin Senedi hakkında söylenenleri naklettikten sonra şöyle der;” İsnadı genel olarak zayıftır. Mevzu olduğuna dair hüküm vermek kolay değil.” Allah daha iyi bilir. (İbn Hacer el-Askalanı. Tebymu'l Aceb Bi Ma Verade Fi Şehri Receb s. 33, (s.35/36.) Ancak, İbnu'l-Cevzı bu hadisin Sahih olmadığını söylerken, ez-Zehebi de batıl olduğunu yazar.

 

16- Allah Rasulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) dedi ki; “Kim Receb'ten bir gün oruç tutarsa sanki bir ay oruç tutmuş gibidir. Kim de yedi gün oruç tutarsa kendisine Cehennemin yedi kapısı kapatılır. Kim de sekiz gün oruç tutarsa, kendisine Cennetin sekiz kapısı açılır. Kim on gün oruç tutarsa, günahları iyiliklere çevrilir.”

 

Ebu Şame, el-Bais'de (s.98) diyor ki; “bu hadisi Ömer İbnu'l-Ezher uydurmuştur. Amcasının oğlu da onu Eban'dan ve Enes b. Malik'ten rivayet etmiştir. Bu Eban denen kimse, Şu'be'nin onun hakkında: zina etmek bana Eban b. Ebi Ayyaş'dan hadis rivayet etmekten daha ehvendir dediği kişidir. en-Nesai onun hadisinin alınmadığını söyler. İbn Hibban, “Sikat” (güvenilir) kimseler adına hadis uydurur der. ed-Darekutni, onun yalancı olduğunu söylemiştir. Ebu'l-Hattab (b. Halef el-Endulusi-(Ö, 633 H) (rh.a) diyor ki “Ahmed b. Hanbel'in bir çok ashabı onun müsned de rivayet ettiği hadisleri delil gösterirler. Halbuki imam Ahmed, bunları hadisin nereden alındığı bilinsin diye tahric etti, bu hadisi yalnız başına rivayet eden kişi adilmidir yoksa cerh edilmiş midir, bilinsin diye. Şimdi zamanımızda müslümanın sahih olmayandan başkasını zikretmemesi gerekir. Yoksa yarın ahiret gününde pişman olur. (el-Bais: S. 98/99).

 

17-İbn Hacer'in Ebu Muaz eş-Şah el-Mervezi'nin Cüz'ünden rivayet ettiği ve Şehr b. Havşeb yoluyla Ebu Hureyre'den gelen hadis: “Kim Receb'in yirmiyedinci günü oruç tutarsa, ona altmış ayın orucu yazılır. O gün Cibril'in Risalete indiği gündür.” Bu hadis “Mevkuf” olduğu gibi senedi de “Zayıf”tır. İbn Hacer el-Askalani. Tebyinu'1-Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb: s.65.

 

18- Enes b. Malik'ten Kim Receb'de üç gün oruç tutarsa Allah ona bir ay orucu yazar.Kim Receb'de yedi gün oruç tutarsa, Allah ona cehennemin yedi kapısını kapatır.Kim Receb'den sekiz gün oruç tutarsa, Allah ona sekiz cennetin kapısını açar.Kim Receb'in yansını oruç tutarak geçirirse Allah ona nd-vanı yazar. Kime de rıdvanını yazarsa ona azap etmez. Kim de Receb'i tamamen tutarsa Allah onu kolay bir hesaba çeker.

 

Senedindeki Amr İbnu'l-Ezher ise hadis uydurur, el-İmam el-Ukayli, (Kitabu'd Duafa el-Kebir) de (1262) hadiste yalancı olduğunu söyler, İmam Buhari dedi ki, yalancılıkla ittiham edilir. Ebu Hatim ise, hadisleri terkedilmiştir der. -Yahya b. Main Basralıdır. Zayıftır der. İbnu'l Cevzi, el-Mevduat, c.2. S. 206. İbnu'l-Cevzi bu hadis sahih değil der. Çünkü isnadının başında Eban vardır. İbn Hacer, el-Askalani Tebyinu'l-Aceb Bi Ma Verede Fii Şehri Receb: s. 44. es-Suyuti, el-Leali el-Masnua Fi'I Ehadis el-Mevdua: s. 115. Senedindeki Amr İbnu'l-Ezher hadis uydurur. Eban ise “metruk” tur. Ebu'ş-Şeyh senedindeki Hüseyin b. Ulvan'ın hadis uydurduğunu söyler. Şube; onun hakkında; “zina etmek ondan hadis rivayet etmekten daha iyidir.” derdi, Ahmed b. Hanbel ona metruk derdi. ed-Darekutni, ed-Duafau ve'l-Metrukinde (103) onu, metruk olarak anar. en-Nesai ve Yahya b. Main'de hadisi alınmaz demişlerdir. Bu, Eban b. Ebi Ayyaş denen basralı- kimse Enes'den hadis rivayet ettiğini söyleyen biriydi, İbn Ebi Hatim, el-Cerhu ve't-Tâdil'de onu zikreder (1/1,295.) Güvenilir insanların hadislerini karıştırırdı. İbn Arrak, Tenzihu'ş Şeria, c.2. s.152.

 

19- Ali b. Ebi Talib'den Receb ayı büyük bir aydır. Kim ondan bir gün oruç tutarsa, Allah ona bin senelik oruç ecri yazar.Kim Receb'den iki gün oruç tutarsa, kendisine iki bin yıllık oruç ecri yazılır.Kim Receb'den üçgün oruç tutarsa, kendisine üçbin yıllık oruç ecri yazılır.Kim Receb'den yedi gün oruç tutarsa, kendisine yedi bin yıllık oruç ecri yazılır.Kim Receb' den yedi gün oruç tutarsa, Cehennem kapılan ona kapatılır.Kim Receb'den sekiz gün oruç tutarsa, Cennetin sekiz kapısı kendisine açılır. Hangi kapıdan dilerse oradan cennete girer.Kim Receb'den onbeş gün oruç tutar ise kötülükleri iyiliklere değiştirilir. Gökten bir Münadi (seslenici) ona; Allah seni bağışladı. Ameline tekrar yeniden başla der. Kim daha çok amel ederse, Allah da onun ecrini artırır.

 

es-Suyuti, el Leali el-Masnua Fil-Ehadis el-Mevdua; C.l, 5/115 bu hadis sahih değildir der. Zira senedindeki (Harun b. Antere) denen kimse münker olan hadisler rivayet eder. el-Kinani, Tenzih uş-Şeria; C.2.S.152/20. adlı kitabında diyor ki; “Bu hadis mevzudur .Hadisin senedinde Harun b. Amere ve İbn-Zeyd, es-Sadai vardır, imam ez-Zehebi (Telhis adlı kitabında onun hakkında bilgi verir. Senedindeki. Ishak b. ibrahim el-Huteli hakkında, ibn Hacer muttehemdir der. İbn Hacer de o hadisin mevzu olduğun söyler. (Tenzihuş-Şeria: C.2.S. 159) İbnu'l-Cevzi el-Mevduat; c.2 Sh: 207 (Ali b. Ebi Talibden) Bu hadis sahih değildir, İbn Hibban, bu rivayet hakkında şöyle demiştir. "Asla bununla delil getirilmez." ibn Hacer, Tebyinu'1-Aceb Bı Ma Verede Fi Şehri Receb, s. 57. ibn Hacer bu hadisin uydurma olduğunu hadisi uydurmada ki sorumlu kimsenin de el-Huteli olduğunu yazar. Abdulkadir el-Geylanı, Gunyetu'l-Talibin, s. 272

 

20- Hüseyin b. Ali b. Ebi Talib hadisi “Kim Receb ayından bir geceyi-nam azla-ihya eder ve gününü oruçla geçirirse, Allah ona cennet meyvelerinden yedi-rir ve ona cennet hüllelerinden-elbiseler-giydirir ve o'na Rahik-i Mahtum'dan içirir. Ancak üç şeyi işleyen kimse bundan müstesnadır. Kim bir nefsi öldürürse, veya yardım (imdat) isteyen kimseyi gece veya gündüz duyduğu halde ona yardım etmez veya bir kardeşi ona bir hacetini arz ettiği zaman, onun o ihtiyacını gidermezse”

 

el-Kinani. Tenzihu'ş.-Şeria'da (c.2. S. 152/153) mevzu'dur der. İsnadında Hüseyin b. Muharik vardır. Ittiham edilen bir kimsedir. es-Suyuti, . el-Leali-el-Masnua Fi'1-Ehadis el-Mevdua: c.2, s. 117 (Ali Îbnu'l-Huseyin ve Ali b. Ebi Talib'den (r.a.) O da Allah Resulu'ndan (Sallallahu Aleyhi ve Sellem). es-Suyuti bu hadisin mevzu olduğunu ve bundaki afet Husayn b. Muharüc'tir der. Ibn Şahin (Ebu Hafs Ömer b. Ahmed), Kitabu Tarihi Esmai'd Duafa ve'1-Kezzabin'de, şöyle der: Husayn b. Muhammed b. Ebi Cunade hakkında, el-A'meş, Hay seme, Adiy b. Hatim'in söylediklerine göre yalancıdır. Ahmed b. Osman diyor ki kendisinden çok uzun bir hadis okudum. O benim kanaatimce yalancıdır. ez-Zehebi, el-Mizan, c.7 s. 27. İbnu'l-Cevzi, bu sözün Allah Rasulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) adına uydurulmuş olduğunu söyler. İsnadında Husayn b. Muharık vardır. Hafız el-Mu'tejnir b. Ahmed es-Saci derdi ki; Abdullah el-Ensari Receb orucunu tutmaz ve tutanları da engellerdi ve şöyle derdi; Receb ayı orucu hakkında Rasulullah'dan sahih olarak rivayet edilen birşey yoktur, derdi (el-Mevduat c. 2. s. 208). ed-Darekuini, ed-Duafau ve'1-Metrukin, (179)Husayin b. Muhank metruktür. ez-Zehebi hadis uydurduğunu söylerdi.

 

21- Ali b. Ahmed, b-Ahmed er-Remaz Osman b. Ahmed ed-Dekkak, Halef Îbnu'l-Hasen b. Ruşdeyn, Harran el Vasiti, Zekeriyya b. Yahya el-Cezzal el-Mukri, Fadale b. Husayn b. Rüşdeyn Ebu Abdullah, el-Furat İbnu's Saib'-den, Meymun b. Mervan'dan, o da;Ebu Zer'den:“Kim Receb'den bir gün oruç tutarsa, bir aylık oruca denktir. Kim de Receb'den yedi gün oruç tutarsa, cehennemin yedi kapısı ona kaptıhr. Kim de sekiz gün oruç tutarsa, cennetin sekiz kapısı ona açılır.Kim Receb'den on gün oruç tutarsa Allah onun kötülüklerini iyiliklere çevirir.Kim Receb'den onsekiz gün oruç tutarsa Allah katından bir münadi kendisine şöyle seslenir gedmiş günahların bağışlandı. Yeniden ameli baştan yazılır.”

 

Hadis'in ravilerinden, el-Furat İbnu's-Saib metruk'tur. el-Ukayli, (ed-Duafau'i-Kebir c. 3/1514) adlı kitabında onun metruk olduğunu söyler. -es-Suyuti, el-Leali el-Masnu Fil-Ehadis el-Mevdua: c-1, s. 115,16. es-Suyuti, senedinde el-Furat'in metruk olduğunu söyler. Ahmed b. Hanbel (rh.a) muttenemdir dedi el-Ukayli'nin Yahya b. Main'den rivayetinde ona (hiç bir şey değildir) demekte. el-Buhari, et-Tarihu'l- Kebir 'de; c. 4 s. 130'da onun hadislerinin münker olduğunu söyler. es-Suyuti, el-Leali el-Masnu'a'da: (c-2 s. 15-16) diyor ki, Ibn Hacer (rh.a) "Email"inde bu hadisi mevzu olarak adlandırmadı. Ancak bu hadis Garibdir dedi. El-Furat Îbnu's-Saib'den rivayetinde zayıflık olduğunda ittifak vardır. Ibn Hacer dedi ki, ravilerinden, Ruşdeyn b. Said, ve el-Hakem b. Mervan zayıftırlar. Fakat hadisin geldiği sahabi hakkında ihtilaf edilmiştir. Tebyinu'l -Âceb'de hadisin batıl olduğunu söyler. a) Ruşdeyn yoluyla, Ebu zer'den.b) el-Hakem b. Meruan yoluyla ibn Abbas’dan. Meymun b. Mehran, İbn Abbas'ı görmüş, ancak Ebu Zer'in gününe kavuşamamıştır. İbnû'l-cevzi el-Mevduat, c.2, s. 207'de aynı isnad zinciriyle. Der ki el-Fural metruktur, onun hadisi alınmaz. Yine ed-Duafa Ve'1-Metrukin'de (c.2, s. 3/2695) O'nun Meynun b. Mekran'dan rivayet yaptığını söyler. ed-Darukutni, ed-Duafau ve'l-Metrukin: 434. Buharı, el-Furat Îbnu's-Saib için metruktür der Kitabûd-Duafa es-sağrr: 297. Çünkü hadisleri kabul edilmez.. en-Nesai de, onu metruk olarak anar. es-Saci ve Ebu Hatim er-Razi'de onu terkettiler hadisini almadılar. İbn Hibban, onun mevzu (uydurma) sözleri hadis diye rivayet ettiğini söyler. Künyesi, Ebu Süleymandır. Ebu'l-Muallaf da denilir. (Sikat 'güvenilir hadisciler) adına hadis uydurur ve çarpık sözleri aktarırdı. Kesinlikle onun hadisi alınmaz ve hadisleri yazılmaz. Ancak imtihan için öğretilir. (el-Mecruhine Mine'l-Muhaddisin ve'l-Metrukin: c.2 Sh: 207. el-Kinani, Tenzihu'ş-Şeria: c. 2, S. 158, 159. İsnadında Furat Ibnu's-Saib vardır, metruktür. İbn Asakirin rivayetinde Abdul Mun'im b. İdris vardır. Anlaşılan hadis hiç bir yolla sağlamlanmıyor. Abdulkadir el-Geylani, Gımyetu'l-Talibin: s. 277

 

22- Enes b. Malik'ten :“Kim Receb'den bir gün oruç tutarsa. Sanki bir yıl oruç tutmuş olur. Kim yedi gün oruç tutarsa cehennem kapılan kendisine kapatılır. Kim sekiz gün oruç tutarsa, kendisine cennetin sekiz kapısı açılır.Kim de on gün oruç tutarsa, Allah'dan ne dilerse kendisine onu verir.Kim de onbeş gün oruç tutarsa, gökten bir münadi ona seslenir: Senin geçmiş günahlarını bağışladım. Ameline yeniden başla. Senin kötülüklerini iyiliklere çevirdim. Kim fazla amel ederse, Allah da ona fazla ecir verir.Receb'de Nuh (a.s.) gemiye bindirildi. Nuh oruç tuttu ve kendisiyle beraber olanların da oruç tutmalarını emretti. Gemi Muharrem'e kadar altı ay suların üzerinde yüzdü.”

 

es-Suyuti, el. Leal el-Masnua Fi'l -Ehaddis el- Mevdua: C.2 s.116. İbn Hacer, el-Askalani, Tebyinul-Aceb Bi Ma Verede Fi Şehri Receb: s. 48,49. Senedinde hadis uyduran kimseler vardır der. (İbn Hacer bunu el-Beyhaki'nin Sünen'inde Enes b. Malik'ten rivayet ettiğini zikreder.)

 

23-Enes b. Malik'ten: “Kim Receb'in ilk gecesi akşam namazını kılar, ondan sonra da yirmi rekat namaz kılar ve her rekatta Fatihatu'l-Kitab ve (İhlası) onbir kez okur ve yirmi selam verirse, sevabının ne kadar olduğunu biliyor musunuz? Cibril-i Emin bunu bana öğretti. Dedi ki Allah ve Rasulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bilir. Dedi ki: Allah onun canını, malını, çoluk ve çocuğunu korur. Onu kabir azabından esirger. Sırat üzerinden yıldmm gibi hesapsız ve azaba uğramadan geçer.

 

el-Kinani, ravilerinin çoğu mechul'dür der. c-2, S.89 (mad 47) el- Leknevİ, el-Asar el-Merfua; s. 111 (Sadece her rekatta bir İhlasla) lafzıyla Ibnu'l-Cevzi, el-Mevduat, c.2, S. 123. es-Suyuti, el-Leali el-Masnua Fi'l-Ehadisi'l-Mevdua c.2 S. 55. Bu hadis uydurmadır, kavilerinin çoğu bilinmeyen kimselerdir. el-Leknevi, el-Asar'da (s. 111 de akşam namazından sonra kılınan İki rekat namazdan söz ediyor. Her rekatta fatiha ve ihlas okunur. 1)

 

İBNİ ARABİ'NİN, RASULULLAH'I (s.a.v.) SOLLAMA ZIRVASI

 

İbn Arabî, Füsûs'unda açıkça şöyle demektedir:

 

"Velilik peygamberlikten (nübüvvetten) daha büyüktür, hattâ risâletten de daha kâmil (bir makam)dır".

 

İşte onun sözü:

 

Nübüvvet makamı bir berzahtadır ki

Rasulun az üstünde, velînin altında...

 

Ve onun ashabından (onun görüşünü benimseyenlerden) bâzısı bunu te'vîle kalkışarak;

"bu peygamberin veliliği nübüvvetinden üstün demektir", veya;

"aynı bunun gibi Rasulun veliliği de resûllüğünden üstün demektir" derler.

 

Veya, onun veliliğini Allah ile beraber olduğu hâl, resûllüğünü ise, yaratıklarla beraber olduğu hâl şeklinde anlatır ki, bu apaçık cehaletten başka bir şey değildir.

Çünkü, Rasûlullah mahlûkat ile konuşurken, risâleti onlara tebliğ ederken velilikten kopmuş değildir. Aksine o bu halde iken de, diğer hallerinde de Allah'ın velîsidir. Çünkü o, Allah'ın dostudur ve hiçbir halinde Allah'ın düşmanı değildir. Risâleti tebliğ ederkenki hâli, namaz kılarkenki, Allah'a duâ ederken O'na seslenirkenki hâlinden aşağı değildir.

Peki ya o ta'zîmkârın şu sözü hakkında bizim zoraki te'vîlci ne diyecek?

O diyor ki:

Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem, gümüşten bir kerpiçtir, kendisi ise altından ve gümüşten iki kerpiç. Ve Muhammed Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in kerpicinin zahirî ilim; kendi iki kerpicinin altın olanının bâtınî ilim, gümüş olanının ise zahirî ilim olduğunu, bu ilimleri aracısız aldığını iddia ediyor